De Xbox One en PlayStation 4 worden gekenmerkt als een tijdperk van remakes en remasters. Het is voor veel ontwikkelaars blijkbaar lucratief genoeg om oude games nieuw leven in te blazen. Dit gebeurt vaak op een toffe manier, maar zo nu en dan kan het ook aardig tegenvallen. Of de remake van XIII geslaagd is, lees je in deze review.
XIII is een game die oorspronkelijk uitkwam in 2003 die uitgegeven werd door Ubisoft en is gebaseerd op een Belgische comic. De game werd 17-jaar geleden door fans en critici geprezen en men beschouwde het als iets totaal nieuws. De FPS game had namelijk een cel-shaded art-style, compleet in stripboekstijl met dikke zwarte lijnen, kleurrijke penseelstrepen en zwevende onomatopeeën (zoek die maar eens op) die verschenen wanneer er een hard geluid optrad zoals een doodsschreeuw of een raam dat aan gort geschoten werd. Cel-shading was in de vroege jaren 2000 behoorlijk nieuw, en werd bij het grote publiek geïntroduceerd door games als Jet Set Radio op de Dreamcast. XIII was een van de eerste shooters die deze stijl gebruikte en de game werd dan ook geprezen om zijn soepele en plezierige gameplay met een unieke grafische stijl, welke harde schietactie combineerde met stealth-gameplay opties.
Top story!
Het verhaal is waarschijnlijk het beste deel van XIII, en het is in essentie ook een goedgeschreven thriller. Hierin speel je een man, genaamd XIII, die zijn geheugen heeft verloren en beschuldigd wordt voor het vermoorden van de Amerikaanse president. Geleidelijk aan ontdekt hij een wereldwijde samenzwering en moet deze zien tegen te houden. De remake van XIII is ongelooflijk trouw aan het originele spel, en ondanks de ingewikkelde aard van het plot zal je tegen het einde van de game tevreden zijn met de antwoorden die je hebt gekregen. In ieder geval als je jezelf door dit gedrocht van een game heen kunt worstelen. Het is namelijk ongelooflijk hoeveel vervelende en geestdodende gameplay-segmenten ze hebben weten te verwerken in deze remake, compleet afgetopt met de nodige technische blunders die je hieronder gaat lezen.
Grimmig
En dan nu, 17 jaar later krijgen we de remake van XIII, uitgegeven door Mindscape / Microids en ontwikkeld door PlayMagic. Ik kan je gelijk vertellen dat deze remake lang niet zo goed is als het origineel en dat heeft natuurlijk een aantal oorzaken. De meest directe verandering zijn de graphics, want terwijl het origineel eruitzag als een stripboek dat in een videogame is veranderd, hebben ze bij de remake alle originele aspecten in de prullenbak geflikkerd. In plaats daarvan krijgen we eenvoudig ogende 3D-game met grimmig, lelijk zwart contouren om personages en omgevingen heen. De schaduwen van NPC-personages flikkeren je inconsistent tegemoet, waarbij je moet oppassen dat je geen epilepsie aanval krijgt. De stijlvolle tussenfilmpjes uit het origineel hebben plaats gemaakt voor 3D gerenderde generieke beelden en daarnaast kakt de framerate zo nu en dan volledig in en weten we ook weer eens wat de term screen-tearing betekent, want de game draait dramatisch slecht op de consoles. Het origineel van XIII is op dit moment nog steeds een heerlijke game die er stiekem nog best goed uitziet, maar de remake weet niet eens in de schaduw te staan van het origineel.
In de war
Niet alleen de graphics vallen tegen, ook de algehele ervaring valt in het niet. Hoewel de remake dezelfde voice-acting gebruikt als het origineel uit 2003, waarin David Duchovny van The X Files als hoofdpersonage en wijlen Adam West als General Carrington prachtige personages neerzetten, is de audiosynchronisatie ontzettend slecht te noemen. Dit leidt tot vreemd ogende situaties tijdens het verhaal en dit wordt niet geholpen door de dialoog van de game, welke in razend tempo van plotpunt naar plotpunt springt. Als gamer kun je hier goed van in de war raken, en weet je niet snel wat er nu allemaal speelt in de game.
Daarnaast is de audio over het algemeen ontzettend slecht te noemen, want voice-lines, geweerschoten en andere geluiden klinken ook 17-jaar oud. Daarnaast merkte ik op dat XIII Remake nagenoeg geen omgevingsgeluiden kent. In het begin van de game beland je op een strand, maar nergens hoor ik het geluid van golven, de wind of zelfs een zeemeeuw. Het is gewoon doodstil en hierdoor bekruipt je het gevoel van leegte. Ook later in de game, als je bijvoorbeeld in een bank rondloopt, hoor je niets vanuit de omgeving behalve je eigen voetstappen en de stemmen van de vijand. Hierdoor komt de game heel erg levenloos over, en in een remake had ik wel verwacht dat ze juist een ervaring zouden willen verrijken en dat doe je ook door middel van het juiste gebruik van audio.
Broodje shoarma
Ingekakte framerates en incidentele grafische haperingen is niet nieuw in videogames, maar het buitensporige aantal keren dat deze problemen zich voordoen in XIII, maakt het spelen van de titel tot een frustrerende en vervelende oefening. Bijna elke keer als ik de trekker van mijn geweer overhaalde, bleef de game wel een keer haperen, hierdoor worden vuurgevechten in de game veel moeilijker dan nodig is.
Gelukkig is de AI van de vijand in deze game van het niveau broodje shoarma, anders zou dit ertoe leiden dat je naast de vervelende haperende gameplay ook nog eens overmatig zou sterven. De vijandige NPC’s staan er dus alleen maar als kannonenvoer en ze staan dan ook letterlijk te wachten totdat jij ze neerschiet. Als vijanden met elkaar staan te praten, en je schiet er een dood, dan zal de ander niet eens merken dat zijn maat is uitgeschakeld. Op andere momenten zullen bewakers ineens uit het niets, zonder reden, worden gewaarschuwd voor jouw aanwezigheid. Je hoort de paniek in hun stemmen, maar ze zullen niet naar jou op jacht gaan en vervolgen al snel hun routine. Het is dat de game de nodige technische beperkingen heeft, want anders was er helemaal geen uitdaging te vinden in XIII.
Slordige zooi
Tevens is er weinig aandacht besteed aan de animaties van de vijanden. Een mooi voorbeeld is dat wanneer ze neergeschoten worden, ze allemaal dezelfde animatie hebben. Dit kan in het begin best hilarisch zijn, maar naarmate je langer speelt is het gewoon beschamend slordig gedaan. Tijdens mijn speelsessie heb ik mezelf ook vaak afgevraagd waar de ontwikkelaar nu werkelijk mee bezig was, want de game is gewoon gênant en belachelijk slecht. Ik snap dat het ontwikkelproces moeilijk kon zijn door de COVID-pandemie, maar als zelfrespecterende developer kun je dit toch niet uitbrengen?De remake van XIII was oorspronkelijk gepland voor een release in 2019, maar liep tegen meerdere ontwikkelingsproblemen en vertragingen aan. Hoewel de game op dit moment is verschenen op PlayStation 4, Xbox One en PC, is de geplande Nintendo Switch-versie uitgesteld naar 2021 (wijs besluit). Onlangs heeft ontwikkelaars PlayMagic nog een verklaring gepubliceerd waarin ze hun excuses aanbieden voor de huidige staat van XIII. Daarnaast beloofden ze dat er binnenkort meerdere patches en updates zullen komen om veel van de eerder genoemde problemen op te lossen. Ik vraag mezelf meer af hoe ze dit bij voorbaat uit hebben kunnen brengen, want dit was echt onnodig geweest als ze zelf de game gespeeld hadden.
XIII heeft zijn ziel verloren, en hieronder zie je dan ook een grafische vergelijking tussen de remake en het origineel waarmee jezelf kunt oordelen. Je zal snel zien dat het origineel (ondanks zijn 17 jaar) veel meer charme heeft door zijn cel-shaded graphics.
Conclusie
Waar XIII anno 2003 een geweldige game ervaring was, welke qua concept in deze tijd nog best goed mee kon komen, is de remake een gedrocht van een game. Het doet de originele cultklassieker totaal geen eer aan en ik raad iedereen aan om met een grote boog om deze game heen te lopen. Tenzij PlayMagic doorgaat met de geplande routekaart, van updates en bugfixes om dit spel leuker te maken, zal de remake van XIII herinnerd worden als een ongemakkelijke en dramatische poging om deze klassieker nieuw leven in te blazen. Het is in ieder geval lang geleden dat ik zo’n slechte game heb mogen spelen, en op zich is dit dan ook de enige prestatie die XIII Remake weet te behalen…
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
