Gameland

Ik ben een nostalgische sucker voor remasters. Als een game vroeger dope was en tegenwoordig een remaster krijgt, wil ik ‘t spelen. Bij remasters is het belangrijkste: is de remaster een noemenswaardige verbetering t.o.v. het aansluiten van je oude console of afstoffen van oude cd-rommetje? NFS Hot Pursuit was echt een vette Need for Speed, welke oorspronkelijk in 2010 verscheen op de PS3, Xbox 360 en PC. Is een remaster dan wel zo waardevol? Of is dit een ordinaire cashgrab? 

Need for Speed Heat kreeg van ons vorig jaar een 85%, om eerlijk te zijn nogal een unpopular opinion, en zijn voorganger Payback, uit 2017, kreeg slechts 50% , een stuk populairdere opinion. Hoe verhoudt de NFS Hot Pursuit Remaster zich? Een groot verschil met Heat is dat deze een open-wereld Need For Speed was, met een grote uitgestrekte wereld waar je verschillende soorten races kon vinden. Hot Pursuit is daarentegen rechttoe rechtaan, waar je een race kiest en gewoon gaat racen. Niks geen open wereld al kun je wel vrij rondrijden om de boel te verkennen, maar dat is vooral bedoeld om kekke foto’tjes van je auto te kunnen nemen. 

Coppen of Robben

In de game kies je of je wilt racen of chasen, zowel als coureur of als politie-agent werk je aan je reputatie door verschillende race-uitdagingen aan te gaan en op deze manier nieuwe voertuigen en gadgets vrij te spelen. Je hebt vrijwel altijd de keuze uit zo’n zes events, drie als racer en drie als agent, en speelt nieuwe vrij wanneer je er één voltooid. Als je wilt kan je eerst alles uitspelen als racer en dan als politie-agent of andersom, of je speelt het lekker door elkaar.

In die zin is de game lekker simpel. Er is geen verhaal (waarvan je je bij racegames altijd af kunt vragen wat daar nou in hemelsnaam de toegevoegde waarde van is) en je springt gewoon van race naar race. De game is ook simpel in het customizen van je voertuig, als racer kan je nog wel een leuk kleurtje aan je auto geven maar daar houdt het eigenlijk wel op. 

Zoals gezegd zijn er verschillende soorten events. Als racer heb je te maken met racen en timetrials met en zonder politie. Geleidelijk speel je vier gadgets vrij om de politie af te schudden, en die gadgets worden sterker naarmate je ze vaker gebruikt. Bij de popo geldt datzelfde principe, maar ben jij degene die als rapid responder die kloteracers van de weg moet beuken. Eigenlijk is NFS Hot Pursuit uit te leggen als een pure arcade-racer met leuk speelgoed. 

De OG

Wij hebben het origineel uit 2010 niet gereviewed, maar op Metacritic krijgt de game een 86/100 van de ‘professionals’ en een 6.9 van de ‘amateurs’, a.k.a. de spelers. Zelf heb ik de game wel veel gespeeld en weet ik nog dat het frustrerend werd toen ik als racer echt een hogere rang bereikte (rond de 16 van de 20 (dat is de max) omdat het zo oneerlijk voelde dat de politie nog altijd zoveel sneller was dan mijn fragiele racemonster en dat ik, hoe goed ik ook reed, vol van de weg werd gebeukt. 

Buiten bovenstaande vond ik het een heerlijke game. Om met volle snelheid een politieblokkade te ‘thread-the-needle’en’ voelt heerlijk en het voelt even zo goed om je achterligger op een perfect getimede spijkermat te trakteren. NFS Hot Pursuit was vet, zag er goed uit en was gewoon lekker racen zonder al te veel poespas eromheen.

Het officiële verhaal

Hoe verhoudt de remaster zich tot die game? Volgens EA is het volgende verbeterd:

Need for Speed Hot Pursuit Remastered is bijgewerkt voor de huidige hardware-generatie met verbeterde graphics. De Nintendo Switch-versie draait op 1080p/30 FPS in docked-modus (720p/30 FPS zonder dock) en bevat modellen met een hogere resolutie, meer voorwerpen en rekwisieten, een grotere kijkafstand, schaduwen met hogere resolutie en verbeterde video’s.

Afhankelijk van je specificaties wordt 4K/60 FPS ondersteund op de PC, en spelers kunnen kiezen tussen 4K/30 FPS of 1080p/60 FPS op PlayStation 4 Pro en Xbox One X. De basisversies van PlayStation 4 en Xbox One kunnen de game draaien op 1080p/30 FPS. Naast de genoemde verbeteringen voor de Nintendo Switch-versie worden de versies voor PlayStation 4, Xbox One en de PC ook bijgewerkt met upressed UI, hogere resolutie reflecties, betere textures, meer deeltjes en verbeterde AA/SSAO.

(bron: https://www.ea.com/nl-nl/games/need-for-speed/need-for-speed-hot-pursuit-remastered/news/announcing-nfs-hp-remastered ) 

De game is wel speelbaar op next-gen vanwege backwards compatibility, maar heeft geen eigen PS5/XS versie. 

Wat zien we nu van deze upgrade? Onderstaand een aantal screens, geleend uit een vergelijkingsvideo van Crowned op YouTube. 

Je ziet op de foto’s wel, fair is fair, dat de game afgezet tegen hedendaagse standaards aartslelijk is op de Xbox 360. Je ziet ook dat in de Remastered editie het licht dynamischer is, waardoor op hun beurt schaduwen mooier zijn, de omgeving en lucht zijn wat levendiger en overall is de game gewoon mooier. Als je het echter vergelijkt met de originele PC-versie, dan zie je echt weinig reden om de Remastered editie aan te schaffen. 

Die game zag er toen ook al gewoon erg mooi uit op de PC, maar voor een iets bloemiger boompje en een wat korreliger asfalt zou ik mijn portemonnee niet trekken. Als je stilstaat zie je echter dat de omgeving dichtbij nog altijd niet zo fraai is, waar de vergezichten er nog prima maar niet perse prima’er uitzien. Maar goed, je koopt geen racegame om stil te staan. 

No party = Geen feestje

De PS4 en Xbox One hebben parties waarmee het makkelijk is om in games samen het avontuur aan te gaan. Ideaal om lekker samen een lobby in te duiken en samen te gaan racen denk je dan! Maar niets is minder waar. Mijn maat en ik zaten samen in een lobby, wilden gaan racen en kwamen 1v1. Prima. Daarna wilden we met meer mensen, dus alle plekken in de lobby open, een in onze ogen populaire playlist, maar er kwam niemand. We trokken eigenlijk de conclusie dat de online modus overleden was voordat deze goed en wel geleefd had. 

Uiteindelijk bleek dit de oplossing, mijn maat zocht naar een lobby met andere mensen, gewoon via de find optie, en wanneer hij erin zat moest ik in-game als een malle op zijn naam klikken in de hoop dat ik een vrij plekje in de lobby kon vervullen. Vaak kwam hij als laatste in een lobby, dus weer eruit, opnieuw proberen etc. Dat was frustrerend. Toch lukte het best aardig, en als de race voorbij was bleef de lobby bestaan dus konden we vaak een paar races achter elkaar doen. Oh ja, pluspuntje voor de crossplay. Races waren lag-loos en vermakelijk, al liepen we er bij hot pursuits (4 racers, 4 agenten) regelmatig tegenaan dat de koploper van de races makkelijk alle pogingen van de politie voor bleef die die andere drie bleven bombarderen. Aan de andere kant zit een fout in een klein hoekje, met willekeurig verkeer en roadblocks voor je neus dus all fair game. Online is best prima, maar EA, laat matties gewoon als party een game zoeken man. 

Lekker raggen zonder diepgang

Wat deze game echt goed is gewoon dat pure racen. Je hebt het gevoel dat je hard gaat, dat je precies genoeg controle hebt om je niet op elke hoek kapot te rijden maar niet zo veel dat je ontspannen achterover kunt zitten. Daar spreek ik uit ervaring, ik begon relaxed op de bank en pakte na korte tijd een stoel om twee keer zo dicht bij de tv te zitten, voorovergebogen uiteraard. Op en top arcade, maar daarin wel een adrenalineracer. De variatie aan auto’s, circuits en verschillende modi maken dat het racen gewoon niet gaat vervelen. Hoogtepunt zijn wel de duels tussen racer(s) en agentje(s), waar je echt op het scherpst van de snede aan het knokken bent met elkaar. 

Wel denk ik dat het pure racen niet voldoende is voor de echte autogekken. Van customization is nauwelijks sprake en dat is nu precies wat een Need For Speed Underground, Most Wanted en zelfs Heat zo interessant maakten. Je hebt nooit het gevoel dat een auto van jou is. Je kiest ‘m, racet en vergeet hem. Het is smaak, tuurlijk. Maar de kracht van Need For Speed is volgens mij ook dat je van je auto gaat houden. 

Wat nog wel echt een shoutout verdient is de soundtrack van deze game. De bas van Opposites of Adult die door je speakers deint en vervormt wanneer je door een tunnel rijdt, net als het keiharde geblaas en gesnuif van je auto, of langs de bergen rijden in Edge of the Earth is gewoon lekker. Ook smaak, maar voor mij een highlight.

Hieronder nog even een bewegende graphics comparisson, dan hoef je die zelf niet meer op te zoeken.

Conclusie

Need For Speed Hot Pursuit Remastered is een mondvol, en misschien heeft EA zich er wel gewoon te makkelijk van af gemaakt. Misschien is de game wel een cash-grab, en ik raad niet aan de game voor de volle mep te kopen als je in een niet al te grijs verleden het origineel veel hebt gespeeld. Aan de andere kant krijg ik deze game van mijn geliefde leidinggevende hier bij StarGamers en merk ik dat ik vanaf het moment van downloaden wel constant de drang heb om meer te spelen. 

Het is gewoon een fucking lekkere racegame. Je stapt zo een race in, scheurt ff door de bergen en je hebt elke drie, vier minuten de mogelijkheid om zelf te bepalen wat je gaat doen. Geen poespas. Geen verhaal, geen cutscenes die langer duren dan tien seconden. Gewoon pure arcaderacing. De wisselwerking tussen straatracen en politieagent spelen is lekker. Je bepaalt wederom wat je zelf doet, wanneer je het doet. Wil je racen ga je racen, wil je coureurtjes van de weg beuken ga je dat lekker doen. 

Grafisch zijn de verbeteringen vooral op de consoles echt wel zichtbaar, maar niet wereldschokkend. Online racen heeft een nare nasmaak bij me achtergelaten door het kansloze partyen met vrienden, ondanks dat het ín de races wel vet en probleemloos was. De soundtrack is een winnaar. Geniet van deze game als je gewoon lekker wilt racen, maar verwacht als autoliefhebber niet om van je voertuig te gaan houden of je persoonlijke touch mee te kunnen geven aan je wagen. Gewoon een vette racegame, al is de remaster misschien wat makkelijk vanuit EA.