Het heeft 16 jaar geduurd, maar eindelijk mogen we aan de slag met het vervolg op de cultklassieker Psychonauts. Of dit vervolg net zo’n cultstatus weet te krijgen als het origineel is nog de vraag, maar wellicht dat deze review je dit antwoord weet te geven!
De eerste Psychonauts-game verscheen in 2005 en wist dankzij zijn bijzondere gameplay vele harten te veroveren. Gelukkig volgt Psychonauts 2 de traditie van het origineel met zijn psychologische spelwereld. Bovendien keert Raz terug met een aantal bekende vrienden en zijn er ook vele nieuwe gezichten in dit vervolg. Het verhaal begint met Raz die stagiair is geworden bij de Psychonauts Agency, en omdat hij een beetje groen achter de oren is grijpen zijn collega’s de kans om een grap met hem uit te halen. Deze grap loopt natuurlijk finaal uit de hand en dit zorgt voor een hoop hilarische gebeurtenissen die zich door de game heen ontwikkelen. Psychonauts 2 speelt als een soort interactieve tekenfilm en ik moet zeggen dat elk van de personages die je tegenkomt in de loop van het verhaal, verrassend goed is uitgewerkt. Dit terwijl Raz zijn waarde blijft bewijzen als Psychonaut en zodoende door de andere personages langzamerhand als een vriend wordt gezien.
De manier waarop het verhaal wordt verteld wordt bereikt door prachtige animatie en eersteklas stemwerk wat ervoor zorgt dat de hele cast werkelijk tot leven komt. In feite kan het net zo leuk zijn om naar te kijken als om te spelen. Grafisch gezien is Psychonauts 2 ook best wel een mooie game, en het kent dan ook een tof cartoony sfeertje. Hoewel de game er goed uit ziet, is de game niet zo mooi als andere recente 3D-platformgames (zoals Ratchet & Clank), maar dit wordt goed gemaakt door het leuke verhaal en de bijzondere spelwerelden die werkelijk tot de verbeelden spreken.
De kerngameplay van Psychonauts 2 is wat je zou verwachten van een 3D-platformgame. Maar wat deze game zo uniek maakt, is het slimme gebruik van de paranormale krachten van Raz. Denk hierbij aan zijn vermogen om te zweven, dingen in brand te steken, de gedachten van mensen te veranderen en objecten te gooien. De gevechten zijn dan ook goed aangepast aan deze vaardigheden. Naast je speciale krachten heb je ook de beschikking over melee-aanvallen om slechteriken een pak rammel te geven.
De vijanden zijn trouwens ook erg leuk bedacht en zijn gebaseerd op negatieve gedachten zoals twijfels, censuur en dat soort dingen. Naast vechten, gebruik je je speciale krachten ook om puzzels op te lossen en platformgedeelten te overwinnen. Al met al zijn al deze onderdelen indrukwekkend gevarieerd te noemen. Het ene moment ben je aan het 2D-platformen op röntgenfoto’s en het volgende moment stuiter je op een gigantisch Plinko-bord. Het is deze constant veranderende gameplay-formule die de sterkste troef van Psychonauts 2 is, omdat je constant geïntrigeerd blijft over wat er allemaal nog gaat gebeuren.
Hoewel Psychonauts 2 een toffe game is, heeft het wel de neiging om een recente trend in games te volgen, die ik persoonlijk niet zo leuk vind. De game houdt je namelijk net iets te vaak bij het handje en hierdoor biedt het gevorderde gamers niet zoveel uitdaging als je zou willen. Het is namelijk steeds duidelijk wat je moet doen, aangezien Raz of een van de andere personages constant hints geven en vertellen wat er moet gebeuren tijdens bepaalde segmenten van de game. Het enige gevoel van uitdaging dat ik in Psychonauts 2 kreeg was bij de diverse bossfights die de game rijk is. Hier worden heel wat minder hints gegeven en moet je zelf uitzoeken hoe je deze moet verslaan. Ik moet echt zeggen dat het soms behoorlijk pittig kan worden.
Psychonauts 2 kent een tof verhaal en de gameplay is daarnaast ook lekker boeiend te noemen. Daarnaast kent de game ook de nodige verborgen verzamelobjecten die je kunt vinden. Of je nu items verzamelt voor een side-quest, je vaardigheden probeert te verbeteren, pinnen ontgrendelt om het uiterlijk van een vaardigheid te veranderen of proberen de laatste paar figments, nuggets of wisdom, memory vaults of de diverse emotional baggages in een gebied te ontdekken. Er is genoeg te vinden in deze game om je uren bezig te houden. Psychonauts 2 is dan ook een feest voor completionists. Maar aan de andere kant als je dit niet bent, dan kan het verzamelen van dit soort dingen een beetje hol aanvoelen. Dit komt omdat Psychonauts 2 over het algemeen niet echt een moeilijk spel is. Het kan dus zomaar zijn dat je jezelf niet bijzonder gemotiveerd voelt om elk hoekje en gaatje te verkennen en te doorzoeken.
Voordat ik deze review afrond, wil ik nog wel een paar kleine minpuntjes benoemen aan Psychonauts 2. Zo viel het mij op dat de game behoorlijk lange laadtijden kent op de Xbox One en de PlayStation 4 en kent de game ook de nodige texture pop-up bij sommige scèneveranderingen. Ook leek het zo nu en dan of de game vast ging lopen als ik een nieuw gebied binnen ging. Ook zijn er een aantal werelden waarin er wat cameraproblemen optraden, en dit was vooral in krappe ruimtes. Hierdoor kan het platformen in de game af en toe aardig irritant zijn. Dit zijn uiteindelijk maar kleine schoonheidsfoutjes, want deze problemen doen zich maar af en toe voor. Over het algemeen is Psychonauts 2 dus een plezierige ervaring die je zeker uren weet te boeien!
Conclusie
Wat betreft 3D-platformgames zijn er maar weinig spellen die zo leuk en gevarieerd zijn als Psychonauts 2. De game is bijzonder te noemen dankzij de trippy omgevingen en handige paranormale krachten die je kunt gebruiken. Voeg daar een uitstekende cast aan personages en een gedenkwaardig verhaal aan toe en je blijft achter met een geweldig en hilarisch avontuur die je zeker een tijd bij zal blijven!
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
