Little Nightmares was een opvallende horrorgame uit 2017 welke indruk wist te maken met zijn bijzondere insteek en prachtige visuals. Het had namelijk iets schattigs en iets afschuwelijks tegelijkertijd. De game kreeg hierdoor dan ook lovende kritieken en het was dan ook niet wonderlijk dat het een vervolg zou krijgen. Nu is de tijd eindelijk aangebroken dat we opnieuw mogen griezelen, maar weet ontwikkelaar Tarsier nieuwe dingen te doen, of borduren zij met Little Nightmares II verder op het succes van het eerste deel?
Waar het origineel zich volledig afspeelde op een schip gevuld met vleesetende gedrochten, genaamd The Maw, probeert het vervolg meer van de wereld daarbuiten te verkennen. In Little Nightmares II speel je als een klein jongetje genaamd Mono, die wakker wordt in een bos vol afgedankte televisies. Net als bij games als INSIDE, word je zonder enige vorm van dialoog of uitleg in de afgrijselijke spelwereld van “The Pale City” gegooid. Het verhaal wordt verteld door middel van zijn beelden en komt neer op persoonlijke interpretatie van de gebeurtenissen die je tegen zal komen. Deze gebeurtenissen nemen je mee naar diverse helse locaties welke met elkaar verbonden zijn door een bijzondere art direction welke we natuurlijk al kenden uit het eerste deel.
Constante spanning
Het is dit kunstenaarschap dat zonder twijfel de sterkste troef van Little Nightmares II is. Terwijl je jezelf een weg baant door het eerder genoemde bos, word je achtervolgd door een griezelige jachtopziener met een beulmasker op. Genoeg reden waardoor je hart in je keel zal bonken, maar dit is slechts een warming-up voor enkele van de echt ellendige locaties en tegenstanders die je tijdens je avontuur tegenkomt. Al deze gruwelijke karakters zijn briljant geanimeerd en de manier waarop ze bewegen is heel verontrustend te noemen. Ze vormen een constante dreiging tijdens je avontuur, wat op zijn beurt weer zorgt voor een aantal bloedstollende stealth-achtige ontmoetingen. Daarnaast kent de game een slimme opzet van vallen en bepaalde gescripte momenten die je hart zeker sneller zal laten kloppen en zorgen voor een gevoel van constante spanning.
Six is back!
Hoewel je in de zeven uur durende campagne als Mono speelt, maakt het hoofdpersonage uit de originele Little Nightmares ook haar opwachting. Hoewel je niet met Six zal kunnen spelen, keert ze wel terug als een computergestuurde personage die je zal helpen tijdens dit afgrijselijke avontuur. Dit zorgt tevens voor een aantal interessante puzzels, waarbij je moet samenwerken om problemen op te lossen. Six helpt je waar het nodig is en je kunt haar bijvoorbeeld vragen om je een zetje te geven naar een hoger gelegen platform, of je moet haar hand vastpakken om naar een veilige plek te komen. De kunstmatige intelligentie van Six is over het algemeen erg goed te noemen, en in tegenstelling tot andere games, heb je nooit echt het gevoel dat je te maken hebt met een computergestuurde NPC.
Iets wat ik ik wel mis in Little Nightmares II is de mogelijkheid om de game in co-op te spelen. Met de toevoeging van een tweede personage zou je denken dat je de game dan ook met een vriend zou kunnen spelen. De toevoeging van Six als NPC is natuurlijk heel tof, maar het was zoveel toffer geweest als je dit avontuur met een vriend kon spelen. Hopelijk komt er in de toekomst nog een patch die een eventuele co-op mode toevoegt, want dat zou de game zoveel leuker maken.
Oogbal!
Er ligt continu gevaar op de loer in deze game, en je hebt totaal geen idee wat er allemaal aan het handje is. In Little Nightmares kom je steeds in aanraking met de meest onverklaarbare dingen, en naarmate de game vordert vind je stukje bij beetje de nodige antwoorden. Dankzij deze mysterieuze opzet van het verhaal, blijf je de game ook spelen want je wilt natuurlijk weten wat er nou allemaal aan de hand is, al zal je niet snel een antwoord krijgen
De opzet van Little Nightmares II is heel bijzonder te noemen. De game is een horrorgame, maar niet zoals je gewend bent. Het heeft iets schattigs maar ook iets heel erg verontrustends in zich. Je zult dan ook geen spatje bloed of een uitgelepeld oogballetje tegenkomen. De horrorelementen worden nadrukkelijk toegelegd op de gameplay, want Little Nightmares is namelijk een platform- en puzzelspel, waar de nodige achtervolgingen van monsters de spanning moeten brengen. Ook de manier van presentatie speelt hierbij een rol, want de game kent een grauwe en donkere toon.
Trial & Error all the way!
Ondanks dat de art-style en de gameplay van Little Nightmares II ontzettend tof is, is de game wel veel te sterk afhankelijk van trial & error momenten, en het kan hierin vaak overweldigend frustrerend zijn. Hoewel de game toffe en originele puzzel momenten kent, is er maar weinig ruimte om hier zelf invulling aan te geven. De game zal je dan ook behoorlijk afstraffen omdat je een exacte reeks stappen moet volgen die de ontwerper voor je heeft uitgelegd, en houd je jezelf hier niet aan dan zal je al snel de dood vinden. Dit kan op momenten behoorlijk frustrerend zijn, aangezien je uiteindelijk wordt beperkt door wat Mono wel en niet kan. Zo zal je voor de hand liggende oplossingen zien voor je problemen, maar het spel staat je niet toe om deze te verkennen omdat ze niet gezien worden als de juiste oplossing die de ontwikkelaar heeft bepaald. De game is dan ook behoorlijk scripted, en een beetje meer vrijheid hierin was zeker niet verkeerd geweest voor de algehele beleving. Hierdoor voelt de game behoorlijk lineair aan en dit helpt ook niet echt mee voor de herspeelbaarheid.
De irritatie strekt zich ook uit naar de actiemomenten in de game, waarin je bijvoorbeeld wordt achtervolgd of moet vechten tegen vijanden. In Little Nightmares II kan je namelijk ook items zoals hamers en pijpen gebruiken. Je sleept deze wapens met je mee en kan ze naar bepaalde vijanden slingeren. Dit klinkt uitermate tof natuurlijk, maar ook hier is het een en al trial & error. Zo zal je aanvallen precies moeten timen en als je net één seconde te vroeg of te laat bent, zal je genadeloos afgestraft worden door je vijand. Hierdoor word je gedwongen om schermutselingen keer op keer te herhalen totdat je de timing precies krijgt zoals de game het wil. De totale speelduur is misschien het dubbele van die van zijn voorganger, maar dit komt ook voornamelijk doordat je op bepaalde momenten heel vaak de dood zult vinden, waardoor je bepaalde segmenten keer op keer opnieuw zal moeten doen, totdat het je wel gelukt is zoals de game het wilt hebben.
Kramp in de vingers
Het is wel een groot geluk dat de laadtijden van Little Nightmares II een stuk korter zijn dan het origineel. Als je dood gaat hoef je dan ook niet heel lang te wachten om een bepaald segment opnieuw te proberen. Ondanks dat de besturing van de game niet heel complex is, zijn de bedieningselementen doelbewust traag en zwaar gehouden. Je speelt de game dan ook voornamelijk met je vingers op de triggers. Hiermee kun je namelijk sluipen en objecten vastpakken en deze zal je dus veelvuldig gebruiken totdat je kramp in je vingers krijgt. Als je dus bepaalde segmenten keer op keer opnieuw moet spelen, vanwege de trial & error momenten, begint de gameplay wel een beetje aan je te knagen en zal je zeker de neiging krijgen om even een pauze te nemen van het spel.
Hartverscheurend
Ondanks dat de gameplay wat kleine missertjes kent is dit zeker geen slechte game. Little Nightmares II moet het hebben van zijn algemene beleving, en de game kent dan ook prachtige memorabele en hartverscheurende momenten. Zo zal je bijvoorbeeld een uitstapje maken door een schoolkantine, waar je je gezicht moet bedekken met een gebarsten porseleinen schedel van een student, om niet op te vallen tussen de andere monsterlijke studenten. Of wat te denken van de diverse momenten waarin je achtervolgd wordt door gruwelijke monsters, dit zijn allemaal zaken die je hart sneller doen laten kloppen. Little Nightmares II kent een aantal slimme ideeën die echt goed zijn uitgevoerd. Dit in combinatie met de verontrustende opzet van de spelwereld, zorgt ervoor dat je de game tot het einde wilt zien en dat je de pijnlijke trial & error momenten voor lief neemt.
Conclusie
Little Nightmares II is een beleving die zeker de moeite waard is als je houdt van spanning en horror. Hoewel de trial & error momenten soms een flinke obstakel kunnen zijn, zorgen de sfeer, de memorabele momenten en de verontrustend surrealistische beelden ervoor dat je de game blijft spelen tot het eind.
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
