Gameland

Opnieuw keert Call of Duty: Black Ops terug met een onbezonnen en bombastische singleplayer campaign, welke zich ditmaal afspeelt in de Koude Oorlog. Hier mogen we opnieuw aan de slag met het gebruikelijke hardhandige overdreven patriottisme die de serie kent, terwijl de game je als een shiettent op de kermis vol domme vijanden probeert te leiden en je trakteert met een over-the-top verhaal. Dat Black Ops weer enigszins terugkeert naar zijn roots en opnieuw afstand neemt van het meer realistischere Modern Warfare, is iets wat de serie kenmerkt. Laten we eens gaan kijken hoe de Call of Duty-serie zich dit jaar staande houdt!

Black Ops Cold War is een snelle arcade-achtige game, want binnen enkele minuten na de start van de hoofdcampagne mag je al gelijk flink aan de slag. De game speelt zich af in de jaren ’80, waar Ronald Reagan de scepter zwaaide in het Witte Huis. Het verhaal is geïnspireerd op feitelijke gebeurtenissen, en de campagne bevat locaties als Oost-Berlijn, Vietnam, Turkije en zelf de straten van Amsterdam komen voorbij. In het begin van de campagne kun je zelf een aangepast personage maken, welke de codenaam ‘Bell’ mee krijgt. De opties voor je personage zijn best uitgebreid, met opties voor verschillende huidskleuren, etnische achtergronden en geslachten, evenals verschillende persoonlijkheidskenmerken die in-game voordelen bieden.



WOW?!

De actie spat werkelijk van de game af, en soms gaat het allemaal een beetje te snel. Zo zit je op het ene moment op een luchtschip welke je in stukken blaast met een RC-XD, terwijl je het andere moment Vietnamese dorpen met de grond gelijk aan het maken bent vanuit het comfort van een helikopter. Call of Duty: Black Ops Cold War kent harde actie en het voelt ook of dat de game een enorme haast heeft om je alles zo snel mogelijk voor te schotelen. In ongeveer vijf uur zal je de eind-credits dan ook over je scherm zien rollen, maar uiteindelijk heeft de game wel een blijvende indruk gemaakt.

Het verhaal is misschien wel niet de sterkste uit de serie en bepaalde emotionele momenten komen wellicht aardig geforceerd over, toch staat het allemaal aardig zijn mannetje. Het voelt zo nu en dan ook aan als een “Greatest Hits” compilatie van de Call of Duty-serie, want vrijwel alles wat je zou verwachten te vinden in een Call of Duty-game komt in Black Ops Cold War terug. Hierdoor is de verrassing er wel een beetje af, en het “WOW!” gevoel krijg je niet echt tijdens het spelen van de campaign. Dit alles is verpakt in een glad en gepolijst jasje en kent daarnaast een stoere soundtrack. De campagne heeft ook nog eens meerdere eindes, afhankelijk van je keuzes tijdens de campagne, waardoor je het verhaal wellicht nog een keer zal spelen om te kijken wat de uitkomst is.



Opzienbarend ouderwets vermaak

Zoals gewoonlijk is de singleplayer campaign meer een zoethoudertje en dient als een extraatje voor de fans. Je speelt een Call of Duty-game uiteraard voor de multiplayer actie, aangezien deze modi ervoor zorgt dat je maanden door blijft spelen totdat de volgende game in de serie weer verschijnt. In dit opzicht biedt Black Ops Cold War je weer genoeg om je een hele lange tijd zoet te houden, maar toch is de multiplayer lichtelijk teleurstellend te noemen. Dit komt door het gebrek aan echt sterke nieuwe modi en het feit dat de game op dit moment maar negen maps heeft (inclusief de klassieker Nuketown). 

Laat ik wel duidelijk zijn, want de multiplayer speelt lekker weg en het tempo ligt een stuk hoger dan in Modern Warfare, maar op dit moment voelt het allemaal nogal ouderwets en leeg aan door het gebrek aan goede maps en nieuwe modes. De actie daarentegen is, net als de singleplay campaign, erg snel en gelikt en zorgt voor de nodige entertainment waarde. Daarnaast zullen we de aankomende maanden nieuwe maps mogen verwelkomen, die gewoon gratis beschikbaar komen.
 

Intuïtief gestroomlijnde ervaring

Het richten, bewegen en het schieten voelt intuïtief en gestroomlijnd aan en dat zorgt ervoor dat de multiplayer erg lekker wegspeelt. Het was natuurlijk wel eventjes wennen, aangezien Modern Warfare en Warzone net iets anders en ietsje trager spelen, maar naarmate ik vorderde voelde het net wat lekkerder aan. Ook fijn om te weten is dat Cold War weer teruggaat naar de oorsprong, en we geen futuristische rotzooi meer hoeven te verwachten. De game speelt zich dan ook af in de jaren ’80 en dat houdt in dat we oudere vuurwapens tot onze beschikking hebben. 

Elk wapen in zijn class verschilt enorm van elkaar qua vuurkracht, snelheid en andere zaken en dit is goed te merken. Zo heb je de MP5 welke een snelle firerate heeft, maar minder accuraat is en veel recoil kent. Of een AK47 welke juist veel firepower heeft en accuraat genoeg is, maar juist langzamer is om te richten op je vijand. Al deze wapens kun je (net als in Modern Warfare) voorzien van een shitload aan attachments. Dit doe je in de welbekende Gun Smith optie, welke een stuk overzichtelijker is geworden in Cold War. Enig minpuntje wat ik kan vinden is dat je je wapens alleen tussen de potten door aan kunt passen, en niet tijdens een match.

De Gun Smith is geeft je een keur aan persoonlijke opties aan je wapen, en deze is in grote lijnen niet echt veranderd qua opzet. Het is wel een stuk overzichtelijker gemaakt en geeft je nu een overzicht van statistieken, voordat je een attachement op je wapen zet. Een hele handige en zeer welkome toevoeging als je het mij vraagt.
 

Adaptive shizzle

Een leuke toevoeging aan Black Ops Cold War op de PlayStation 5 is de toevoeging van de revolutionare ‘adaptive triggers’ van de Dualsense controller. Dit geeft de game zeker een extra dimensie. Zo merk je al snel dat zware geweren moeilijker schieten dan lichte geweren. Dit komt door de weerstand op de R2-trigger van de console en dit voelt best uniek aan en versterkt zeker de ervaring. Toch is het niet helemaal optimaal tijdens de multiplayer, aangezien het je respons aardig belemmert tijdens snelle potjes. Gelukkig kun je dit uitschakelen in het menu, en ik raad dan ook aan om dit te gebruiken in de singleplayer. Het zorgt ervoor dat je het gevoel krijgt bezig te zijn met een nieuw soort ervaring wanneer de adaptive triggers geactiveerd zijn.

What’s in a mode?

In termen van modi is er een willekeur aan bekende namen zoals Team Deathmatch, Domination, Hardpoint, Kill Confirmed en meer. Toch kent Black Ops Cold War een aantal nieuwe toevoegingen in de vorm van Fireteam en Combined Arms. In Fireteam nemen tien teams van elk vier spelers het tegen elkaar op om uranium te verzamelen en dat uranium in Dirty Bombs te deponeren. Zodra een vuile bom is gevuld met uranium, kan deze tot ontploffing worden gebracht en win je de match. Je verdient punten door het doden van vijanden, het deponeren van uranium en het laten ontploffen van vuile bommen. Fireteam is in de eerste instantie best tof om te spelen, maar in dit vroege stadium van de release voelt het meer als een variant van de uitstekende Warzone-mode, maar dan een stuk rommeliger. 

Ook is daar de Combined Arms-mode, een bijzondere variant van Domination waarin je met twee teams van 12 man het tegen elkaar opneemt. De levels zijn een stuk groter als wat je gewend bent in de serie en het kent dan ook diverse voertuigen. Het voelde dan ook een beetje aan of ik Battlefield aan het spelen was maar dan met Call of Duty-gameplay, en dat is zeker niet negatief te noemen.

Ook Warzone zal binnenkort zijn opwachting maken in Black Ops Cold War, en krijgt volledige integratie met de Battle Royale-mode van Call of Duty. Deze is op dit moment namelijk nog niet toegevoegd, maar ik verwacht gewoon dat alles degelijk verwerkt gaat worden in deze populaire mode.



Zi-Za-Zombies

Ook Zombies maakt een triomfantelijke terugkeer in Black Ops Cold War, en is weer de welbekende horde-modus die niet echt veel veranderd is in de afgelopen twaalf jaar. Toch weet deze mode genoeg te bieden voor gamers die graag in co-op een zombie bloedbad aan willen richten. Nieuw is dat je de loadouts van de multiplayer nu ook kunt gebruiken in Zombies. Een kleine aanpassing met aardig grote gevolgen, want je hoeft nu dus niet meer koortsachtig met een pistooltje staan te zwaaien totdat je punten genoeg hebt om betere guns te kopen. Dit levert in het begin van de mode een iets relaxtere gameplay op, maar verkijk je hier niet op want deze mode is weer aardig pittig te noemen. Bovendien zijn je loadout-wapens een beetje generft, waardoor ze minder damage aanrichten dan met hetzelfde geweer die je later kan kopen. Dit alles zorgt ervoor dat de zombie ervaring iets toegankelijker is geworden voor nieuwkomers, maar het door zijn pittige karakter ook nog steeds erg geschikt is voor de Zombies-fans.

Ray-tracing the shit outta it!

Black Ops Cold War is grafisch op PlayStation 4 en Xbox One een degelijke game met een constante framerate en het maakt dan ook gebruik van de Modern Warfare-engine, welke vorig jaar al voor hoge ogen zorgde. De Xbox Series X en PlayStation 5 versies zien er daarentegen schitterend uit en maken ook nog eens gebruik van de nieuwe features van de consoles. De ray-tracing in de singleplayer is dan ook fenomenaal mooi te noemen en de reflecties, lichteffecten en andere deftige next-gen snufjes vliegen je dan ook om de oren. In de multiplayer heb je op de next-gen consoles ook de optie om de game met 120fps te spelen, wat voor een welkome boterzachte speelervaring zorgt op consoles.

Conclusie

Call of Duty: Black Ops Cold War combineert een bombastische singleplayer campaign, welke wanhopig probeert om je zoveel mogelijk klassieke Call of Duty-actie voor te schotelen, met een solide multiplayer aanbod welke op dit moment nog wel een beetje karig is qua maps en modi. Black Ops Cold War doet zeker niets nieuw, maar het zorgt nog steeds voor vermakelijke, laagdrempelige en degelijke actie.