Weinig games hebben zo’n onuitwisbare stempel gedrukt op de game-industrie als, Naughty Dog’s filmische survival-horror game, The Last of Us. De game, oorspronkelijk uitgekomen in 2013 exclusief voor PlayStation 3 en in 2014 geremastered voor de PlayStation 4, slaagde erin om talloze prijzen en Game of the Year-awards binnen te halen. Nu, bijna tien jaar na de oorspronkelijke release, worden we getrakteerd op een complete remake van de game, welke speciaal is ontwikkeld voor de PlayStation 5. Maar had deze game nu werkelijk een remaster nodig? Je leest het in de onderstaande review!
Laat ik gelijk met de deur in huis vallen: mocht je The Last of Us nog nooit gespeeld hebben, kan ik je gerust zeggen dat dit een van de beste games ooit gemaakt is. Het tragische verhaal gaat diep en wordt aan alle kanten fenomenaal uitgewerkt. Het is een intense nagelbijtende horror-game vol actie wat zich afspeelt in een post-apocalyptische wereld. Deze geliefde horror titel van Naughty Dog vertelt een resonerend verhaal dat je lang zal bijblijven nadat de credits over je scherm zijn gerold.
That’s my dad!
In The Last of Us neem je de rol aan van Joel, een sympathieke vader wiens hart finaal wordt gebroken nadat zijn dochter in zijn armen sterft terwijl hij probeert te vluchten van een ware zombie apocalyps. Na een wereldwijde schimmel uitbraak, die ervoor zorgt dat slachtoffers veranderen in gewelddadige zombie-achtige monsters met een voorliefde voor menselijk vlees, wordt de moderne samenleving op zijn kop gezet terwijl regeringen over de hele wereld zich inspannen om de dreiging te beheersen en de verspreiding van de infectie in te perken met alle mogelijke middelen die zij voorhanden hebben. Helaas gebeurt dit zonder succes en de mensheid wordt overrompeld door de geïnfecteerden.
Naarmate de tijd verstrijkt, beginnen delen van de beschaving uit hun as op primitieve wijze te herrijzen, maar het is een verzetsgroep die bekend staat als de Fireflies die wellicht de sleutel heeft tot het vinden van een vaccin dat mogelijk een einde kan maken aan het lijden van de mensheid en er voor kan zorgen dat deze weer een kans van bestaan krijgt.
Op papier klinkt het verhaal ietwat afgezaagd, maar de manier waarop het verhaal wordt gepresenteerd en uitgevoerd is anno 2022 nog steeds indrukwekkend te noemen. De diverse emotionele en krachtige momenten zorgen voor de juiste impact en je leeft dan ook werkelijk mee met alle karakters die de game rijk is. Het verhaal wordt verteld door goed geschreven en geacteerde sequenties. Tot op de dag van vandaag staat The Last of Us nog steeds hoog genoteerd als een van de grootste prestaties in de gehele gaming-industrie, zowel vanuit verhalend als visueel perspectief.
Schaarser dan schaars
Voor wie de games nog niet kent zal ik even een kleine beschrijving geven over The Last of Us. Deze laat zich spelen als een third-person survival-horror game waar de nadruk ligt op stealthy kat-en-muis-gameplay. Uiteindelijk heb je zelf de keuze hoe je de game speelt en is stealth volledig optioneel. Je hebt dan ook de mogelijkheid om te kiezen voor melee-gevechten en het is mogelijk om gebruik te maken van vuurwapens. Al moet je wel letten op je ammunitievoorraad, aangezien kogels behoorlijk schaars zijn in deze game. Buiten de gevechten besteed je veel van je tijd met het zoeken naar middelen waarmee je kunt craften. Deze middelen helpen je om een consistente voorraad aan nuttige items, zoals molotovcocktails, bommen en gezondheidskits, welke je zeker nodig zult hebben om te overleven in deze post-apocalyptische wereld.
In de kern is er veel van het verhaal en de gameplay intact gebleven als wij de remake naast het origineel leggen. Toch is er enorm veel energie gestoken in deze remake en zijn alle karakters en omgevingen compleet vanaf scratch opnieuw opgebouwd, Daarnaast kent de remake nieuwe gezichtsanimaties, betere animaties, is de vijandelijke AI op de schop genomen en kent het tevens nieuw geïmplementeerde DualSense- en 3D-audiofuncties.
Opnieuw opgebouwd
De personages zijn dus compleet opnieuw opgebouwd, maar door de hedendaagse technologie komen de gezichtsanimaties beter over omdat er meer nuance in de gezichten en de handgebaren is gebracht in de diverse in-game cutscenes. Ook zal je kleine nieuwe details opmerken in hoe de personages reageren en emoties tonen tijdens de diverse tussenfilmpjes. Verder zijn de omgevingen ook grotendeels herzien, en kennen deze verbeterde belichting, textures en zijn deze ook meer rijkelijk aangekleed waardoor ze niet meer zo kaal ogen als het origineel.
Sommige gebieden kennen zelfs aanvullende details die je niet in het origineel zult vinden, zoals de onderste verdieping van het Boston Statehouse Museum. Deze was in het origineel grotendeels leeg, maar nu herbergt deze historische artefacten zoals kunstdoeken en bustes van prominente Amerikaanse politieke figuren. Al met al heeft Naughty Dog behoorlijk wat werk gestoken in deze remake, al moet ik wel zeggen dat de gameplay in grote lijnen ongewijzigd is, waardoor bepaalde puzzels en actiemomenten toch wel wat verouderd aanvoelen.
Niet alleen een grafische update
Maar deze nieuwe PS5-remake kent meer dan alleen een grafische update, want er zijn talloze aanpassingen gedaan onder de motorkap van de game. Zo is de vijandelijke AI ietwat verbeterd en gedragen vijanden zich meer dynamisch in vergelijking met het origineel: Stalkers verbergen zich meer in de schaduw, Clickers en Bloaters bewegen agressiever en Hunters flankeren je tactischer dan voorheen.
Buiten dit zijn er nog een flink aantal toegankelijkheidsopties toegevoegd aan de game. Zo zijn er een overvloed aan verschillende manieren om de gameplay naar je eigen wens aan te passen. Van alternatieve bedieningselementen tot audio-aanwijzingen om de game zo aan te passen naar je eigen persoonlijke voorkeur.
De user-interface is trouwens ook iets aangepast en ziet er net wat subtieler uit. Ook het craften van zaken als bommen en molotov cocktails is net wat soepeler verweven in de gameplay en daarnaast is het wapen upgradesysteem aangepast en is deze nu identiek aan die van het vervolg The Last of Us Part II uit 2020 .
In de game vind je namelijk weapon-benches, waar Joel zijn wapens kan voorzien van een upgrade. Waar je in het origineel alleen Joel’s rug te zien kreeg, terwijl hij zijn wapens aanpaste, zie je in de remake ook werkelijk dat specifieke wapens hun eigen make-over krijgen, vol met nieuwe componenten zoals een nieuwe kolf of een nieuwe grip. Dit zorgt net even voor een iets betere immersie in de gameplay en is dan ook een welkome toevoeging.
Indrukwekkende audio
Tenslotte zijn daar de nieuw geïmplementeerde DualSense- en 3D-audiofuncties die de remake heeft gekregen. De DualSense features zorgen voor de nodige onderdompeling van de wereld. Zo zal je merken dat je bij het gebruik van een Health-kit extra spanning op de R2-trigger krijgt, en de Haptic Feedback zorgt er weer voor dat je regendruppels op Joel voelt vallen. Ik denk dat de meest indrukwekkende feature wel de 3D-audio is, want deze is echt werkelijk waar uitstekend te noemen en het helpt echt om de gespannen horrorsfeer te versterken. Vooral met de Pulse 3D-headsets van Sony zorgt dit voor een bizar toffe en spannende spelervaring.
To buy, or not to buy…
Nu we dus alles besproken hebben over deze remake, blijft er nog wel een belangrijke vraag over. Was de remake van The Last of Us: Part I nu wel echt nodig? Dit is namelijk de tweede keer dat de game een make-over behandeling heeft gekregen in tien jaar tijd, wat eigenlijk best wel bijzonder is te noemen.
In werkelijkheid zal het antwoord afhangen wat jouw eigen mening over de game is. The Last of Us: Part I is over het algemeen gewoon een meesterwerk en naar mijn mening een essentieel werk wat je zeker een keer gespeeld moet hebben. De remake is dan ook echt een geweldige ervaring, maar The Last of Us had eigenlijk nog geen remake nodig. Daarnaast moet ik wel sceptisch zijn, want als jij een van de vele mensen bent die het origineel al lang en breed heeft uitgespeeld, is deze remake ongetwijfeld iets moeilijker te verkopen. Hoewel de remake wel de Left Behind-DLC kent, is het online multiplayer-component uit het origineel finaal verdwenen en dat is best jammer te noemen, helemaal als je kijkt naar het prijskaartje van deze remake.
Iemand die deze game eerder al niet zo bijzonder vond moet gewoon van deze remake wegblijven. Dit geldt tevens ook voor de gamers die gematigd enthousiast zijn over de serie, maar voor nieuwkomers en die-hard fans is deze remake zeker de moeite waard. Al met al is het een kwestie van smaak en ik moet eerlijk bekennen dat ik mezelf uitermate heb kunnen vermaken met deze remake, al ben ik nogmaals van mening dat een remake nog niet nodig was op deze console generatie.
Conclusie
The Last of Us: Part 1 is een opmerkelijke technische prestatie, maar wel eentje waar niemand om heeft gevraagd en die ook nog niet echt nodig was. Grafisch is de game ongelooflijk mooi verbeterd, de AI is stukken beter dan het origineel, het kent DualSense ondersteuning en de 3D-audio is fenomenaal te noemen. Hoewel ik behoorlijk positief ben over deze remake, moet ik wel de keerzijde meewegen. Zo kun je The Last of Us Remastered namelijk gewoon gratis spelen dankzij de PlayStation Plus Collection op PS5, terwijl deze remake je een harde 80 euro kost en net iets minder content heeft dan het origineel.
The Last of Us: Part I is dan een prachtige maar ook een volledig onnodige remake. Zou ik met een roze bril op na deze heruitgave kijken en het beoordelen op het harde werk van Naughty Dog met daarbij het aangrijpende verhaal en de toffe gameplay dan zou ik het een score van 90% geven. Als ik er juist heel sceptisch naar zou kijken dan zou ik de remake afrekenen op het volledig ontbreken van de multiplayer, de ietwat gedateerde gameplay en het feit dat de originele game gratis is te spelen via de PlayStation Plus Collection. Een score van 50% zou dan op zijn plek zijn. Qua reviewscore wil ik hier dan ook tussenin gaan zitten, met de kanttekening dat ik The Last of Us: Part I alleen aanraadt aan nieuwkomers en die-hard fans van de serie.
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
