Gameland

Het najaar is weer begonnen en dat betekent dat er weer een hele hoop jaarlijkse titels verschijnen. Naast voetballen, basketballen en racen mogen we ook weer gaan schieten. De Call of Duty-franchise gaat alweer bijna 20 jaar mee, en kent de nodige ups en downs. De originele Modern Warfare 2 wordt terecht beschouwd als een van de beste games in de franchise en dus is het lastig om deze game te toppen. In 2019 vonden Infinity Ward en Activision het nodig om de hele Modern Warfare-reeks te voorzien van een reboot, welke succesvol opgepakt werd door zowel gamers als de pers. Nu in 2022 kunnen we aan de slag met het tweede deel van de reboot. Hoewel het verhaal van de campagne niet helemaal overeenkomt met de originele Modern Warfare 2, weet het toch wel een hele goede indruk neer te zetten. In de onderstaande review lees je er meer over!

Met de komst van de Modern Warfare in 2019 gaf Infinity Ward al aan dat Modern Warfare geen prequel, vervolg of remake is, maar in plaats daarvan een soort re-interpretatie in het Modern Warfare-universum moet zijn. Gelukkig maakt Captain Price opnieuw zijn opwachting in deze game, waardoor het een vertrouwd gevoel krijgt wat lijkt op thuis komen. Het verhaal van Modern Warfare II zal verder geen prijzen winnen, met zijn mysterie rond hoe de Iraanse Qudz-troepenmacht een alarmerend arsenaal aan krachtig Amerikaans wapentuig heeft weten te bemachtigen. Het complot wordt dikker naarmate meer militaire groepen erbij betrokken raken, en buiten de ietwat saaie en ingetogen schurk Hassan gebeurt er heel weinig dat je niet ziet aankomen, maar uiteindelijk wordt het wel goed uitgevoerd. Soap, Ghost, Alejandro en de andere personages zijn goed uitgewerkt, kennen hun eigen stijl en worden aardig uitgediept (tenminste voor zover de personages in Call of Duty uitgediept kunnen worden). De diverse scenes volgen elkaar in razend tempo op en er is zeker genoeg afwisseling om het leuk te houden, terwijl het nooit te ingewikkeld wordt zodat het makkelijk te volgen blijft.

Comfortvoedsel

Het verhaal is uiteindelijk goed Call of Duty comfortvoedsel, maar aangezien deze game de titel deelt van een van de meest gevierde games aller tijden, verwachtte ik een beetje meer aan de verhalende kant van de dingen, om op zijn minst misschien in de buurt te komen van het matchen van het originele spel. Dat wil niet zeggen Modern Warfare II slecht is, sterker nog, ik zou waarschijnlijk zeggen dat dit een van de betere campaigns is die we de afgelopen jaren hebben gezien in de franchise. De singleplayer van Modern Warfare II is gewoon een vette achtbaanrit met een flink aantal donkere en schrijnende momenten. Ondanks dat je de singleplayer binnen 7 uur kan voltooien, is de verhaallijn netjes uitgewerkt, en dit alles wordt versterkt door de meeslepende visuals en de vette cast aan personages en dito voice-acting die de game kent. Waar de originele serie nogal ‘over-the-top’ kon zijn, is het in deze nieuwe game een beetje ingetemd. Daarnaast kent de game een ietwat lager tempo, wat er wel voor zorgt dat de spanning toeneemt door de realistischere en best verontrustende situaties die je tegen gaat komen. Het is alleen zo jammer dat de belangrijkste schurk in de game niet echt bedreigend overkomt en daardoor niet echt heel geloofwaardig aanvoelt.

Grafisch is de singleplayer van Modern Warfare II ook een stap vooruit gegaan, en het steelt dan ook behoorlijk de show op de new-gen consoles. De missies blinken vooral uit in sfeer, en het Amsterdam-level is dan ook een van de hoogtepunten in de game. De levelstructuur is daarnaast ook van een hoog niveau en is dusdanig ontworpen dat de spanning soms echt om te snijden is. Dit zorgde voor een ander soort belevenis die ik lang niet meer heb gevoeld in een Call of Duty-game.



Multiplayer dingen

De multiplayer zal grotendeels bekend zijn bij alle Call of Duty-veteranen en in Modern Warfare II kent het opnieuw een betrouwbaar solide pakket met een goede variëteit zoals gebruikelijk voor de serie. Zo is er een third-person mosh pit, waarin je de welbekende team deathmatch, domination, hardpoint kunt spelen met de camera achter je schouder. Dit voegt een iets ander smaakje toe aan de beproefde formule, en het is even wennen uiteraard. Prisoner Rescue is misschien wel een van de leukere modes om te spelen, en het lijkt een beetje als capture the flag, maar dan zonder de flag, waar je een gevangene moet redden en terug escorteert.

Gelukkig kun je de multiplayer ook op de normale manier spelen, en heb je de keuze uit de vertrouwde speelmodi. Toch moet ik stellen dat de content van Modern Warfare II op dit moment nog tegenvalt. Zo ontbreekt de Gun Game-mode en verschijnt de hardcore optie pas later in de game middels een update. Het is wel weer mogelijk om te genieten van grootschalige oorlog in de Ground War en Invasion-mode van de game, en dit zijn weer go-to modi voor de doorgewinterde spelers die op zoek zijn naar wat meer diepgang. 

Uiteraard valt er tijdens de multiplayer weer heel wat vrij te spelen qua wapens, gadgets en scorestreaks. Op zich is daar niet héél veel veranderd. Je kunt je wapens levelen waardoor je attachements vrijspeelt en deze dus aan kunt passen. Het enige wat enigszins anders is, is dat je op de leveltak van die wapens ook andere wapens kunt tegenkomen. De manier waarop je sommige wapens vrijspeelt is dus wel een beetje veranderd en dat zorgt ervoor dat je met meer en verschillende wapens aan de slag gaat. Klinkt ingewikkelder dan het is, maar het werkt best makkelijk.

Speciaal maar zonder uien

Persoonlijk vond ik de Spec Ops-modi het leukst. Deze coöperatieve missies ondersteunen maximaal twee spelers en gaan verder waar de campagne eindigt. De missies zijn gespannen en moeilijk, voornamelijk ook omdat je een shitload aan vijanden voor je kiezen krijgt, en elke speler moet een cruciale rol spelen om te overleven. De missies zijn lineair opgezet, maar de maps zijn ruim genoeg voor teams om objectives op verschillende manieren te benaderen en voltooien. Zo kun je proberen een stealth aanpak te hanteren en is het mogelijk om gebruik te maken van voertuigen. Verschillende objectives vereisen andere tactieken en uitrusting. Vijanden spawnen uit het niets in het level, waardoor bepaalde dingen wel kunstmatig en goedkoop aan kunnen voelen, maar het overwinnen van moeilijke missies met een goed georganiseerd en gebalanceerd team voelt ontzettend bevredigend. Hou er trouwens wel rekening mee dat je aardig vaak dood gaat in Special Ops, helemaal als jij en je team niet goed op elkaar ingespeeld zijn. Hoewel Spec Ops heel tof is om te spelen, moet ik wel stellen dat óók hier de content een beetje karig is op het moment en je maar een handjevol missies hebt.

Conclusie

Call of Duty: Modern Warfare II is een hele toffe game geworden. In sommige opzichten voelt het een beetje als “terug naar de basis”, wat leuk kan zijn, maar de game betaalt daar ook de prijs voor als het gaat om content. Hoewel de gameplay vele malen beter is dan Black Ops: Cold War en Vanguard, kent het wel veel minder content en modi in het algemeen. Dat gezegd hebbende maken de veelzijdige campaign en de leuke co-op missies veel goed en uiteindelijk mogen we de aankomende maanden nog voldoende nieuwe content verwachten voor de game. Modern Warfare 2 is dan ook een bevredigend deel in een serie waarin het steeds moeilijker wordt om alles en iedereen tevreden te stellen.