Over-the-top actiegames zijn niet meer zo gewoon als 15 jaar geleden, dus krijgen we ineens Wanted: Dead voorgeschoteld welke hier is om het genre nieuw leven in te blazen.
Voordat ik begin, wil ik zeggen dat ik dol ben op belachelijk bizarre actiegames, zoals Onechanbara tot NanoBreaker en Lollipop Chainsaw tot Sengoku Basara. Deze games zijn over het algemeen niet bijzonder goed, maar weten door hun simplistische karakter wel vermakelijk te zijn. Wanted: Dead schaart zich ook in dit genre, en heeft toch een bepaald soort charme vanwege zijn absolute belachelijkheid die in de game verwerkt zit. Ondanks deze charme kan ik al gelijk eerlijk zeggen dat de game niet het niveau haalt van de andere eerdergenoemde games.
Als het specifiek om Wanted: Dead gaat, ga ik ervan uit dat het een soort B-movie game moet zijn, maar het ligt wel een beetje op de grens tussen “Moet dit serieus zijn?” en “Wat de fok is dit in hemelsnaam voor onzin?. Ik kan dan ook niet echt goed omschrijven wat ik er nu werkelijk allemaal van moet vinden. Dus koos ik tijdens mijn review sessie er maar voor dat ik de game niet al te serieus moest nemen, en dat de ontwikkelaars iets stoms probeerden te maken met deze titel. De cast van personages is dan ook tenenkrommend slecht, de verhaallijn slaat nergens op en de game is overdreven geweldadig te noemen. Laten we dan maar ook aannemen dat ontwikkelaar Soleil dit allemaal opzettelijk heeft verweven in de game.
In Wanted: Dead neem je de rol aan van superagent Hannah Stone, die op een missie is om een zakelijke samenzwering te ontrafelen met haar vrienden die gezamenlijk bekend staan als Zombie Unit. Hoe ze dit gaan doen? Door een spervuur aan zwaardslagen en geweerschoten los te laten om zo op brute wijze honderden vijanden te vermoorden die de ongelooflijk lineaire levels van de game bezetten. Op papier klinkt dit best tof, maar toen ik eenmaal begon met spelen, was ik vol ongeloof hoe slecht en houterig de actie aanvoelt. De besturing is behoorlijk omslachtig en je went er ook totaal niet aan. De diverse knoppen combinaties zijn moeilijk en te complex om te onthouden tijdens het heetst van de strijd en bovendien zijn vijanden vaak bulletsponges die niet kapot willen gaan. Zo heb ik bijvoorbeeld een ninja vele malen in het hoofd geschoten met een dik jachtgeweer op korte afstand, voordat deze uiteindelijk het stof beet. Heb je dan een dikke schedel of niet…?
Hoewel de gameplay best spectaculair oogt en je na lange tijd het eindelijk onder de knie krijgt om aanvallen effectief af te weren terwijl je soldaten in stukken snijdt en geweldige finishing moves uitvoert als een echte professional, weet de gameplay niet echt te imponeren. Het bereikt dan ook geen bijzonder opvallende hoogten, omdat het de controls zo verdomd onhandig en clunky zijn. Als je bijvoorbeeld na een melee aanval overschakelt op het richten met je geweer, wijst deze bijna nooit op de plek waar je het wilt hebben, en dat werkt op zijn zachtst gezegd desoriënterend . Gelukkig kent Wanted: Dead wel wat toffe bossfights en zijn er een paar maffe minigames te vinden in de game.
Tijdens je avontuur ontgrendel je ook nieuwe vaardigheden via een welbekende skilltree en kun je een beetje knutselen aan je vuurwapens om deze sterker te maken. Het uitvoeren van dergelijke taken voelt enigszins bevredigend aan, vooral als je vaardigheden ontgrendelt die echt een verschil maken op het slagveld. Er zijn ook diverse verzamelobjecten te vinden die de herspeelwaarde helpen vergroten, maar ik denk dat je vanwege de slechte controls en verouderde gameplay-loop al snel afhaakt om deze allemaal te vinden. Als ik alleen al denk aan de lange stukken waarin je steeds weer dezelfde soldaten uitschakelt, voel ik de energie al mijn lijf uitvloeien vanwege het repetitieve en lineaire karakter van de game. Gelukkig wordt dit afgewisseld met een aantal bizarre segmenten in de game, zoals wanneer je met een kettingzaag door vijanden heen mag zagen.
Wanted: Dead is zeker geen goede game, maar dat betekent niet dat je er geen plezier mee kunt hebben. Het kent zeker een aantal memorabele momenten en de gebeurtenissen zijn behoorlijk belachelijk te noemen. Toch wil ik het hebben over enkele echt vreselijke glitches die ik heb meegemaakt. Om te beginnen crashte de game meerdere keren, wat me behoorlijk boos maakte, gezien hoe uitdagend het kan zijn. Een hilarisch element is de AI van de vijand: mocht je toch zo stom zijn geweest om Wanted: Dead aan te schaffen, loop dan gewoon eens achteruit en kijk hoe de vijanden bewegen, want ze zullen constant wegglippen en friemelen tot het punt waarop het zo absurd is dat je de slappe lach krijgt.
Conclusie
Wanted: Dead doet in de eerste instantie denken aan de Onechanbara-games uit het PS2-tijdperk, maar het is aanzienlijk minder vermakelijk dankzij de onhandige gameplay en het vreemde verhaal, personages en dialogen waarvan ik niet helemaal zeker weet of ik er om moet lachen of niet. Mocht je gewoon van je geld af willen zonder dat je er enig plezier voor terug krijgt, koop dan zeker deze game…
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
