Gameland

Monster Hunter, van Capcom, is een franchise die al lange tijd een grote groep gamers aan zich weet te binden. Electronic Arts zag natuurlijk ook dat dit een succesvolle formule was, en kwam op het idee om met een soortgelijke game op de markt te komen. In samenwerking met Koei Tecmo hebben zij dan ook WILD HEARTS ontwikkeld. Of deze game net zo leuk is, dat lees je in de onderstaande review!

Op het eerste oog lijkt WILD HEARTS wat weg te hebben van Monster Hunter. Toch kent het wat verschillen want de nieuwste titel van EA is een op levels gebaseerd monsterjachtspel waarin je het opneemt tegen gigantische vijanden die bekend staan ​​als Kemono. Hoewel het geen open-wereldgame is, zijn de levels enorm en ingewikkeld te noemen, waardoor het wel als een open wereld aanvoelt.

We’re going to Azuma

Het verhaal in Wild Hearts is niet heel bijzonder te noemen, maar in een game als dit draait het dan ook voornamelijk om één ding: namelijk het jagen op gigantische monsters en deze in een epische strijd verslaan. Je neemt de rol aan van een naamloze krijger, welke je via een uitgebreide character creator zelf helemaal samen kunt stellen. Als je dit eenmaal hebt voltooid mag je de wondere wereld van Azuma verkennen, welke zich laat onderverdelen in verschillende regio’s en waar het dorpje Minato een hoofdrol speelt. Azuma wordt ook nog eens geteisterd door gigantische monsters die Kemono heten. Een lange tijd ondervonden de mensen in Minato geen last van deze kolossale beesten, maar door een wildgroei aan Kemeno komt langzamerhand het dorpje Minato in gevaar. Naast dat je personage de nodige combatskills kent, is deze ook bekwaam in het maken van speciale bouwwerken. Deze bouwwerken heten Karakuri en komen in verschillende vormen en maten. Hierdoor is het niet alleen mogelijk om flink wat damage toe te brengen aan vijanden, je kunt er ook spullen maken die je helpen tijdens dit avontuur.

Gigantisch

Wild Hearts draait natuurlijk voor het grootste deel om het vechten tegen gigantische monsters. Hierdoor zal je de spelwereld moeten verkennen om deze monsters te vinden en te verslaan. Ook zal je diverse materialen vinden die je helpen bij je missie. Het verhaal van de game bestaat uit verschillende hoofdstukken, waarin de seizoenen een belangrijke rol spelen in de verschillende regio’s en daarmee ook voor de monsters die hier ronddwalen. Dezelfde type Kemono kunnen dus ook in verschillende variaties rondlopen in de wereld. Hoewel dit best eentonig klinkt, is het een slimme manier om met dezelfde vijanden toch wat meer diversiteit te creëren. Iedere Kemono kent zijn zwakke plekken en als je deze kapot maakt, zal deze Kemono orbs droppen. Met deze orbs is het mogelijk om je Karakuri te upgraden, waardoor je meer geholpen wordt tijdens je avontuur.

Over het algemeen voelt de gameplay-loop aan zoals je dat gewend bent in een Monster Hunter game. Hoewel er hier en daar wat kleine veranderingen zijn is het grootste verschil dat je de beschikking hebt tot Karakuri. Verder is het vooral dodgen, springen en ervoor zorgen dat je zoveel mogelijk schade toebrengt aan je vijanden. Hierbij komt ook een beetje tactiek kijken, want buttonbashend een monster te lijf gaan zal al snel eindigen met de dood. Veel van de Kemono kunnen enorme schade veroorzaken, en al helemaal als ze van hun kalme status overgaan op hun woedende vorm. Je moet er dan ook zeker niet raar van kijken als bepaalde aanvallen in een keer je levensbalk leeg maken. Het is dan ook aan te raden om patronen te bestuderen, op tijd weg te duiken en aan te vallen. Over het algemeen doet de gameplay het best goed, alleen moet ik wel zeggen dat het een beetje saai en repetitief wordt na langere speelsessies.

Cloud Strife, eat your heart out!

Voordat je naar je volgende jachtexpeditie gaat, is het een goed idee om wapens uit te rusten en upgrades in te zetten tot een punt waarop je je zelfverzekerd en comfortabel voelt. Gelukkig is er een enorm assortiment aan wapens om te ontgrendelen en te verbeteren via enorme skilltrees die de game kent, waarmee de mogelijkheden van je favoriete wapen aanzienlijk zullen veranderen. Wapens variëren van gigantische hamers tot paraplu’s met messen erop, maar mijn favoriet is de Nodachi, een zwaard dat zo groot is dat Cloud Strife jaloers op je zal worden. 

Wild Hearts is een game die gemaakt is om met anderen te spelen en dat is ook niet gek natuurlijk, omdat het in grote lijnen zijn inspiratie neemt van de Monster Hunter-franchise. Uiteraard is het mogelijk om de game helemaal alleen door te spelen, maar naast dat dit het best pittig maakt, is het ook een stuk minder leuk. Gelukkig kun je op elk moment in de game iemand uitnodigen die je kan helpen. In de spelwereld vind je namelijk Hunter Gates, en hier kun je zien waar anderen mee bezig zijn en is het mogelijk om ze bijvoorbeeld te joinen. Helaas zijn deze sessies wel erg kort, want zodra je de Kemono hebt verslagen, zal je weer terug keren naar je eigen game. Het is dus niet mogelijk om aan één stuk door met drie man de gehele game te doorlopen. Het was leuker geweest als je meerdere missies achter elkaar met een vriend of vriendin kon spelen, zonder enige poespas. Hoewel dit wel mogelijk is, werkt het doorspelen erg omslachtig aangezien je via het menu opnieuw moet connecten met degene met wie je het laatst hebt samengespeeld.



Lelijk ding

Wild Hearts is een vermakelijke spelervaring en over het algemeen ziet de game er best leuk uit. Maar het is zeker niet moeders mooiste en mag gezien worden als een hele ruwe parel. De game kent twee grafische modi, namelijk fidelity en performance en deze kunnen het lelijke beestje alleen soepeler of scherper maken, maar het is en blijft een lelijk ding. Sneeuweffecten zijn belachelijk slecht, en het ziet er meer uit als ruis dan sneeuwvlokjes. Enige vorm van effecten ontbreekt volledig, op motion-blur na, waardoor ik ook een gevoel van sfeer mis. Ook kan het weleens gebeuren dat de camera door de grond valt en kent de game hier en daar ook de nodige framedrops. Het echte beest dat hier bestreden moet worden is de ruwheid van deze game zelf. Toch weet de gameplay wel te overtuigen, en wellicht worden de grafische zaken in Wild Heart nog aangepakt door middel van een patch.

Conclusie

Wild Hearts weet een leuke spelervaring te bieden, en over het algemeen is het dan ook een aardig monsterjachtspel waarmee je jezelf best lang kunt vermaken. In ieder geval, als je door de repetitieve gameplay en de ruwe graphics het bos kunt blijven zien.