Gameland

Eén jaar na Elden Ring is het weer tijd om eens een flink pittig spelletje te spelen. Team Ninja heeft namelijk een nieuwe soulslike-game uitgebracht met de naam Wo Long. De bekende ontwikkelaar heeft de afgelopen jaren al aardig wat games op de markt gebracht, waaronder de Nioh games. Wo Long: Fallen Dynasty doet dan ook sterk denken aan deze games, maar kent toch een aantal grote veranderingen. Weet deze nieuwe IP van Team Ninja indruk te maken? Je leest het in de onderstaande review!

In grote lijnen kent Wo Long veel raakvlakken met Sekiro van FromSoftware en er zijn dan ook aardig wat gelijkenissen in zowel level design als gameplay, zoals het posture- en break-systeem, maar Team Ninja geeft hier wel haar eigen zwaai aan. Ook het hele stealth aspect kent flink wat overeenkomsten. Naast dat er wat leentjebuur gespeeld wordt zijn er ook wat verschillen, waarvan sommigen aan de basis liggen van problemen voor Wo Long.

Wo Long speelt zich af tijdens een burgeropstand die plaatsvond tijdens het Three Kingdoms-tijdperk in China. De Han-dynastie is gevallen en er vormt zich een machtsvacuüm, waar drie nieuwe dynastieën om vechten. In het plot zijn paranormale en duistere krachten gemoeid, welke gebruikt worden door Taoïstische monniken die op zoek zijn naar Elixir. Dit is namelijk het levensbloed van de goden welke je onsterfelijk en legendarisch sterk kan maken, maar het kent ook een keerzijde. Het Elixer kan je ook veranderen in een afgrijselijk monster of een hersendode zombie. Met de chaos van de burgeroorlog op de achtergrond denkt men ongezien te zoeken naar deze zogenaamde heilge graal, maar het vormt wel een groot gevaar voor China en zijn inwoners. Het verhaal van Wo Long steekt best goed in elkaar, maar is niet altijd even spannend te noemen. Toch treft het goed zijn doel en weet het te motiveren om door te spelen.

Naamloze Harrie

In Wo Long neem je de rol aan van een naamloze Harrie, welke je zelf zorgvuldig kunt vormgeven dankzij de uitgebreide character creator. Net als in andere soulslike-games kan je ook in Wo Long nooit echt dood, dankzij het Elixir. Op de een of andere mysterieuze reden stroomt dit namelijk door je bloed en hierdoor ben je een target voor de monniken, die maar al te graag de bron van jouw kracht willen stelen. Ga je dood dan zal je ook respawnen bij het eerste beste punt waar je hebt kunnen saven.

De Chinese lore en mythologie is een prachtig uitgangspunt om een game te maken. Dit heeft Team Ninja ook goed ingezien want veel legendarische figuren zullen hun opwachting maken in de game, zowel als bosses als vriendelijke NPC’s. Er zijn diverse iconische veldslagen waar de game inspiratie uit heeft weten te halen en het kent een shitload aan culturele lore welke het fundament legt van de diverse levels die de game kent. Wo Long kent dan ook bizar veel variatie en heeft een geweldig gameplay tempo. Zo zal je tijdens de ene missie door een verwoeste stad trekken, terwijl een andere missie je naar de bergen stuurt om een basis van de monniken te infiltreren. De diverse spelomgevingen zijn dan ook zeer divers te noemen, ogen ook best indrukwekkend. en wisselen elkaar op een goed tempo af, terwijl het ook vernuftig gebruik maakt van het leveldesign.

De diverse missies in de game spelen zich als episodes en bakenen de levels van elkaar af. Wo Long is dus geen open wereld, maar dit maakt het zeker niet minder interessant, er is namelijk genoeg om te verkennen. Zo maakt Team Ninja goed gebruik van de omgevingen en zal je ook in de hoogte moeten denken. Op een slagveld vertaalt zich dat in tal van uitkijktorens en af en toe soldatenkampen, in de bergen zijn het dan weer steile kliffen met hier en daar een geheim pad door een bamboebosje. Team Ninja maakt dan ook uitstekend gebruik van het bekende stealth-systeem die je tegenkomt in iedere andere ninjagame. Er zijn dan ook veel plekken om je te verstoppen en nog meer plekken om je vijanden van bovenaf te belagen om deze in een slag naar de eeuwige jachtvelden te sturen. De omgevingen kennen daarnaast ook genoeg gevaar en bevatten dan ook boobytraps en diverse sterkere vijanden, zodat het niet te makkelijk gaat worden.

Te voorspelbaar

Hoewel er veel variatie en diversiteit zit in Wo Long, teert Team Ninja naar mijn mening net iets te lang op hetzelfde recept en vervallen de levels tegen het einde een beetje in herhaling. Na een handvol levels weet je dan ook dat er standaard op een bepaald punt een savepoint zal zijn, dat een zijpad uiteindelijk weer uitmondt op de hoofdweg en dat er een geheime schatkist zich iets verderop zal bevinden. De fun-factor van de levels is wel hoog, maar op den duur wordt het allemaal iets te voorspelbaar.

De core gameplay is in hele grote lijnen hetzelfde als Sekiro: Wo Long is dan ook een pittige game met afstraffende en snelle gameplay waar vijandelijke aanvallen met de correcte timing van afwenden je meteen de overwinning biedt. Het ziet er dan ook erg flashy en bloederig uit, zoals het hoort te zijn bij een degelijke martial arts-actiegame. Wo Long onderscheidt zich van Sekiro door het posture-systeem te vervangen door Spirit. In plaats van een balk die nu volloopt bij elke geblockte slag, is het nu een meter die in twee richtingen zwaait en jij in balans moet zien te houden. Ben je laag in spirit, dan kan deze nog steeds gebroken worden, maar zit je hoog in spirit, dan loop je minder damage op en kan je krachtige skills of spells loslaten op de vijand om sneller door diens spirit heen te rammen. Je verdient spirit door perfect deflecten en door te slaan op je vijand. Je verliest spirit door krachtige aanvallen en door parries of dodges te missen. Dit systeem is best wel tof en hierdoor wordt agressie en strakke timing beloond, een beetje zoals in Sekiro.

Het moraal is ver te zoeken

Wo Long kent ook een aantal subsystemen zoals het level up-systeem, loot met een bepaalde zeldzaamheid en verschillende bonussen op elk onderdeel, alsook speciale aanvallen per wapen en spells. Zoals ik al eerder stelde kun je in Wo Long sluipen, al gaat dit een beetje omslachtig. Er is namelijk geen dedicated knop om dit te doen en in plaats daarvan zal je traag moeten stappen door de analog stick belachelijk zacht in te duwen. Daarnaast introduceert Wo Long wel een geweldige nieuwe uitvinding, namelijk Morale. Bij het begin van elke missie start dit op 0 en je kan dit omhoog krijgen door vijanden te verslaan en savepoints te vinden. Je Morale kan ook zakken als je sterft of geraakt wordt door critical attacks, aanvallen die je niet kan blokken maar juist moet deflecten.

Vijanden hebben ook een Morale-meter, en het verschil tussen jouw en hun moraal geeft een indcatie van de moeilijkheid van een vijand. Is het verschil groter dan 5 dan is de kans groot dat je al heel snel het loodje legt. Andersom geldt dit echter evenzeer, en een bepaalde sterke vijand overslaan tot je Morale hoger ligt, is dan ook een uitstekende strategie. Bovendien is dit systeem ook gelinkt aan magic, en kan je de krachtigste spreuken in je arsenaal pas afvuren als je er voldoende Morale voor hebt. Met dit systeem lost Team Ninja op een slimme manier het probleem van moeilijkheid op door het te koppelen aan verkenning. Vind alle savepoints en versla elke vijand, en je zal aardig sterk aankomen bij een bossfight. Een briljant systeem wat ik graag terug wil zien in toekomstige games.

Op zich werken al die mechanics fantastisch met elkaar als je met een missie bezig bent. Je kan een build uitstippelen, ranged of melee spelen, sluipen en verkennen of gewoon als een malloot naar het eindpunt van een level lopen. Voor elke situatie een oplossing en loopt het toch mis, dan is het vechtsysteem er om je te ondersteunen. Alleen is dit te snel veel te gemakkelijk. Niet alleen riskeer je door het Morale-systeem niet al te veel, weinig gewone vijanden verplichten je om op je hoede te zijn. Je arsenaal is zo uitgebreid dat je ook zelden gebruik hoeft te maken van de perfecte counters om je spirit aan te vullen of juist die van je vijand te breken. Je kan gerust een tsunami aan aanvallen loslaten op je vijand en alsnog hetzelfde resultaat behalen. Het doet niet af aan het plezier van de game, integendeel zelfs, maar dit doet in ieder geval meer denken aan Ninja Gaiden dan aan Sekiro.

Geen ene reet…

Hoewel de game niet zo diepgaand is als Nioh, voelt de gameplay best goed aan. Vooral het pareren en de Fatal Strikes werken dan ook erg goed. De bossfights in de game zijn tof en uitdagend, maar zijn ook erg frustrerend en kunnen oneerlijk aanvoelen. Het probleem met de bosses, en dan bedoel ik ze ook werkelijk allemaal, is dat ze met één enkel designdoel zijn opgesteld… Je moet namelijk hun (ontzettend toffe) critical attack aanschouwen en deze perfect deflecten. Doe dit consistent genoeg en je breakt hun spirit om dan eindelijk zelf wat damage te doen.

Het grote probleem is dat het deflecten van deze critical attacks niets toevoegt aan het geheel. Je speciale aanvallen en spells maken dan ook totaal geen indruk op de bosses. Al die flauwekul onderbreekt niets in het patroon van een boss en ze blocken dan ook geen enkele aanval, net of ze het geen ene reet kunnen schelen. En dat heeft dan ook nog eens grote gevolgen binnen de gameplay. Hierdoor voel je al gelijk dat je favoriete build en arsenaal aan wapens gewoon geen ene reet waard zijn en kom je er al snel achter dat de enige strategie bij een baas is om te wachten en af te wachten. Het enige wat er werkelijk toe doet, is namelijk hoe goed jij de critical attacks van de vijand kan tegengaan en je hoeveel HP om het te overleven als je dit niet goed doet.

Lekker online spelen

Waar Wo Long werkelijk in uitblinkt zijn de PVP- gevechten. Zoals in andere soulslike-games kan dit in Wo Long via een invasion-systeem, waarmee je de wereld van een andere speler binnendringt om deze het leven zuur te maken. Het doet zeker niet meer dan we gewend zijn in het genre, maar doet dit gewoon zoals het hoort. Het is een fijne toevoeging en het verlengt de al aanzienlijke levensduur van het spel. Als je alleen de mainquest volgt dan zal je ongeveer 25 uur nodig hebben om de game uit te spelen, maar dankzij de talrijke zij-missies en de online modus mag je dit getal gerust verdubbelen. Als je eenmaal klaar bent met de game mag je zelfs nog aan de slag met een New Game+ mode.

Grafisch ziet Wo Long er goed uit. Hoewel de game zeker niet van het niveau als Elden Ring is, kent de game mooie en gedetailleerde omgevingen. De game draait daarnaast ook vrij soepel en tijdens mijn speelsessies ben ik nagenoeg geen technische problemen tegen gekomen. De muziek in de game weet de sfeer goed te versterken, maar ik moet zeggen dat ik de Engelse voice-acting wel echt afschuwelijk vond. Beste zet je deze op Chinees of van mij part op Japans, want dat klinkt gelijk stukken beter.

Conclusie

Wo Long: Fallen Dynasty is een toffe game welke zeker in de smaak zal vallen bij liefhebbers van het soulslike-genre. Het verhaal is erg gaaf, maar niet altijd even spannend. De gameplay loop is erg vermakelijk al wordt de game op den duur een beetje repetitief. Grootse missers zijn de bossfights in de game, die erg spectaculair ogen maar niet het gewenste effect behalen qua gameplay. Fans van Sekiro en NioH zullen zeker veel plezier beleven aan de game, ondanks dat deze game net wat minder pittig is.