Gameland

Voor het eerst sinds ik reviews schrijf, en dat is nu zo’n 5 jaar, mag ik eindelijk een Final Fantasy-game reviewen. Ik keek dan ook al een tijdje uit naar deze release en was als een kind zo blij dat ik er mee aan de slag kon. Uiteraard had ik de fenomenale demo al gespeeld, en die twee uur schoten voorbij! Ik was super blij met wat ik zag en te spelen kreeg, maar ik had wel een paar kanttekeningen bij deze demo. Eens kijken of deze met de volledige versie zijn opgelost.

Final Fantasy 16 is weer net even de game in de franchise waar de oudere gamers onder ons naar terug willen. Een volwassen game welke een modern fantasieverhaal vertelt en waar diverse genres door elkaar worden gemixt. Ik moet toegeven dat ik een beetje bang was dat ze het misschien te goed wilden doen met een soort Game of Thrones-achtige aanpak. Dat te veel Final Fantasy overboord zou gaan en de game juist een inwisselbare genre-mix is geworden. Nou, ik kan zeggen dat er veel moderne fantasie is toegevoegd aan het verhaal, en het is ook echt goed uitgewerkt ook. De intriges die afgewisseld worden met veldslagen tussen de verschillende koninkrijken van deze spelwereld en hun hoofdrolspelers zijn verrassend boeiend te noemen. 

Ik had het nooit verwacht, maar ik ben de afgelopen jaren zelden zo enthousiast geweest over een verhaal. Nou ja, tot op zekere hoogte. Uiteraard kent het hier en daar zijn gebreken, en is de opbouw nogal traag en kan het allemaal wat voorspelbaar zijn, maar dit zijn zaken die we wel gewend zijn in de Final Fantasy-games. 

Het verhaal is dus best goed en soms zelfs bijna aangrijpend. In totaal zal je ongeveer 50 uur bezig zijn om de eind credits over je scherm te zien rollen en daarnaast mag je nog tientallen uren erbij tellen als je alle zijmissies en andere activiteiten wilt voltooien. Best netjes toch?

Eerste het positieve er maar eens uit

Final Fantasy 16 is een heerlijke game die gewelddadig lekker weg speelt. Ook vind ik het zeer gedurfd van Square-Enix dat ze het lef hebben om er echt iets nieuws van te maken. Heel het turn based vechten, zoals we gewend zijn van de eerste 10 Final Fantasy-games, is verdwenen, gewoon nergens meer te bekennen. Nee Final Fantasy 16 is een third-person hack-and-slash-game geworden. Hierdoor heeft het meer het gevoel van een nieuwe Devil May Cry dan van een classic Final Fantasy met zich mee gekregen. Ook niet zo gek natuurlijk, als je nagaat dat een van de grote namen achter Devil May Cry verantwoordelijk is voor de combat in deze Final Fantasy game. Het DNA van de Final Fantasy-games is daarentegen wel aanwezig, en uit zich in de spelwereld en de geweldige muziek. Toch wordt dit in de gameplay wel een klein beetje gemist, al is het verder wel gewoon een prima combinatie.

Het verhaal kent z’n ups-and-downs, maar vooral ups in mijn ogen. Zoals ik eerder in de review al zei, heb ik ervan genoten, en daar draait het uiteindelijk om in games. Ik ga niet teveel uitweiden over het verhaal, aangezien ik vind dat je dat lekker zelf moet uitvogelen. Maar als fan van fantasy boeken zoals Lord of The Rings en A song of Fire and Ice ga je jezelf zeker vermaken.

Dan nu het negatieve..

Zelf ben ik een groot fan van games als Ninja Gaiden en Devil May Cry, dus persoonlijk had ik niet zoveel moeite met de omschakeling naar de hack-and-slash gameplay van deze Final Fantasy. Echter kan ik me wel voorstellen dat sommige mensen hier wat meer moeite mee gaan hebben of krijgen, aangezien het wel extreem anders is ten opzichte van voorgaande delen. Laat ik het zo zeggen: je haat het of je gaat er van houden. Nog een klein puntje van kritiek, is dat het vechten soms wel heel simpel aanvoelt en in veel gevallen meer button-bashen is dan echt tactisch bezig zijn. Om een voorbeeld te geven: Een van de grotere eindbazen, later in de game, kon ik letterlijk met één hand aan de controller verslaan, terwijl ik met de andere gezellig een kopje koffie dronk. Hoewel dit best handig is, lijkt het me niet zozeer de bedoeling…

Technisch (nog) niet goed

Technisch weet de game niet een weergaloos goede indruk achter te laten (zoals je misschien al in video’s van Digital Foundry, Elanalista deBist en onze eigen The Playstation Tester hebt kunen zien). De Quality mode is op dit moment echt de enige manier om deze game enigszins stabiel te spelen, want deze biedt namelijk een 1440p native resolutie die word geupscaled naar 4k op 30fps.

Waar het echter goed mis gaat is de perfomance mode, die je een native 1080p resolutie voorschotelt en welke wordt geupscaled naar 1440p, maar kan dalen naar zelfs 720p als er grote gevechten of veel actie op je scherm is. De framerate van 60fps word echter bijna nooit gehaald. Zelfs wanneer je een high end TV hebt met VRR, kan die het niet redden want VRR gaat tot minimaal 48FPS, terwijl deze game in performance mode zelfs tot onder de 30fps kan zakken. Voor een game die gemaakt is puur en alleen voor de PlayStation 5, had ik toch wel een betere perfomance verwacht van Square-Enix.

Conclusie

Is dit de beste Final Fantasy ooit? Nee! Maar toch is het ook zeker geen slechte game te noemen. Voor nieuwe spelers is dit de perfecte instap naar de wereld van Final Fantasy, en ook fans van games als Devil May Cry gaan zich hier geweldig mee vermaken. Houd er wel rekening mee dat de gameplay soms wel een beetje te makkelijk aanvoelt. Mensen die hoopten op een meer traditionele Final Fantasy zullen wel teleurgesteld zijn. Heb je daarnaast geen probleem om deze game in 30 fps te spelen dan raad ik je dat uitermate aan, aangezien dat op dit moment de enige stabiele keuze is. Ik hoop dan ook ten zeerste dat Square-Enix de performance mode van deze game nog eens goed onder de loep neemt, want afgezien daarvan is het een top game waar je jezelf rustig 50 tot 100 uur in kunt verliezen!