Na het opstarten van Story of Seasons: A Wonderful Life werd ik overvallen door een golf van nostalgie. Het startscherm en de bijbehorende muziek brachten me terug naar de tijd van het origineel, Harvest Moon: A Wonderful Life, welke twintig jaar geleden is verschenen op de GameCube. Deze game wordt nog steeds gezien als een van de grondleggers van het boerensim-genre, en het is dan ook wel logisch dat er voor is gekozen om een remake uit te brengen. Het was dan ook een hartverwarmende ervaring om de cast van vreemde en prachtige personages opnieuw te ontmoeten, maar al snel begonnen de scheuren en barsten in deze remake zichtbaar te worden.
Story of Seasons: A Wonderful Life is dus bedoeld om het origineel uit 2003 naar een nieuw tijdperk te brengen, maar het uitgangspunt van het origineel blijft onveranderd. In a Wonderful Life heb je een vervallen boerderij geërfd van je vader en je reist dan ook af naar het slaperige stadje Forgotten Valley om deze op te knappen en zodoende nieuw leven in te blazen. In termen van veranderingen ten opzichte van het origineel, zijn er nieuwe aanpassingsopties toegevoegd aan de character creation, en geeft deze versie je ook nieuwe diverse outfits om te kopen en te fragen.
Ook zijn er meer te verbouwen gewassen toegevoegd alsmede nieuwe romantische opties waar je andere personages het hof mee kunt maken, waaronder een relatie beginnen met iemand van hetzelfde geslacht. Ook zijn de verschillende evenementen die elk jaar plaats vinden verbeterd. Hoewel het klinkt of er aardig wat veranderd is, besefte ik al snel dat Forgotten Valley eigenlijk heel erg vastzit in het verleden van het boerensim-genre.
Ouderwets
Waar games als Stardew Valley en Story of Seasons: Pioneers of Olive Town hebben geprobeerd om meer content toe te voegen aan dit genre, voelt A Wonderful Life nog steeds een beetje ouderwets en daardoor levenloos aan. Buiten het water geven van je gewassen, het hoeden van je vee en het versieren van menig inwoner van Forgotten Valley, er is echt niet veel anders te doen waardoor het allemaal best snel saai aan gaat voelen.
Met vissen kun je wat extra geld verdienen, maar het aantal verschillende vissoorten is vrij beperkt. Er is een archeologische opgravingssite welke je kan bezoeken, met beperkte opgravingsplekken, waar je diverse items kunt opgraven. Ook kun je in het stadje zelf een winkel openen en je producten verkopen, maar ook dit is best gelimiteerd opgezet. Hoewel A Wonderful Life op het oog is voorzien van een leuke update is de gameplay niet echt veranderd en hierdoor voelt het allemaal best wel gedateerd aan.
Uitgekleed
Dat is jammer, want de belangrijkste gameplay-loop van elke boerensim-game, inclusief Story of Seasons: A Wonderful Life, is een combinatie van een meeslepende maar ook kalmerende ervaring. In ieder geval dat is wat ik aanneem dat A Wonderful Life hier probeert te handhaven. Het wil je genoeg bieden, zonder je te overweldigen. Maar als je klaar bent met alles wat je moet doen op je boerderij en in je digitale sociale leven is er gewoon weg niet veel meer te doen en te beleven.
Hoe verder je in het spel komt, hoe meer faciliteiten je kunt kopen om je taken te verlichten en natuurlijk om sneller geld te verdienen. Dit klinkt allemaal erg goed, als er in ieder geval dan iets was dat je in plaats daarvan zou kunnen doen. Maar dat is er niet, en dus vergroot dit het probleem van verveling enigzins. Natuurlijk zijn de kleine verbeteringen in de gameplay zeker welkom, maar aangezien de game neergezet wordt als een remake voelt het allemaal een beetje uitgekleed aan.
Drie keer een bloem is trouwen!
Ook had ik gehoopt dat de archeologische vindplaats meer in lijn zou zijn met die van bijvoorbeeld Pioneers of Olive Town of Stardew Valley, waar je hele dagen kunt doorbrengen in mijnen op zoek naar zeldzame mineralen en waardevolle items. Ik had verwacht dat er meer toevoegingen zouden zijn aan de standaardgewassen die je kunt telen, maar die zijn er ook niet.
Sociale interactie en relatievoortgang hadden veel meer uitgewerkt kunnen worden dan steeds opnieuw naar dezelfde drie of vier regels van elk personage te luisteren. Ik heb letterlijk een personage het hof gemaakt door haar elke dag een bloem te geven die in de stad groeit, en dat was het dan. Dezelfde bloem, elke dag, niets anders, en ineens waren we al verloofd voor het einde van herfstjaar 1.
Domper…
Aan het einde van de stad loopt een pad naar afgelegen dorpen. Als je hierheen probeert te gaan, word je gevraagd of je een nieuwe plek wilt bezoeken. Dat klonk heel tof, en eindelijk dacht ik dat er toch nieuwe content was toegevoegd aan deze remake. De game waarschuwde me dat de reis zes uur (in-game tijd) zou duren. Ik liet me er niet van weerhouden, want wellicht was er iets tofs en nieuws te ontdekken daar. Ik klikte op akkoord en begon aan mijn reis, maar merkte dat ik daarna precies stond waar ik was begonnen, maar dan met de klok zes uur later en een bericht op mijn scherm dat het gereedschap bij de smid zo COOL was… Dit voelde voor mij aan als een flinke domper, want ik had hier toch even net wat meer van verwacht, in plaats van de anti-climax die ik nu door mijn strot geduwd kreeg. Dit vat tevens de omvang van de verbeteringen en toevoegingen goed samen.
Conclusie
Ik had echt gehoopt dat Story of Seasons: A Wonderful Life zou aanvoelen als een ware evolutie van de welbekende game die ik in 2003 kapot gespeeld heb. Helaas is dit niet het geval en blijft het een eenvoudige boerensim-game met de welbekende gameplay, een aantal minimale “verbeteringen” en welke voorzien is van een nieuw likje verf. Misschien waren mijn verwachtingen net iets te hoog, of had ik juist met mijn roze nostalgische bril een beeld geschetst van een veel diepere en meeslepende ervaring. Hardcore-fans van het originele spel zullen hier misschien wel de nodige nostalgische gevoelens krijgen, maar gamers die de afgelopen jaren uitgebreidere spellen hebben gespeeld, zoals Stardew Valley, zullen zich al heel snel gaan vervelen. Jammer, want hier had veel meer in kunnen zitten…
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
