We hebben er uitzonderlijk lang op moeten wachten, maar eindelijk mogen we weer genieten van een compleet nieuwe Metroid-game! Of Metroid Dread werkelijk een waardig nieuw deel is in de franchise, dat lees je in deze review.
Metroid Dread brengt de serie terug naar zijn roots. Dit komt voornamelijk doordat de game teruggrijpt naar de toffe 2D-gameplay van weleer, waarin je geleidelijk aan een arsenaal aan wapens en vaardigheden verzamelt om vervolgens weer verder te kunnen komen in de game. Hoewel Metroid Dread ons weer een flink aantal bekende dingen voorschotelt, weet het toch een aantal innovatieve nieuwe toevoegingen te brengen, waardoor het alsnog een unieke ervaring wordt.
Metroid Dread is ontwikkeld door MercurySteam, de studio welke in 2017 de remake van Metroid: Samus Returns heeft gemaakt voor de Nintendo 3DS. Hoewel dit toentertijd een fijne remake was, welke zijn oorsprong vond op de Game Boy, kende het wel de nodige problemen. Voornamelijk het nieuwe mêlee-systeem zorgde ervoor dat de game te makkelijk werd en het voelde niet op zijn plaats. Hoewel dit systeem zijn terugkeer maakt in Metroid Dread, is dit wel beter geïntegreerd in de gameplay. Daarnaast hebben we hier te maken met een veel meer gestroomlijndere ervaring en speelt het verdomd intuïtief en plezierig weg.
Beyond Fusion
Na de gebeurtenissen van Metroid Fusion, waarin Samus samen met planeet SR388 de dodelijke X-parasieten uitroeit, ontvangt de Galactische Federatie een video-transmissie van een onbekende bron, die aangeeft dat de X nog in leven zijn. Ze sturen een speciale eenheid van zeven EMMI-robots (Extraplanetary Multiform Mobile Identifier) naar de planeet ZDR, de bron van de transmissie. Al snel verdwijnt de eenheid en Samus reist naar ZDR om het te onderzoeken wat er allemaal gebeurd is. Nadat ze op het oppervlak van de planeet is geland en begint te verkennen, wordt Samus al snel geconfronteerd met een mysterieus figuur die een Chozo Power Suit draagt, een soortgelijk pak wat ze zelf ook draagt. Na een kort gevecht wordt het pad terug naar het oppervlak van de planeet vernietigd en verliest Samus het bewustzijn. Wanneer ze weer bij komt, ontdekt Samus dat ze al haar Power Suit upgrades heeft verloren en dus geen andere keuze heeft dan te blijven zoeken naar een andere weg terug naar het oppervlak van de planeet en haar schip.
Samus de fitgirl
Het belangrijkste opvallende nieuwe aspect van Metroid Dread is de verzameling EMMI-robots. Deze robots zullen je tijdens je avontuur namelijk meedogenloos opjagen en kunnen je leven onmiddellijk beëindigen als ze je gevonden hebben. In totaal zijn er zeven EMMI-robots te vinden in Metroid Dread en ze verschijnen alleen binnen aangewezen gebieden. Het goede nieuws is dat je ze kunt verslaan na het verzamelen van krachtige, zij het tijdelijke, Omega-energie die je uiteindelijk een heel cool wapen geeft waarmee je het pantser van een EMMI kunt smelten.
Dit alles werkt verrassend goed in de gameplay, vooral gezien het feit dat elke EMMI-robot een breed detectiebereik heeft en je dus letterlijk dingen hoort uitvoeren, waarna ze je gelijk op gaan zoeken. Ondanks dat het best eng klinkt om opgejaagd te worden, voel je niet echt de spanning tijdens deze segmenten. Het proberen te vluchten van deze robots is in het begin best spannend, maar naarmate je vaker confrontaties krijgt met de EMMI’s verdwijnt het angstaanjagende gevoel al snel. Dit komt doordat Samus een echte fitgirl is, want ze is namelijk ongelooflijk wendbaar en hierdoor kan ze deze killer robots dus heel makkelijk ontlopen. Naarmate je verder komt in de game, en nieuwe vaardigheden vrijspeelt wordt het zelfs nog iets makkelijker, en stiekem is dit best jammer want het haalt de uitdaging behoorlijk weg uit de game.
Uitdagend?
In feite is dat mijn grootste probleem met Metroid Dread, want verrassend genoeg miste ik toch iets van uitdaging in de game. Zelfs wanneer een EMMI je betrapt en je al snel je dood vindt, wat waarschijnlijk niet vaak zal gebeuren, respawn je gewoon een scherm of twee terug. Hoewel Metroid Dread ook weer de oude save-punten kent, hoef je dus niet elke keer opnieuw vanuit deze punten te beginnen als je dood gaat, iets wat in eerdere games wel het geval was. Hierdoor hoef je minder te backtracken en eerlijk gezegd wordt de game hier ook wel iets te makkelijk door.
Daarnaast kent Metroid Dread teveel laadstations waar je je gezondheid en raketten kunt bijvullen. Dit haalt het overlevingselement aardig weg uit de game, iets wat de eerdere games wel hadden. Ondanks dat de game dus een stuk makkelijker is dan wat je gewend bent in de serie, zijn de bossfights erg leuk en uitdagend. Daarnaast moet je ook goed uitzoeken wat de zwakte van een boss is en zal je ook echt strategieën moeten gebruiken om deze te overwinnen.
Oogstrelend
Ik moet echter wel zeggen dat Metroid Dread een oogstrelende game is geworden op de Nintendo Switch. De game maakt gebruik van een grauw kleurenpalet, welke afgewisseld wordt met felle neonachtige effecten. De spelwereld kent daarnaast onnoemlijk veel toffe details die indrukwekkend en meeslepend overkomen. Dit geldt vooral als je bedenkt dat veel delen van de gamewereld slimme scenario’s bevatten die het doorkruisen een nog boeiendere ervaring maken. In de eerste plaats zijn er een onverwachte hoeveelheid filmische momenten te vinden in de game en veel daarvan laten je diverse strategieën zien die je kunt gebruiken.
Shitload aan vaardigheden
Last but not least wil ik nog een aantal van de vaardigheden bespreken die je gaandeweg zal verzamelen tijdens je avontuur, en die de gameplay op een slimme en lonende manieren uit weet te breiden. Zoals we gewend zijn wordt Samus in het begin van de game ontdaan van haar Power Suit vaardigheden, en is het aan jou om nieuwe uitrusting en vaardigheden te vinden. Ik moet zeggen dat de te vinden uitrusting ontzettend tof en uitgebreid is in Metroid Dread.
Mijn favoriete upgrade is wanneer je de Wide Beam ontgrendelt waarmee je drie gelijktijdige krachtige schoten op verschillende hoogten kunt lossen. De Wide Beam gebruik je niet alleen op vijanden, maar hiermee kun je ook makkelijk valse muren vernietigen. Ook kent de game een Spider Magnet-vaardigheid waarmee je je aan bepaalde muren en plafonds kunt vastklampen. Of wat te denken van de Phantom Cloak, waarmee je onzichtbaar kunt worden en welke verdomd handig is om jezelf te verbergen voor een EMMI. Het enige nadeel van de shitload aan upgrades is dat je op een gegeven moment iets teveel knoppen moet gebruiken. Dit werkt enigszins omslachtig en hierdoor vergeet je makkelijk om bepaalde handelingen te verrichten. Desondanks is Metroid Dread wel een ontzettend toffe ervaring geworden waar fans van de serie zeker van zullen smullen!
Conclusie
Metroid Dread is een van de beste platformgames die je op dit moment kunt spelen! De game is ontzettend uitgebreid, het leveldesign is uitmuntend goed, het kent een geweldige verzameling aan toffe vaardigheden en het is een heerlijk actievolle ervaring. Hoewel de game misschien niet zo uitdagend is als zijn voorgangers, is het wel een bijzonder avontuur dat je zeker moet meemaken!
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
