Een hele tijd geleden ging ons nostalgisch hart sneller slaan. Playtonic Games en Team 17 kondigden Yooka-Laylee aan, wat naar eigen zeggen een spirituele opvolger moest worden van Banjo-Kazooie. Wie oud genoeg is om de N64-game te kennen weet dat dit een van dé platformgames was in de gouden tijden van het genre in de jaren ’90. Na een succesvolle Kickstarter-campagne is de langverwachte platformer al enige tijd uit voor de Xbox One en Playstation 4, en sinds december zelfs voor de Nintendo Switch. Wij hebben de laatste gespeeld en brengen jullie eindelijk de review!
Yooka-Laylee heb ik al enige tijd op mijn Playstation 4, maar toch zat ik te wachten op de Nintendo Switch release. Dit vanwege het feit dat de game gespeeld MOET worden op een Nintendo-platform. Yooka-Laylee is een ode aan de hoogtij dagen van de 3D platform games. Niet moeilijk, want vanaf de eerste momenten wordt onze nostalgische ziel gevoed, met een shitload aan nostalgische gameplay. En de manier waarop de ontwikkelaar de game presenteert, brengt vanaf de eerste moment een wervelstorm aan emoties naar boven. Het inleidende filmpje, de sfeer, het vrij simplistische verhaal die toch wel leuke platformgameplay oplevert… Het doet ons meteen wegzweven naar de tijden van Crash Bandicoot, Donkey Kong, Haven: Call of the King, Banjo-Kazooie en alle andere klassiekers in het genre die je jezelf kan bedenken. Niet raar natuurlijk, want het gros van het Playtonic-team komt uit de stallen van ontwikkelaar Rare.
Simplistisch met een Capital B
Het verhaal is echt wel simpel. De gemene zakenmagnaat Capital B wil alle boeken in de wereld doen verdwijnen en zo zijn winst enorm doen stijgen. Op een boogscheut van zijn fabriek dwarrelen magische ‘pagies’ rond Yooka en Laylee, en kan het avontuur om zijn plan te doen mislukken beginnen. Het anders simpele verhaal zorgt wel voor een leuk gameplay mechanisme. De ‘pagies’ zijn een van de collectibles in elke wereld, maar je moet er wel genoeg verzamelen om de huidige wereld uit te breiden of een nieuwe vrij te spelen. Daarnaast zijn er ook nog de ‘quills’, schrijfveren, waarmee je allerhande vaardigheden kan kopen van een eigenaardig, maar leuk figuur die her en der opduikt
Yooka & Kazooie
Die werelden en omgevingen zijn razend knap qua design en erg kleurrijk. Visueel is het niet minder dan een klassieke platformgame van moderne kwaliteit. Technisch erg goed met zeer weinig bugs en gevarieerde werelden die leuk in mekaar steken. Van onzichtbare paadjes die je tevoorschijn moet toveren tot torens waarbij het een hele uitdaging is om tot boven te geraken: Yooka-Laylee biedt de nodige uitdaging. Binnen die werelden kom je niet alleen leuke personages tegen, maar ook irritante vijanden. De animaties die ontwikkelaar Playtonic Games koos doen denken aan een variatie aan games. Het aanvallen doet denken aan Crash Bandicoot, het rondlopen aan Spyro en het platformgedeelte doet zowel denken aan Donkey Kong als Banjo-Kazooie.
Het is een irritatie factortje…
De sterkte ligt ook in die verschillende gedeeltes in de werelden die aanvoelen als levels op zich. Het camerastandpunt verandert, de gameplay wordt tijdelijk aangepast en je wordt stevig uitgedaagd. Yooka-Laylee heeft heel wat kwaliteiten dat het tot een erg goede game maken, maar dat wil niet zeggen dat het een foutloos spel is. Drie hoofdzaken die irritant overkomen zijn de camera, controls en de stemmetjes van de personages. De controller lay-out is prima, maar het springen en rollen reageert soms op cruciale momenten niet naar behoren waardoor er zaken mislukken zonder dat jezelf schuld treft. Erg jammer, want dat doet soms frustraties opborrelen. Dat wordt bij wijlen ook gecombineerd met een camera die soms alle kanten op springt. Een camera die ‘flipt’ zegt maar. Dat vat makkelijk te corrigeren, maar het is een tweede factor die soms frustratie oproept, zeker wanneer beide elementen gecombineerd worden. Als laatste zijn daar de stemmetjes, die voor sommigen nogal irritant over kunnen komen, maar geef je niks om het geluid van een beffende bever, dan mag je dit minpunt overslaan. Nemen deze zaken het spelplezier weg? Niet echt. Yooka-Laylee is gewoon een enorm fijne game.
Conclusie
Playtonic Games legde tijdens de ontwikkeling van Yooka-Laylee de lat heel hoog. Gamers, zoals ik zelf, die de tijden van Banjo-Kazooie hebben mee gemaakt hadden torenhoge verwachtingen, en ik kan jullie vertellen dat je niet teleurgesteld wordt met deze game. Grote, kleurrijke werelden vol uitdagingen en gameplay-elementen uit het nostalgische verleden komen hier om de hoek kijken. Yooka-Layle kent hier en daar een kleine irritatie met de controlles en het camera werk is ook niet altijd even zuiver. Toch weet de game zich aardig te positioneren tussen games als Super Mario Odyssey, maar een echte klassieker zal de game niet worden. Het is gewoon een verdomd fijne, koddige en leuke platformgame, welke je honger na het voltooien van Super Mario Odyssey wel weet te stillen.
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
