Gameland

De Final Fantasy-franchise gaat al heel wat jaartjes mee, en met de diverse spin-offs die de serie kent kan het nogal overweldigend en onoverzichtelijk worden. Square Enix maakt het ons in ieder geval niet makkelijk, want er is onlangs weer een game uitgekomen in het Final Fantasy-universum, met de naam Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin. Team Ninja mocht aan de slag om deze titel te ontwikkelen en hierdoor is het een hele andere Final Fantasy-game geworden dan dat we gewend zijn. De studio zelf kennen we uiteraard van games als Ninja Gaiden, Nioh, Dead or Alive en de fighting-game Dissidia Final Fantasy NT. Stranger of Paradise is een Soulslike-game, maar kent gelukkig diverse moeilijkheidsgraden zodat het voor verschillende doelgroepen leuk blijft. Of de game ook daadwerkelijk leuk is lees je in de onderstaande review!

Voor het verhaal van Stranger of Paradise keren we terug naar de eerste originele Final Fantasy-game, welke 35 jaar geleden verscheen (vandaar ook de subtitel “Final Fantasty Origin”). Het verhaal begint simpel en volgt hoofdpersonage Jack en zijn matties die op jacht gaan naar Chaos. Het verhaal kent uiteraard de nodige (Japanse) plottwists en probeert het op deze wijze boeiend te houden, al lukt dit niet altijd. Het verhaal kan zo nu en dan namelijk best een rotzooi zijn en er gebeuren een heleboel onnodige zaken waardoor het ook aardig verwarrend kan overkomen. Hoewel de cutscenes in de game er behoorlijk indrukwekkend uitzien, zijn de in-game graphics van een lager niveau. Ik mis dan ook de nodige details in de omgevingen en het oogt aardig flets en grauw. Ook de personages in de game zijn niet echt om over naar huis te schrijven, en zien er een beetje ongeïnspireerd uit en missen diepte. De voice-acting is ook tenenkrommend slecht te noemen, maar dat zijn we in zekere zin wel gewend van de Final Fantasy-serie.

Omdat ik al gelijk met negatieve dingen begin te smijten in deze review, lijkt het dan ook of de game niet de moeite waard is. Niets is minder waar, want ondanks het oppervlakkige verhaal, de matige graphics en voice-acting kent Stranger of Paradise ontzettend toffe en verslavende gameplay.

Job-hopper

Stranger of Paradise is een real-time game, maar maakt wel gebruik van een aantal klassieke mechanics uit de originele Final Fantasy-serie. Zo zijn er weer de vele vecht classes, welke jobs worden genoemd, waaruit je kunt kiezen. In het begin van de game krijg je al de optie tussen een paar classes, en naarmate je verder komt in de game hoe meer jobs je vrijspeelt. Elke job heeft zijn eigen uitgebreide skilltree ter beschikking. Elke job heeft ook een kleur, deze zijn belangrijk naarmate je speelt om deze met elkaar te combineren, om zo weer een nieuwe class te verkrijgen, met nieuwe moves en skilltrees. Een nieuwe job kan je verkrijgen helemaal onderaan de skilltree, en er staat ook telkens bij welke classes je moet levellen om een nieuwe vrij te spelen. Dit alles klinkt behoorlijk complex en in het begin kan het een beetje overweldigend aanvoelen, maar na een aantal uren vertoeven in de game raak je hier al snel aan gewend. Ook houdt dit de replayability van de game erg hoog, aangezien er flink wat opties zijn die je zodoende vrij kunt spelen.



Looter-shooter, zonder shooter

Tijdens het spelen kan je telkens twee jobs actief zetten, en kan je hiertussen wisselen. Zodra je de perfecte combinaties gevonden hebt tussen jobs, dan kan je deze in het menu zetten als een soort van loadout. Je hebt honderd loadouts die je kan maken naar je eigen wensen en speelstijl, en dat is ook nodig wanneer je weet dat er maar liefst zevenentwintig verschillende jobs, of classes, aanwezig zijn in het spel. Daar kan je behoorlijk wat combinaties mee maken! In elke loadout kan je per job een wapen, hoofddeksel, bovenstuk, broek en schoenen equipen, met daaronder nog de nodige vechtcombo’s (hier kom ik later nog op terug).

Naast een Soulslike game, is Stranger of Paradise ook een soort looter-shooter, zoals Borderlands, maar dan zonder het shooter gedeelte. Letterlijk in elk level krijg je het ene na het andere equipment, en dit voor allerlei jobs tegelijkertijd. Dit krijg je door kisten te openen, missies te voltooien, vijanden af te maken, bazen te doden, en zoveel meer. Vaak krijg je ook gewoonweg te veel loot bij elkaar, waardoor je dus na een level redelijk lang in de menu’s blijft plakken om alles te kunnen equipen, en de rest dismantle je. De stats die je krijgt van je equipment in een level liggen dan ook bijzonder dicht bij elkaar, waardoor het soms echt een kakafonie van loot wordt, en niet echt fun meer is. Op redelijk veel equipment dat je verkrijgt zul je ook een symbool van een job op zien staan, met daarachter een percentage. Als je deze equipt zul je sterker worden in deze job. Hoe sterker je hiermee wordt, hoe beter de combo’s, maar je kan hierdoor ook extra’s vrijspelen. Ben je eenmaal op verschillende percentages, maximaal tot zeshonderd procent, dan kan je verschillende extra’s krijgen. Dit kan gaan van zoveel HP (leven) extra, tot extra MP (stamina), tot zelfs extra bestendigheid tegen bepaalde elementen zoals vuur of elektriciteit. Zoals je ziet kan je dus enorm ver gaan om je speelstijl te ontwikkelen, en hierbij blijft het dan ook niet bij.

Knopjes indrukken

Ik heb het nu al uitgebreid gehad over de jobs en de skilltrees ervan, maar nog niet over de oneindige combo’s die je kan maken tijdens de gevechten. In elke skilltree van jobs kan je een tal van moves kopen, die je dan kan gebruiken tijdens gevechten. Bij “Battle Settings” kan je “combo abilities” selecteren, waar je diverse combinaties kan instellen. Je kan maar liefst zeven verschillende moves zetten per job, wat dus wil zeggen dat je zeven verschillende combinaties van knopjes kan indrukken om je gevechten boeiend te houden. Je kan deze zelfs onderling nog combineren, waardoor je letterlijk ontelbare combinaties kunt maken, en dat maakt het spel juist ook zo boeiend. Naast de combinaties van moves kan je ook nog abilities vrijspelen met de verschillende skilltrees, die dan een tijdelijk effect hebben tijdens het spelen. Dit kan van tijdelijk een stuk minder schade oplopen zijn, of vergif aan je wapen hangen, tot zelfs een counter move kunnen uitvoeren.


 

Stamina ofzo?

Je merkt dat Team Ninja aan de game heeft gewerkt, want er zitten enorm veel elementen van de Nioh games in Stranger of Paradise. Allereerst speelt het weg als een Soulslike game. Zo zal je “cubes” tegenkomen die dienen als een soort bonfire, waaruit je opnieuw kunt starten als je weer eens sterft. Als je in Stranger of Paradise het loodje legt verlies je geen XP zoals bij de Soulslike games, maar zal je stamina verliezen. Dus hoe meer je sterft, hoe minder stamina je hebt, en hoe minder moves je zal kunnen combineren. Na elk level wordt de stamina volledig teruggezet. Op de map waar je levels kan kiezen, merk je ook meteen de Nioh invloeden. Je kan verschillende missies kiezen, en meestal wordt deze daarna vervolgd door een zij-missie die dan op dezelfde map afspeelt, maar dan in de omgekeerde volgorde. Wat ook een herkenbaar stukje is zijn de “shortcuts”. Je kan de hoofdweg volgen en, net zoals vele Soulslike games, kan je op een bepaald punt een andere weg inslaan om zo een kortere route te creëren als je zou sterven. Zo kan je van je laatste checkpoint makkelijk naar het stuk gaan waar je neer bent gegaan. En zoals ik al eerder vermeld heb ben ik blij dat de makers ervoor gezorgd hebben dat je een moeilijkheidsgraad kan kiezen om te spelen. Ik geef eerlijk toe dat ik Soulslike games gewoonweg niet ken, noch er het geduld voor kan opbrengen. Daarom ben ik blij dat ik toch deze game kan spelen, al is het dan op het makkelijkste difficulty.

Parry je gek

Naast al deze mogelijke combinaties is er ook nog een klein extraatje dat je kan gebruiken, en dat je tussen alle chaos misschien wel eens uit het oog kan verliezen. Als vijanden een afstandsaanval willen uitvoeren, dan kan je dit op het juiste moment in je opnemen en weer naar hen terugslingeren. Dat niet alleen, maar je kan ook een parry-aanval uitvoeren als je op het juiste moment de deflect knop indrukt. Omdat het spel zoveel te bieden heeft kan dit wel eens vergeten worden. Maar dit is wel zeer zinvol, zeker als je niet veel levens meer over hebt. Dan is het natuurlijk wel handig om een afstandsaanval of een parry-attack te kunnen uitvoeren.

Conclusie

Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin is een toffe game die qua gameplay best wel verslavend is te noemen. Grafisch is de game matig te noemen en het verhaal is behoorlijk opppervlakkig. Het meest unieke aan de game is dat je ontelbare combinaties kunt maken met de diverse jobs in de game en zodoende is het mogelijk om honderd loadout slots te maken voor je favoriete vechtstijlen. Het spel speelt weg als een Soulslike-game, maar kent diverse moeilijkheidsgraden waardoor de game speelbaar is voor een grotere doelgroep. Al met al biedt Stranger of Paradise genoeg vermaak, maar een echte Final Fantasy-topper mag ik het zeker niet noemen.