In Nederland moet je over een flink stel ballen beschikken, in Mexico natuurlijke over gigantische cohones en in Japan kom je al gauw uit bij een enorme Wang. Hoewel ik me geenszins herken in bovenstaande beschrijving (mijn cohones zijn niet bepaald een sensatie), ben ik toch aan de slag gegaan met m’n Wang in Shadow Warrior 2. Of ik daar een happy ending aan over heb gehouden lees je hier!
Shadow Warrior stamt uit dezelfde tijd als Duke Nukem 3D. Beide games hadden in die tijd dezelfde opzet: lompe gast die hordes vijanden afslacht onder het genot van foute one-liners en veel geweld. De game kreeg in 2013 een reboot, die in tegenstelling tot Duke Nukem Forever wel in de smaak viel. Vorig jaar kwam het vervolg van die game uit op de pc: Shadow Warrior 2. Afgelopen maand kwam de game dan ook naar de consoles en ik ben met de Xbox One versie aan de slag geweest.
Een scherpe krijger slijpt z’n wapens
The Wang pakt het in tegenstelling tot The Duke net iets anders aan. Zo heeft hij naast guns, ook de beschikking tot het nodige hakwerk, als zwaarden, messen, klauwen en dergelijke. Geef hem daarbij ook nog bovennatuurlijke chi-krachten en je hebt een prima warrior die klaar is voor de strijd. Is al dit nog niet genoeg, dan kan je altijd nog een vriend erbij roepen om co-op kont te schoppen. Uiteindelijk moet zoals gewoonlijk de aarde weer gered worden, dit keer van hordes demonen onder leiding van Zilla.
Zoals een oud Japans gezegd luidt: “Een geslepen krijger slijpt ook z’n gereedschap tot op de puntjes.” Niet alleen heb je een assortiment met meer dan 70 wapens, je kan ook naar hartelust aanpassen. Eerst kies je welke 8 wapens je in load-out aanzet en daardoor eenvoudig te pakken zijn tijdens een gevecht. Raadzaam is natuurlijk om verschillende soorten (zoals revolver, machinegun, shotgun, rocket launcher of zwaard) te kiezen. Vervolgens kies je nog de nodige upgrades/mods voor je wapen.
Evenwichtige keuzes laten het hart meewegen
Als je daarmee denkt dat je al klaar bent voor de strijd, vergeet het dan maar. Een echte warrior gaat nog minuten lang extra aan de slag met wapenmods. Met gems kun je je wapen beter maken. Zo kun je ze krachtiger maken, sneller laten laden of er elemental damage aan toevoegen. De game voelt eigenlijk een beetje aan als een soort Borderlands. Daarnaast kun je gems ook nog samensmelten tot een krachtiger soort. Iedereen de een zwak heeft voor dit soort management, zal in Shadow Warrior aan z’n trekken komen. Zoals een oud Japans gezegde luidt: een uitgebalanceerd mens weegt zijn hart mee in zijn keuzes in het leven. Ik vind het vooral een overbodig gedoe en wil gewoon knallen, anders had ik wel een RPG gespeeld.
Zo uitgebalanceerd als je wapens zijn, zo lomp is Lo Wang. Hij is grofgebekt, maakt moeilijk vrienden en vertrouwt liever op z’n wapens dan op z’n vlotte babbel en charisma. De gameplay sluit er eigenlijk naadloos bij aan. Hordes aan Yakuzastrijders, demonen, robots en ander gespuis worden op je afgevuurd. Tot op zekere hoogte gaat dit lekker. Je ninjamoves geven je genoeg flow en snelheid in de gevechten en de afwisseling tussen verschillende vijanden, wapens, chi-moves en zwaarden (en mijn favoriete kettingzaag) houden de gevechten interessant.
Het leven volgens Wang Shui
De wereld ziet er prima uit met variatie: van kalme rustieke Japanse theetuinen, de straten van waar de Yakuzastrijders domineren tot aan het futurisitsche Neo-Tokyo met neonlichten. De graphics zijn prima en de details brengen leven aan de omgevingen. De bladeren die vallen, de momenten dat het regent en stormt, de konijntjes die rondhoppen door de tuinen werken allemaal mee aan de levendigheid. Voor de hoeveelheid missies en sidequest had wat meer afwisseling echter wel gemogen, maar met zoveel missies is dat ook wel logisch want je bent een aardig tijdje zoet met de game als je alles wilt doen.
Gelukkig maakt de co-op mode weer alles weer goed. co-op asskicken is toch wat prettiger. De replaywaarde is hoog doordat de maps (afgezien van de main storyline) “randomly generated” zijn. Ideaal dus als je co-op levels wil grinden of fun wilt hebben met je maten. De maps zijn als een puzzel waarbij stukken steeds anders zijn geordend. Dat theehuisje staat dan weer ergens anders, of die grot is dan weer ergens anders te vinden. Zowel jij als je maat weten dus niet wat je precies tegen zal komen als je een missie in stapt. In ieder geval heb je wel enige houvast, de levels zijn altijd ingericht naar de leefregels van Wang Shui en balans tussen Ying en Wang. Daarnaast kun je ook proberen de game met andere wapens en andere skills uit te spelen. Het houdt het spel lang houdbaar.
Een bloem wortelt waar het zich thuis voelt
Om nou te zeggen dat Shadow Warrior puur genot is en je in een werkelijke extase brengt is ook wat overdreven. De game draait om actie, actie en actie. Verwacht daar niet te veel afwisseling in: geen on-rails stukken, achtervolgingen of stealth missies. De game is tot op het randje gevuld met knallen en de gameplay is daarom vrij eenzijdig. Aan de andere kant, volgens Japans gezegde wortelt een bloem altijd waar het zich thuis voelt. De vijanden zijn lomp en je kunt merken dat ze wat hersencellen missen. Zo blijven ze steken achter voorwerpen of komen domweg op je af gerend. De AI is niet al te best, maar de moeilijkheid zit hem in dat er vaak een horde op je af wordt gestuurd en dat je je daar met de ninjamoves langs moet werken.
Daarnaast kom ik ook nog geregeld bugs tegen. Van onschuldige zaken als items die in de lucht zweven tot wat irritante bugs. Zo heb ik al meerdere malen meegemaakt dat na een gevecht, Wang ineens kreupel lijkt te lopen en amper vooruit komt. Het is eenvoudig op te lossen door de game opnieuw op te starten. Normaal gesproken is dit niet zo probleem, maar de laadtijden zijn wel flink (ongeveer een minuut) dus het haalt wel een beetje het tempo eruit.
Souvenirs zijn de auteur van het vergeten verhaal
Anderzijds zit de game prima in elkaar, biedt het veel content, wapens en dergelijke en is de game vooral co-op de moeite waard. Zodra een missie is geladen, kun je een tijdje aan de slag. De gebieden zijn groot, maar afgezien van een paar automatische savepoints kun je gewoon blijven spelen (zonder lang laadscherm of dergelijke).
Voor wie alle ins-en-outs van de game wil verzamelen is er ook genoeg te ontdekken. Ondertussen heb ik van de lading gelukskoekjes een overvolle pens gekregen, maar in de game zitten zo’n 115 stuks van die dingen met spreuken als: “He who makes a breast of himself relieves himself of the pain of being a Wang”. Daarnaast zijn er gems als wapenupgrades te verzamelen en daar zijn er nog eens meer dan 500 van. Wie graag een verhaaltje leest voor het slapen gaan kan nog de vele logboeken en dagboeken lezen. Kortom iedereen met een verzamelwoede, zal zich ook bij Shadow Warrior 2 thuisvoelen. Zoals een Japans gezegde luidt: “de souvenirs zijn de auteur van het vergeten verhaal”.
Tot Slot
Deze game heeft al zo’n twintig uur van mijn leven gekost en ik heb er tot dusver geen spijt van. Soms uren achter elkaar met Wang spelen ging me een beetje tegenzitten, maar de volgende dag heb ik er weer goed voor gezeten om te spelen met Wang. Heeft dit verhaal een happy end? Meer een soort van puberaal piemelgrap einde en daar kan ik best om lachen. Shadow Warrior 2 is gewoon een prima spel, vlotte actie die helaas op de console blijft steken op 30 FPS, maar wel stabiel is. Dus wil je botte lompe actie, een shooter met zwaarden en Wang-grappen, zoek dan niet verder.
Vooruit, nog een tip om het ijs te breken op een date! ; neem gewoon Shadow Warrior 2 mee en leg die op tafel. De Wang is namelijk altijd een goede binnenkomer.
Bron: Stephan Stuij / StarGamers
