Nog nooit ben ik zo bang geweest van een game voordat ik deze zelfs gespeeld heb. Het is raar, maar waar… Vol ornaat heb ik vijftien minuten naar het start scherm van Resident Evil 7 zitten staren omdat ik de game gewoonweg niet durfde op te starten. Met Outlast was dat bijvoorbeeld anders, die starte ik op omdat ik toendertijd geen enkel benul had wat voor game het zou zijn. Nou, daar ben ik achtergekomen. Met Resident Evil 7 is dat daarentegen heel anders, ik wist wat er ongeveer zou moeten komen. Na het staren heb ik besloten om maar gauw een luiertje aan te trekken om eens goed uit te pluizen of de game de moeite waard is.
It’s all in the family
De game volgt het verhaal van Ethan Winters, een of andere gast die een jaar of drie geleden zijn vrouw Mia verloor. Of in ieder geval dat dacht hij, want zijn vrouw is drie jaar geleden zomaar ineens verdwenen. Maar ineens duikt er na die drie jaar een bericht op van zijn dood gewaande chickie, welke eigenlijk oproept om niet op zoek te gaan naar haar. Ethan heeft dit blijkbaar niet gehoord en komt erachter dat dit bericht komt van een verlaten boerderij in de Zuidelijke Amerikaanse staat Louisiana. In deze weelderige setting en het vervallen huis wat je tegenkomt speelt zich het verhaal van Resident Evil 7 zich dan ook af.
Al snel komt Ethan erachter dat het vervallen huis nog steeds bewoond wordt door de Baker familie, bestaande uit vader Jack, moeder Marguerite en zoon Lucas. Al snel kom je in contact met papa Baker, welke een ongelooflijk zieke sadist blijkt te zijn, welke je gedwongen aan de diner tafel kennis laat maken met de rest van de familie. Gelukkig ontsnap je al snel uit deze gruwelijke situatie, en mag je op een angsaanjagend avontuur om je zoektocht naar Mia voort te zetten.
Ik moet zeggen dat CAPCOM goed zijn best heeft gedaan met deze ommezwaai van de serie. In de eerste instantie denk je dat deze game niet echt een connectie heeft met de rest van de serie, maar niets is minder waar. Tijdens je zoektocht naar je lieftallige vrouw kom je een hele hoop lore tegen die je uitleggen wat er nu allemaal aan het handje is, en op het einde zal dan ook eindelijk het kwartje vallen hoe deze Resi game past in het universum van de serie. CAPCOM heeft in ieder geval netjes zijn best gedaan, chapeau!
Oldschool schrikken
Het zijn nieuwe tijden en de Resident Evil serie moet zich dan ook aanpassen aan hedendaagse zaken. Een van de grootste veranderingen in de serie is het gebruik van de first-person view die deze game kent. Het is dan ook de eerste keer dat CAPCOM gebruik maakt van dit camera standpunt in de serie, en ondanks dat ik met de komst van de demo nogal mijn twijfels had, pakt dit in de volledige game verrassend goed uit. Uiteraard hebben de ontwikkelaars wel goed gekeken naar geslaagde concepten als SOMA en Outlast, maar ze hebben er voor gezorgd dat Resident Evil 7 zijn eigen stempel drukt. Zo wordt de gameplay van eerder genoemde games goed verwoven met een aantal traditionele zaken uit de Resident Evil franchise. Nog steeds ga je op zoek naar obscure sleutels, hendeltjes en dat soort zaken, en in tegenstelling tot een Outlast, heb je in deze game uiteindelijk wel de beschikking tot wapens om jezelf te kunnen verdedigen, al is de munitie wel behoorlijk schaars.
Toch voelt deze ervaring beklemmender dan voorheen en dat heeft dus te maken met het nieuwe camerastandpunt. Je zit nu gewoon bovenop de horror, en de vibe die de game neer weet te zetten is onbeschrijflijk goed gedaan. Je voelt een bepaalde enge druk op je schouders hangen als je de game aan het spelen bent. De welbekende ‘jump scares’ die we kennen komen daardoor nog intenser over tijdens een gamesessie. Deze game zal dan ook een flink remspoor achterlaten op menig speedo en slipje.
Sfeervolle horror
Tijdens het spelen van Resident Evil 7 merk je al snel op dat de game vol detail zit. Het nieuwe perspectief zorgt ervoor dat dit meer opvalt, en de makers hebben er dan ook goed voor gezorgd om de spelwereld sfeervol aan te kleden. Zo begin je de game in de buitenlucht, waarna je langzaam jezelf naar het landhuis van de Bakers verplaatst. De bayou waar de game begint is lekker weelderig en broeierig aangekleed en geeft je al lichtelijk kippenvel. Zo nu en dan beweegt er iets in de bosjes en zie je in de verte een schim lopen van iemand. Het gevoel van spanning wordt zodoende opgebouwd en gaat onder je huid zitten. Maar het echte werk begint pas als we de woning binnen gaan en het allemaal iets claustrofobischer wordt. Je zintuigen gaan ook echt op scherp staan, en je zet jezelf maar alvast schrap voor wat er eventueel komen gaat.
Wat de sfeer ook nog iets extra’s geeft zijn de diverse videobanden die je door de game kunt vinden. Dit geeft je een vernieuwende manier om de gebeurtenissen die eerder in de game plaats vonden te beleven. Een goede vondst, want deze videobeelden’ vormen uiteindelijk een optionele speelbare missie waarin je de controle neemt over personages die eerder met de Bakers in aanvaring kwamen. Leuk voor de backlore van de game en een ongelooflijk poepie-vet concept.
Paps, mams en de rest
Tijdens de game krijg je diverse confrontaties met de familieleden en deze geven je een flink opgejaagd gevoel. Zo kan het zijn dat de vader des huizes je achterna gaat zitten, en met deze man wil je niet fucken. Je kunt proberen om paps te voorzien van een flink aantal luchtgaten, maar je merkt al snel dat dit niet werkt tegen deze onoverwinnelijke beer van een vent. Ditzelfde geld voor Marguerite, zijn echtgenote. Deze vrouw stuurt smerige insecten op je af, en stalkt je daarnaast ook nog flink. Dit resulteert vaak in paniekerige situaties, waar je het nogal vaak op een rennen gaat zetten. Bij zoon Lucas krijg je iets meer rust, maar deze jonge psychopaat heeft zijn inspiratie gevonden in de Saw films, en zet je met zijn creatieve vallen aardig aan het denken.
Naast de Bakers, vindt je ook nog andere griezels in de game. Dit zijn een soort schimmel geinfecteerde slachtoffers die eerder ten prooi zijn gevallen van de gezellige Baker-familie. Zie je een kamer vol met zwarte schimmel, dan kun je er donder op zeggen dat er een van deze zwarte zombies op gaat duiken. Gelukkig zijn deze een stuk makkelijker neer te halen dan de Bakertjes.
Vernieuwende worteltjes
Resident Evil 7 gaat echt terug naar zijn wortels. Naast de vernieuwingen doe goed uitpakken, grijpt deze game nog wel terug naar de eerste delen uit de serie. De game bouwt ook langzaam op, want in het begin van de game moet je het gevaar echt zien te ontwijken. Naarmate je vordert speel je al snel een diversiteit aan wapens vrij, waardoor het overleven iets makkelijker wordt. De game veranderd langzamerhand in een low-pace actie game, en dat is zeker niet verkeerd.
Daarnaast kent de game ook de klassieke opzet van het vrijspelen van gedeelten in de spelwereld. Door het behalen van diverse puzzels en cryptische zaken vindt je weer de bekende sleuteltjes met bepaalde icoontjes. Hierdoor kom je weer in nieuwe gedeeltes van het landhuis. Maar ook de “herbs” zijn weer terug om je weer te voorzien van de nodige health, en wat dacht je van een saferoom waar je jouw vorderingen op kunt slaan? Ook NIET nieuw is het inventory management die we uit de eerdere games kennen. Zo kun je ook in deze game maar een bepaald aantal zaken mee sjouwen door het huis heen. Op zich ook niet verkeerd, want zodoende moet je dus daadwerkelijk keuzes maken om spullen te houden, of weg te bonjouren.
VRschrikkelijk goeie shizzle
Resident Evil 7 speel je in een dikke tien uur uit, en ik mag wel stellen dat dit voor een game van dit kaliber best goed te behappen is. Wil je alle notities, video’s en andere collectibles vinden dan mag je er een aantal uurtjes bij optellen. Daarnaast zijn er ook nog diverse DLC pakketjes aangekondigd voor de game, die je nog meer inkijk geven op het verhaal omtrent de gebeurtenissen op het landgoed van de Bakers en de link zullen leggen met eerdere games uit de serie.
De grootste herspeelbaarheid zal voor Playstation bezitters zijn, en dan voornamelijk diegene die een PSVR bril in huis hebben. De game is namelijk ook volledig in Virtual Reality te spelen en dit zorgt voor een nog beklemmendere ervaring die het al was. Visueel zal de game iets minder mooi worden door de schermpjes van de bril, maar geloof mij maar dat je zeven kleuren stront in je broekje terug gaat vinden. De intensiteit neemt dankzij Sony’s headset met een factor 10 toe. Licht wel even je buren in voordat je de game gaat spelen en leg alvast even uit waardoor het gekrijs komt, voordat de hulpdiensten ineens op je stoep staan.
Conclusie
Deze nieuwe Resident Evil is een vette horror ervaring met genoeg vernieuwingen die toch trouw blijft aan de originele formule van de franchise. De combinatie tussen horror en overleven is geslaagd te noemen en daarbij wordt je ondergedompelt in een goed uitgewerkt verhaal met een sfeer waar je stijl van achterover slaat. Gamers met een zwak hart raad ik deze game niet aan (dat overleef je niet), maar ik moet wel zeggen dat geen enkel zichzelf respecterende gamer en horrorfanaat deze game mag missen. Resident Evil 7 is spanning en sensatie ten top, een game met bloederige ballen is het eindresultaat!
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
