Er zijn altijd een aantal titels waar je, als een klein kind, reikhalzend naar uitkijkt. Een van de titels waar mijn hartje sneller van gaat kloppen zijn de Zelda games. Als er dan ook een nieuwe titel in de serie aangekondigd wordt slaak ik dan ook een gilletje uit mijn strot als een tienermeisje op een Justin Bieber concert. Dat was helemaal het geval toen ik de eerste beelden van Breath of the Wild mocht aanschouwen, een paar jaartjes terug. De eerste beelden waren op mijn netvlies gebrand, en de semi-realistische omgevingen gemengd met een cell-shaded jasje voor de diverse personages wekte mijn interesse. Nu is dan eindelijk het moment gekomen dat ik aan de slag mocht met de game, en wat een ervaring is het geworden zeg!
MJ eat your heart out!
Vanaf het begin voelt Breath of the Wild al heel anders dan zijn voorgangers. Waar je in de voorgaande games urenlang aan het handje gehouden wordt, en elk detail aan je uitgelegd wordt, voel je hier de volledige vrijheid. Dit keer kun je het hoofdpersonage geen naampje geven en heet hij gewoon Link, zoals wij hem kennen. De game begint in een cryogene slaapkamer (eentje waar Michael Jackson jaloers op zou zijn) en vanuit hier wordt een naakte Link gepushed om een soort van prehistorische iPad op te pakken. Deze tablet, genaamd de Sheikah Slate, is een handige tool waarmee je de spelwereld in beeld kan brengen, maar welke ook een aantal geheimzinnige krachten bezit. Plotseling gaat er een deur open en kun je nog wat kleren pakken om zodoende de wijde wereld in te trekken en te ontdekken wat er allemaal aan het handje is in het land van Hyrule.
Het begin van Breath of the Wild speelt zich af in een kleine omgeving welke dient als een soort tutorial. Al snel kom je een oude man tegen, welke je op pad stuurt naar een locatie waar je een toren kunt laten verrijzen en vanuit hier kun je een viertal Shrines opsporen welke weer jouw Sheikah Slate een aantal nieuwe krachten geeft. Deze krachten zoals bommetjes, Magnesis en Stasis zijn nodig om diverse puzzeltjes op te lossen in de spelwereld. Al snel kom je erachter dat het koninkrijk van Hyrule maar liefst 120 van deze Shrines bevat en deze dienen als een soort van puzzel. Los je de puzzel op, dan wordt je beloond met een heldenbol welke je op zijn beurt weer in kunt ruilen bij een standbeeld op diverse locaties om zo een heartcontainer of een stukje stamina vrij te spelen.
Helemaal open!
Waar we in het verleden het altijd moesten doen met voorafbepaalde routes, items en wapens gooit Nintendo het met Breath of the Wild over een compleet andere boeg. Zo kun je bijvoorbeeld elk wapen oppakken wat je ziet, en zijn deze wapens niet oneindig te gebruiken, want hoe vaker je aan het hakken slaat, hoe sneller het breekt. Opvallend is dat je niet verplicht bent om bepaalde wapens te gebruiken, zo is het dit keer optioneel om op zoek te gaan naar het Master Sword maar kun je de game ook uitspelen zonder dat je dit doet.
Ook de welbekende hartjes zijn verdwenen, dus smijten met potten en gras kappen zit er niet meer in. In plaats daarvan zul je moeten koken om je gezondheid te herstellen en bepaalde “buffs” te krijgen. Je kunt zelf lekker experimenteren met diverse ingrediënten die je tegenkomt in de game, maar je komt ook tal van personages tegen welke je recepten geven. Gekookte gerechten hebben meer effect dan rauwe ingrediënten. Zo geeft een gebakken stuk vlees meer hartjes dan dat je het rauw zal eten. Gooi er bijvoorbeeld wat hete pepertjes in het gerecht, en je bent beter bestand tegen de kou in de hoge bergen. Er is een diversiteit aan aan ingrediënten en dus ook mogelijkheden voor het maken van een gerecht voor Link, en het koken is dan ook een welkome toevoeging aan de gameplay van dit geweldige avonturen spel!
Ook ligt het pad dit keer niet vast. Waar de vorige Zelda games nogal lineair waren qua verhaal en de volgorde waarop je dungeons moest voltooien, is dit in Breath of the Wild compleet anders. Je kunt gaan en staan waar je zelf wilt. Dungeons zijn er in deze game niet, maar er zijn wel een viertal Divine Beasts welke dienst doen als kerker. Om deze ongelooflijk grote stenen beesten te bereiken is al een avontuur op zich, en als je deze eindelijk heb bedwongen wacht er nog een flinke hersenkraker en geweldig eindbaas gevecht in het binnenste van dit beest. De volgorde waarop je de Divine Beasts wil doen is helemaal aan jou, want dit keer is er geen enkel lineair pad welke je bewandeld in deze game. Je kunt deze beesten zelfs links laten liggen, en gewoon naar Hyrule Castle huppelen om het gelijk op te nemen tegen Ganon, al zal je er snel achter komen dat dit bijna een onmogelijke taak is. Het is daarom ook raadzaam om zoveel mogelijk Shrines te vinden en jezelf flink te voorzien van de nodige upgrades.
Tuig van de richel
Tijdens je avontuur in Hyrule kom je een heleboel vijanden tegen. Zo zijn daar de koddige Bokoblins welke dienen als hak en zaag voer. Naarmate de game vordert kom je ook Moblins tegen, welke familie zijn van de Bokoblins. Deze zijn reusachtig groot en wekken al de indruk dat ze je aars flink kunnen schoppen. Ook zijn daar de hagedis-achtige Lizalfos welke jou het leven zowel op de grond als in het water zuur kunnen maken. Er zijn tal van verschillende vijanden te vinden in de game, maar de meest indrukwekkendste zijn de Overworld bazen. Dit tuig van de richel varieërt van een Stone Talus (een rotsachtige reus) tot de Hinox, welke lijkt op een uit de kluiten gewassen cycloop. Al deze tussen baasjes hebben hun eigen tactiek nodig om te verslaan en dit zorgt voor de nodige afwisseling tijdens het verkennen van de spelwereld.
Als het kont twee grasjes hoog is…
Er is een shitload te beleven in de levendige wereld van Hyrule, want naast je hoofdmissie zijn er ook tal van zijmissies die je kunt voltooien. Bij het bezoeken van diverse stallen die langs de weg liggen en de dorpjes die je weg zullen kruisen, kom je genoeg voorbijgangers tegen. Deze geven je allerhande informatie over de spelwereld, maar ook zijmissies die je weer belonen met nieuwe wapens, rupees of zelfs beschermende kleding. Deze zij-missies zijn behoorlijk divers, van het zoeken naar kippen tot het vinden van een feeënbron. Dit zorgt ervoor dat je urenlang aan blijft klooien in de open wereld van Hyrule, een wereld die bijzonder magisch te noemen is.
Tijdens het spelen van Breath of the Wild voel mijn bek open van verbazing, want de game bevat ongelooflijk veel mooie details. De omgevingen zijn semi-realistisch te noemen, maar diverse objecten en personages in de game kennen een cell-shaded stijltje. Hierdoor voelt de game indrukwekkend en fris aan, het is alleen jammer dat de game van die karteltjes kent welke nog weleens licht pijn kunnen doen aan je oogjes.
Hoewel de game er dus best mooi uitziet, merk je tijdens het beklimmen van de diverse bergen al snel op hoe mooi de game werkelijk is. De prachtige vergezichten gaven mij tijdens het spelen een magisch gevoel welke ik ik zelden gevoeld heb in een andere game. De glooiende heuvels van Hyrule, het hoge gras in de weides die de game rijk is, het prachtige uitzicht op Death Mountain, de diverse grote draken die rondzwerven in het koninkrijk en je eerste bezoek aan het Rito-dorp zijn momenten die ik zeker niet snel zal vergeten.
Functionele schoonheid
Naast dat de omgevingen mooi zijn, zijn deze ook behoorlijk functioneel. Zo is het in de besneeuwde bergen aardig koud, waardoor je ervoor moet zorgen dat je ook dik aangekleed bent. Als het regent zul je moeite hebben met het maken van een kampvuur, want dit gaat alleen onder een afdakje, en tijdens de hoosbuien is het onmogelijk om diverse rotsen en bergwanden te beklimmen aangezien je weg glijdt. Ook moet je uitkijken als het onweert, want je metalen wapens, schilden en bogen zullen de bliksem aantrekken, waardoor je in een keer het loodje legt. Een vet detail is dat je tijdens een onweersbui een metalen voorwerp naar een vijand kunt gooien, waardoor deze als een malle getroffen wordt door de bliksem. En wat te denken van het droge gras die je tegenkomt in de game… Met een vuursteentje zorg je er zo voor dat het complete speelveld in de fik gaat. Dit zijn trouwens maar een kleine selectie van omgevingsmogelijkheden, en geloof me dat er een shitload meer dingen te doen en vinden zijn in deze game.
Conclusie
Het is goed om te zien hoe Nintendo bezig is geweest om het wiel opnieuw uit te vinden. De Japanse spelontwikkelaar heeft dan ook werkelijk alles uit de kast getrokken om de Zelda franchise te vernieuwen en te evolueren, net zoals het toendertijd hebben gedaan met Ocarina of Time. Wat we krijgen is een magische open spelwereld, welke gevuld is met een shitload aan content waar je U tegen mag zeggen. Je bepaalt zelf het tempo van de game, en dit keer wordt de route die je aflegt niet voorbepaald door een spelontwikkelaar. De game kent de perfecte balans in gameplay om lang genoeg te blijven spelen en wordt daardoor ook nooit saai. Dit met het samenspel van de geweldige graphics waardoor Hyrule tot leven komt. De game kent wel een aantal kleine technische minpuntjes, want zo zal je nog weleens een framedropje tegen komen en kent de game net iets teveel karteltjes rondom de randjes. Dit houdt niet tegen dat The Legend of Zelda: Breath of the Wild een game is die je gespeeld moet hebben.
Breath of the Wild is naar mijn mening de beste Zelda-game van de afgelopen jaren! Wat zeg ik? Deze game is een van de beste games ooit, welke ik heb mogen spelen. Heb je nog geen Switch of WiiU, dan is het nu de tijd om er een aan te schaffen!
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
