Emotie en gevoeligheid staan waarschijnlijk niet hoog op de lijst van vaardigheden die nodig zijn om de aarde te redden van een invasie van time-hopping buitenaardse monsters. Het enige wat blijkbaar nodig is, is de mogelijkheid om monsters al lachend in het gezicht te schieten en obscene dingen naar hun lijken te slingeren met een glimlach op je gezicht. In vervlogen tijden was dit de normaalste gang van zaken, maar tegenwoordig willen we juist meer serieuze aspecten in een shooter. Voor diegene die graag terugkijken naar het verleden is daar The Serious Sam Collection, welke ongeveer net zo emotioneel en gevoelig is als Peter Pannekoek tijdens de roast van Giel Beelen.
Sommigen zullen misschien zeggen dat de eerste Serious Sam niet veel meer was dan een Doom-kloon, en dat Sam zelf niet veel meer is dan een kopie van Duke Nukem, maar dat is niet eerlijk. Om te beginnen is Duke blond en Sam heeft zwart haar; Sam draagt wit en Duke draagt rood. Ze zijn net zo verschillend als Kenzi appels en Golden Delicious. Oké, eigenlijk lijken ze behoorlijk veel op elkaar. In feite zijn zelfs hun verhaallijnen, waarin een stoer alfamannetje die een buitenaardse invasie moet zien te dwarsbomen terwijl hij stereotiep mannelijk en verontrustend vrouwonvriendelijk is, bijna identiek. Het grootste echte verschil is dat, hoewel de Duke de het afgelopen decennium niet echt een fatsoenlijke game heeft gehad sinds Duke Nukem 3D, Sam altijd voor wel voor vermakelijke shooters heeft gezorgd. In feite is dit ook een goede manier om de gehele Serious Sam-collectie samen te vatten: Altijd leuke en hersenloze actie, maar niet echt bijzonder en gevarieerd. Desondanks krijg je met deze collectie aan games maar liefst vier toffe shooters die niet echt uitblinken, maar wel erg vermakelijk zijn om te spelen.
Serious Sam HD: The First Encounter
Om te beginnen is daar Serious Sam HD: The First Encounter, oorspronkelijk uitgebracht in 2001. Een old-school shooter met een simpel verhaal over reizen door de tijd om te voorkomen dat aartsvijand Mental de aarde overneemt. TFE bevat alles wat je zou verwachten van het genre, het is namelijk overdreven gewelddadig, snelle actie, strafing of je leven ervan afhangt en een flinterdun verhaal.
Met de komst van deze collectie heeft de game een HD jasje gekregen en de graphics zien er dan ook een stuk beter uit. Toch weet het grafische aspect het simpele karakter van de gameplay en leveldesign niet te verhullen. Terwijl Sam zich door het oude Egypte schiet op zoek naar verschillende MacGuffins waarmee hij de buitenaardse opperheer Mental kan stoppen van zijn snode plannen, zal je gebied na gebied moeten verkennen. Zelfs een moderne oppoetsbeurt kan niet verbergen dat de omgevingen vreselijk leeg en kaal zijn. In deze tijd, waar cover-shooters overheersen en je doodgegooid wordt met health en armor pick-ups is er in deze game vaak een chronisch gebrek aan dit soort items.
Als je dus niet doodgeschoten wilt worden zal je ook in beweging moeten blijven om zoveel mogelijk projectielen te ontwijken. Vijanden spawnen aan alle kanten uit het niets en munitie, bepantsering en gezondheid zal ineens overal verschijnen. Daarnaast zijn de levels niets anders dan een hectische vlucht om van punt A naar punt B te komen terwijl je de trekker zo hard mogelijk blijft overhalen om het buitenaards gespuis naar het hiernaarmaals te helpen. Maak je borst dus maar nat voor wat lompe en brute actie!
Serious Sam: The Second Encounter
Je zou het niet verwachten, maar ook The Second Encounter is inbegrepen in deze collectie. Deze game uit 2002 verplaatst de actie naar de oerwouden van Zuid-Amerika. Hier wordt je in het begin al op een belachelijke manier overladen door een shitload aan wapens. Binnen het eerste half uur heb je al een paar pistolen, een jachtgeweer, een sniper, een raketwerper en een vlammenwerper in je handen gehad. Het verhaal is weer net zo flinterdun als het eerste deel, waarin Sam van Zuid-Amerika naar het middeleeuws Europa reist op zoek naar de Heilige Graal.
The Second Encounter biedt een aardige, zij het gedateerde, multiplayer. Ik moet wel zeggen dat deze mode alleen leuk is als je houdt van het soort hersenloze, run-and-gun actie. De controls voelen daarnaast een beetje raar aan, helemaal nu we allemaal geconditioneerd zijn voor Call of Duty of Halo. Zo gebruik je de linker trigger om te springen en gebruik je (in mijn geval) de B-knop om het field-journal te openen. Dit voelt erg vreemd en omslachtig aan, en daarnaast kent de game geen sprint en crouch mogelijkheden. Het is vreemd om te zien hoe tof we dit soort mechanics vroeger vonden, want de Serious Sam-franchise was vroeger een aardig hoogtepunt in het shooter-genre.
Dat gezegd hebbende, de geremasterde versies van Serious Sam 1 en 2 wekken behoorlijk wat emoties op. Vijanden komen in grote zwermen op je af, waardoor het moeilijk is om niet te glimlachen terwijl je alles en iedereen overhoop knalt. De game kent een groot scala aan wapens zodat je altijd wel een goed stuk gereedschap hebt om al die mutanten en aliens te voorzien van de nodige kogelgaten. Beide games zijn onbezonnen dom en opzettelijk aanstootgevend opgezet. Hierdoor merk je al snel dat de games uit een ander tijdperk komen. Sam is (net als Duke) een overblijfsel uit een tijd waarin dit soort grove humor en over-the-top schietpartijen volledig werden verwacht, zo niet volledig geaccepteerd. Anno 2020 voelt het wel verfrissend aan, maar ik moet ook zeggen dat dit op den duur best wel gaat vervelen door het gebrek aan variatie.
Serious Sam 3: BFE
Dan hebben we ook nog Serious Sam 3: BFE (Before the First Encounter), welke verscheen in 2011 en een poging was om Sam up-to-date te brengen naar de hedendaagse tijd. Hier heeft Croteam de Serious Engine gemoderniseerd en hebben ze de levels gevuld met grote brokken puin en heel veel kleine details zodat de game niet zo kaal aan zou voelen als zijn voorgangers. Daarnaast heeft Sam de mogelijkheid om een hoop melee-aanvallen te gebruiken. Als je dicht bij een vijand bent kun je met een druk op de knop een brute take-down uitvoeren (iets wat we ook opnieuw terugzagen in de reboot van DOOM). Ook is het leuk dat je nu ook gebruik kunt maken van wapens als een combat-knife, kettingzaag of een huge ass hamer waarmee je vijanden kunt plat stampen!
Gameplay technisch is er in het derde deel weinig veranderd, maar de grootste sprong voorwaarts die de game maakte was op grafisch vlak. Het is verrassend om te zien hoeveel verschil high-res textures en lighting-effects kunnen maken in een game. Ook de vijanden zijn opnieuw ontworpen voor het derde deel en zijn niet langer geanimeerde sprites, maar volledige 3D-modellen die er nu nog steeds best goed uit zien. De gameplay blijft in grote lijnen vrijwel identiek, maar de meer gedetailleerde omgevingen voegen een beetje meer diepgang toe aan het eindeloze schieten. BFE kent een verscheidenheid aan spelmodi, waaronder een verbeterde Surival-, Classic- en Coin-op modi en nog een standaard multiplayer mode. Ondanks dat Serious Sam 3 een leuke game om te spelen, zal ook hier de game snel vervelen door het gebrek aan variatie in de gameplay.
Serious Sam DD XXL
De laatste game in de collectie wijkt volledig af van de voorgaande Serious Sam-games. Serious Sam DD XXL, welke verscheen in 2013, is een 2.5D action platformer welke je alleen of in co-op kunt spelen. Vergelijk het een beetje als Contra, maar dan een stuk sneller en gewelddadiger. Het spel volgt Sam die door verschillende historische omgevingen reist om hordes van zijn aartsvijand, Mental, en zijn teleportatie-bakens te vernietigen. Als Sam navigeer je jezelf door 2D-levels en kan je de “Gun Stacker” gebruiken om verticale stapels van maximaal zes wapens te maken die tegelijkertijd worden afgevuurd. Je kunt hiermee letterlijk alle beschikbare wapens aan elkaar koppelen, zoals shotguns, assault rifles, kettingzaag of zelfs dikke vette raketwerpers. De ADHD vijanden belagen je van alle kanten en je kunt zelfs hun lijken gebruiken als platformen om zo op onbereikbare plaatsen te komen.
Ondanks dat DD XXL een platformgame is, ademt het aan alle kanten Serious Sam. Het uiterlijk, de beleving en het geluid sluiten dan ook perfect aan bij de franchise. Daarnaast kent de game een combinatie van heldere, stripboekkleuren met schetterende rockmuziek, maar toch weet het net zo snel saai en repetitief te worden als de FPS games. Je schiet en springt jezelf makkelijk door de levels heen, al moet ik wel zeggen dat er vaak te veel op je scherm gebeurt en je nogal overweldigd kan raken door de grote hoeveelheid vijanden. Daarnaast mist de game een instant save-functionaliteit, welke we in de andere drie games wel hadden. Hoewel er checkpoints in overvloed zijn, is herhaaldelijk doodgaan altijd erg irritant.
Conclusie
De Serious Sam Collection is iets nostalgisch en bezit alle kenmerken waarmee de serie in het verleden mee groot geworden is. Het is aan alle kanten luidruchtig, dom, kleurrijk, aanstootgevend en voor korte speelsessies best leuk om te spelen. Met deze collectie krijg je aardig wat waar voor je geld en het bezit een absolute shitload aan shoot-em-up content. Ondanks dat het hart op de juiste plek zit in de games, is het simpelweg een feit dat deze oudere games (zelfs in een nieuw HD-jasje) tot het verleden behoren. Hoewel alle vier de games de nodige hilarische actie kennen, is het niet iets om overdreven enthousiast van te worden. Fans van hersenloze shooters, wie een nostalgisch gevoel krijgen van deze klassieke avonturen uit een vervlogen tijdperk, doen er goed aan om The Serious Sam Collection aan te schaffen. Diegene die liever wat meer diepgang, variatie en klasse zoeken in een shooter kunnen dit maar beter overslaan.
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
