De naam Image & Form Games zal veel mensen weinig zeggen, maar deze ontwikkelaar is verantwoordelijk voor het maken van SteamWorld. De studio brengt met The Gunk haar allereerste 3D-titel uit, welke zijn inspiratie haalt uit een aantal games zoals Okami en Luigi’s Mansion. The Gunk is een koddige Xbox-exclusive, maar of de game werkelijk de moeite waard is lees je in deze review!
November en december is de tijd van het jaar waar een flink aantal grote titels verschijnen. Het is dan ook opzienbarend om te zien dat kleinere games in deze periode verschijnen, want deze worden vaak ondergesneeuwd door de grote triple A-titels. Technisch gezien is december qua releases altijd wel een rustige maand, dus het is gewaagd dat The Gunk zo ineens een week voor Kerstmis, zonder enige marketing, gelanceerd wordt op de console van Microsoft. Toch zullen beide bedrijven zich niet erg druk hierover maken, aangezien de game op de Game Pass staat, waardoor het ineens niet meer uitmaakt of mensen het kopen of niet.
Mengelmoesje
The Gunk is dus de nieuwste game van de Zweedse studio Image & Form Games en dit is niet alleen hun eerste 3D-game, maar ook de eerste consoletitel die geen deel uitmaakt van de SteamWorld-franchise. Gezien hoe gevarieerd die games zijn, is het verwonderlijk dat The Gunk weinig tot geen aspecten deelt die we in de SteamWorld spellen zagen. Het deed het me daarentegen meer denken aan een aantal andere titels, waar ik later in deze review nog wel even op terug kom.
De enige overeenkomst met de SteamWorld-serie is dat The Gunk een relatief simpel concept gebruikt. In dit geval moet je ervoor zorgen dat het leven hersteld wordt in een vervallen en levenloze spelwereld, waardoor er nieuwe mogelijkheden verschijnen in de gameplay. Hoewel dit concept in het begin heel interessant lijkt, vervalt het al heel snel in een grote herhalingsoefening.
Smurrie
In The Gunk neem jij de rol aan van Rani, een ruimte scavenger die samen met haar partner Becks op zoek is naar nieuwe energiebronnen op planeten. Als beide personages een interessante planeet ontdekken, komen zij er al snel achter dat deze besmet is met een slijmerige parasiet wat ze snel Gunk noemen. Deze smurrie verstikt het plantenleven en muteert wezens tot agressieve monsters. Hoewel het plot van The Gunk erg basic te noemen is, is de relatie tussen Rani en Becks wel erg interessant te noemen. De twee zullen dan ook steeds meer kibbelen over wat ze moeten doen tijdens dit avontuur en of de Gunk ook werkelijk echt hun zorg is.
The Gunk is een 3D platformgame waar je het zwarte slijm dient op te zuigen waardoor je de eens zo kleurrijke spelwereld weer tot stand dient te brengen. Het opzuigen van de zwarte smurrie doe je door gebruik te maken van Rani’s transformerende krachthandschoen. In de eerste instantie is het best vermakelijk om de planeet langzaam weer tot leven te zien komen komen, maar een echte uitdaging wordt het nooit en de game zal dan ook snel erg repetitief aanvoelen. Hoewel het opzuigen van de zwarte smurrie zeker bevredigend is, is het niet genoeg om het hele spel te rechtvaardigen.
Eenvoudige shizzle
De wereld ontdoen van smurrie en kijken hoe de spelwereld weer opnieuw opbloeit, waar je ook wilde dieren onmiddellijk op je scherm ziet verschijnen, deed me sterk denken aan Okami. Maar ondanks dat Capcom’s spel een Zelda-achtige action adventure was, is The Gunk dit zeker niet. Hier zullen we het meer moeten doen met het oplossen van puzzels, en dit is wellicht het sterkste punt in de game. De puzzels zijn niet super moeilijk, maar zo af en toe zal je even moeten stoppen en even goed moeten nadenken over wat de bedoeling is.
The Gunk kent ook wat combat elementen, maar deze zijn aanzienlijk minder interessant en draaien om het opzuigen van kleine monstertjes om ze als projectielen tegen andere monsters te schieten. Dit deed me ook weer sterk denken aan Luigi’s Mansion, maar The Gunk komt hiermee niet eens in de buurt van de charme of de uitdaging van Nintendo’s hit-game.
The Gunk kent ook een soort crafting-systeem, welke lekker simpel is gehouden. In de spelwereld kun je namelijk vier soorten grondstoffen verzamelen, en als je er hier genoeg van hebt kun je jouw handige handschoen voorzien van een upgrade. Hoewel dit tof klinkt, haalt dit wel de uitdaging uit de game. Het spel is namelijk al zo eenvoudig, en met de upgrades wordt het alleen maar makkelijker waardoor de uitdaging ineens helemaal weg valt. Tuurlijk, je robothand laten transformeren in een lasergeweer is een toffe gimmick, maar aangezien de game maar een handvol verschillende vijanden kent, die geen van alle erg moeilijk zijn om te verslaan, is het niet de opwindende upgrade waar je op zat te wachten. Beter hadden ze de vijanden wat meer gevarieerd en sterker kunnen maken of juist iets minder upgrades in de game kunnen verwerken, want nu is het gewoonweg te makkelijk.
Indrukwekkend, koddig, teleurstellend
Op visueel vlak kan The Gunk op momenten best indrukwekkend zijn, met een meer realistische stijl dan de SteamWorld-games, en kent het een duidelijke visuele lijn. De felle kleuren spatten van je scherm af wanneer je deze bevrijdt van de smurrie, maar toch komt alles behoorlijk ingetogen en steriel over. Daarnaast zijn de karakter animaties en is voornamelijk de lipsynchronisatie behoorlijk ondermaats, helemaal in vergelijking als je kijkt hoe de spelwereld in elkaar is gesleuteld. Een next-gen gevoel kreeg ik dan ook niet van The Gunk, maar het weet wel op een leuke en koddige manier zijn ding te doen.
The Gunk heeft veel voor de hand liggende inspiratiebronnen, maar uiteindelijk doet de game het meest denken aan het recent verschenen Kena: Bridge Of Spirits. Voornamelijk in die zin dat er ontzettend veel tijd en moeite is gestoken in een concept van een game zonder een enkel uniek eigen idee. Zowel The Gunk als Kena zijn relatief vertederend en zeker onschuldig aanvoelende games, maar het volledige gebrek aan gameplay-ambitie en voornamelijk uitdaging zorgt ervoor dat The Gunk een saaie herhalingsoefening wordt, en dat is best jammer te noemen.
Conclusie
The Gunk is een leuke en koddige game die zeker leuk is om te spelen als je een Xbox Game Pass abonnement hebt. De game is tevens ook los te koop voor ongeveer 25 euro, maar dan zal ik je deze niet echt aanraden. Het spel is namelijk aardig aan de korte kant en de gameplay wordt al heel snel erg repetitief. Daarnaast ben ik er ook niet zeker van of het aantrekkelijker maken van middelmatige games, zoals The Gunk, echt de beste reclame is voor de Game Pass.
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
