Gameland

Na een succesvol eerste deel komen Sony en Koei Tecmo met een vervolg op Nioh, de titel die door de meeste gamers gezien wordt als de beste souls-like game. Met het eerste deel wisten ze een succes neer te zetten, de unieke combat gecombineerd met de setting was een hit. Of Team Ninja met het tweede deel meer eEn betere gameplay voorschotelt, gaan we onder de loep nemen.

Er kan bijna niet omheen gedraaid worden, Team Ninja heeft de inspiratie voor Nioh vandaan gehaald bij From Software. Wat totaal niet erg is, Nioh is een hardcore action RPG waar ze brutaal moeilijke challenges jouw kant op gooien. Met het eerste deel wisten ze meer neer te zetten dan een clone en hebben het prille genre wat From Software opgezet heeft naar een hoger niveau getild. De toevoeging van het Ki Pulse systeem om je stamina te kunnen managen werkte fantastisch en gaf een extra dimensie aan de gameplay zoals we het kenden van de grondleggers. De Guardian Spirits gaven ook net dat beetje extra. En natuurlijk was de Japanse setting, die ook weer in dit tweede deel aanwezig is, een erg aangename afwisseling van de Gotische kastelen die de concurrent gebruikte.

Technisch sterke cutscenes

De game begint met het creëren van je eigen character. Een aangenaam welkome toevoeging, aangezien je bij het eerste deel van Nioh een of andere slicke boy speelde waar je zelf weinig mee had. De character creator is erg uitgebreid en werkt erg goed, je kunt jezelf omtoveren van een muppet tot een heuse Adonis. Traditioneel zoals ik bij elke RPG te werk ga heb ik een oude kale man met baard gemaakt en ben aan de slag gegaan met dit personage. Een van de eerste dingen wat mij opviel in vergelijking met het eerste deel zijn de cutscenes. Deze zijn van een hoger productieniveau en zorgen voor een aangename kieteling van de oogballen. Ondanks dat dit tweede deel Nioh 2 is genaamd, is het verhaaltechnisch een prequel, wat betekend dat het verhaal zich afspeelt voor de gebeurtenissen van Nioh 1. Met het verhaal wordt de geheime geschiedenis achter een decennia lange oorlog verteld. Het is geen diepgaand verhaal, maar boeiend genoeg om de intense combat af te wisselen en om de levels aan elkaar te knopen.



!@#$% wat is deze game moeilijk

De combat is ongelooflijk intens! Ik ben een Dark Souls veteraan en ben zeker niet vies van een uitdagende challenge, maar Nioh 2 heeft mij uitdagingen voor de voeten gegooid waar ik echt gek van werd. Wees gewaarschuwd als je aan deze game begint, dood gaan is een deel van de ervaring en beleving van de game. De bedoeling is dat je uit elke dood wat leert, maar door de hoge snelheid en de vele opties in Nioh 2 duurt het even voordat je daar aan gewend bent. Veel enemies lijken hierdoor ontzettend oneerlijk in het begin, maar na flink wat pogingen lukt het uiteindelijk wel om ze te verslaan. Behalve die ene fucking snake boss met snake armen, die was zo oneerlijk als de pest, maar dat ter zijde. Naast de imposante bosses die de game met zich meebrengt, worden er ook zogenoemde trash mobs meegebracht. Ofja, dat is gebruikelijk. Team Ninja heeft de challenge omhoog gegooid door alle trash mobs een move te geven die raakt als een fucking bus. Deze aanvallen zijn vaak makkelijk te ontwijken en worden aardig getelegraphed dus ze voelen eerlijk aan, maar het zorgt wel voor een zekere spanning die je het hele level lang merkt. Naast de combat zoals je het gewend bent zijn er wederom weer enkele toevoegingen die het combatsysteem nog uitgebreider maken.

Are yokai-ding me?

Het grootste verschil in de combat is dat je personage deze keer Yokai spirits kan channelen. Dit zorgt ervoor dat je als half demon, half human het slagveld op gaat en ook daadwerkelijk een ‘force to be reckoned with’ bent. Vijandige Yokai hebben allemaal een unblockable move gekregen die wederom zo sterk is dat hij je met één klap van de aarde veegt. Jij als Half-Yokai laat dat niet zomaar gebeuren natuurlijk en hebt daarom een burstcounter gekregen speciaal om die moves te parry-en. Lukt dit dan doe je veel poise damage waardoor de boss bijna meteen stunned is en je een critical blow op hem kan uitdelen. Deze critical blows zien er soms gruwelijk vet uit, maar dat ligt voornamelijk aan met wat voor een wapen je speelt. Net als in het vorige deel droppen de enemies (heel) veel loot en is het zoeken naar gaar met de stats die jij prefereert. Zo heb je heel veel verschillende wapens met elk een paar varianten die stats geven zoals meer health, of meer Ki. Persoonlijk vond ik de Odachi met als back-up wapen een speer wel lekker werken. Maar als je meer van de snellere gameplay hebt kun je ook Tonfa’s, Katanas, Dual blade, zo’n gekke ketting met een gewichtje eraan of zelfs magic gebruiken.

Noemenswaardig is de Glaive, een zeis die om te toveren is tot een speer, deze hakt menig vijand zeer snel in mootjes. Het lootsysteem is niet bijzonder uitgebreid, loot die je niet wilt kun je omzetten naar currency en met die currency kun je weer wapens upgraden. Daarnaast droppen sommige Yokai enemies een core welke equipped kan worden. Deze cores geven je weer extra Yokai abilities waardoor je midden in de combat ineens een monsterlijke aanval uit je broekzak kan toveren om die rotzak voor je even mores te leren. Als ik de combat van Nioh 2 zou moeten vergelijken met andere games dan zou ik het een mengeling vinden van Sekiro met Dark Souls, maar ik vind het huidige combatsysteem te eigen om die vergelijking te maken. Nioh 2 heeft een op zichzelf staand combatsysteem neer gezet dat zich mag meten met de top.

Van level naar level lullen

Waar de top nog niet bereikt is in mijn ogen is het level design. Dit komt mede door de opzet van de game met cutscenes die de werelden aan elkaar knopen. Met Dark Souls weet Miyazaki een wereld te vertellen in plaats van een verhaal. Deze wereld is met elkaar verbonden zoals de welbekende Metroid-Vania opzet en zorgt ervoor dat er een aantrekkelijk totaal plaatje ontstaat wat uitnodigt om verkend te worden. Bij Nioh 2 zijn er hele mooie levels gemaakt, waarin delen van dat level door middel van shortcuts aan elkaar geknoopt zijn, zoals de welbekende formule dat ook doet. Maar de wereld van Nioh wordt per level verkend en de levels zijn onderling niet direct met elkaar verbonden, maar indirect via een verhaal. Dit zorgde er bij mij voor dat Nioh 2 heel erg aanvoelde als een videogame, waar Dark Souls aanvoelt als een ervaring, een onderdompeling in een wereld zoals je dat bij echte RPGs als The Witcher en Elder Scrolls ook kan doen.

Voor mij persoonlijk is de aanpak van Team Ninja op dit gebied nog een beetje ouderwets en zou een wat meer open-wereld aanpak de game ten goede kunnen komen. Ik heb de game mogen spelen op een basis model PS4, waardoor ik vast zat aan 30 frames per seconde, maar ik moet zeggen dat alles er soepel uitzag en op het eerste oog ziet de game er ook prima uit. Als je stilstaat bij kleine texturen, zoals plantjes enzo, zul je echter wel merken dat hier geheugen op bespaard is. Ik heb PS3 games gespeeld met mooiere texturen dan dat. Het is niet storend, maar het voelt een beetje jammer aan wanneer je bij zoiets stil staat.

Conclusie

Nioh 2 doet wat zijn voorganger deed en doet dat deze keer op elk vlak beter. Het verhaal is beter, de cutscenes zijn vooruitgegaan, het combatsysteem is vernieuwend maar toch vertrouwd en de levels steken beter in elkaar en zijn beter vormgegeven in deze opvolger. Echter is er nog steeds geen sprake van een open wereld en is de story niet diep genoeg om je echt onder te kunnen dompelen in deze wereld. Als je een liefhebber bent van hele uitdagende games dan is dit dé titel die je moet spelen op het moment. Wees alleen wel geduldig, want hij is echt focking moeilijk jongens.