Iedereen kent Luigi, de langere broer van Super Mario. Ondanks dat Luigi bijna net zo beroemd is als zijn broer, heeft hij maar in een handjevol games de hoofdrol mogen vertolken. De eerste game was Mario is Missing, welke in 1992 verscheen voor de NES, SNES en PC. Het heeft maar liefst 10 jaar geduurd voordat Luigi weer een nieuwe game kreeg, namelijk Luigi’s Mansion welke in 2002 voor de Nintendo Gamecube verscheen. Dit concept sloeg aardig aan en zodoende kreeg het nog een vervolg en een remake op de 3DS. Nu, anno 2019, mag Luigi voor de derde keer op spokenjacht in Luigi’s Mansion 3. Weet dit derde deel genoeg te brengen om leuk te blijven, of is het een grote herhalingsoefening? Je leest het hier!
Het verhaal van Luigi’s Mansion 3 begint met Luigi, Mario, Peach en enkele Toads die op weg zijn naar een hotel genaamd The Last Resort voor een welverdiende vakantie. Nadat het gezelschap is aangekomen in het prachtige hotel, wordt iedereen naar zijn kamer begeleid, maar kort in hun eerste nacht daar verandert het gehele hotel in een griezelig spookhuis en worden Luigi’s metgezellen gevangen genomen in schilderijen. Wie zou zoiets nou doen? Luigi komt er al snel achter dat het de geesten van hotel eigenaresse Hellen Gravely en haar spookachtige trawanten zijn. Onder leiding van de snode King Boo willen zij Luigi ook gevangen nemen, maar onze klunzige held weet te ontsnappen en gaat op avontuur om zijn vrienden te redden. Gelukkig kom je in het begin van dit avontuur al snel professor E. Gadd tegen die je helpt om de boosaardige plannen van King Boo te dwarsbomen.
Doe maar lekker lachen dan!
Luigi’s Mansion 3 is een game, waarvan je bij het opstarten al gelijk een glimlach op je gezicht krijgt. Qua verhaal is het niet het meest diepgravende script ooit, maar het weet wel de goede snaar te raken qua humor. Om een voorbeeld te geven: in het openingsfilmpje zie je dat Toad met een enorme bus naar het resort rijdt, het kleine mannetje kan totaal niet over het stuur heen kijken en dit merk je dus ook aan zijn rijstijl. Maar ook vanaf het moment dat Luigi zijn eerste nacht in het hotel beleeft is hij bang voor absoluut alles, zelfs voordat het resort wordt omgetoverd tot een spookhuis, Zijn overdreven angstige reacties zijn ronduit hilarisch. Bovendien zitten de dialogen in de game vol met leuke teksten en verwijzingen. Ook de korte stemfragmenten van Luigi zoals “Bye Bye” en “MMM-Mariooo!” zorgen voor een grote brede glimlach op je gezicht. Ik denk niet dat ik ooit zoveel heb gelachen tijdens het spelen van een game als met Luigi’s Mansion 3.
Qua gameplay speelt Luigi’s Mansion 3 bijna precies zoals zijn voorgangers, hoewel er veel nieuwe gadgets, gameplay-mechanics en tweaks aanwezig zijn. Je loopt nog steeds door een groot gebouw heen terwijl je tegen spoken vecht wanneer ze opduiken en je moet diverse puzzels oplossen om verder te komen in de game. De belangrijkste verzamelobjecten in de game zijn liftknoppen, waarmee je extra verdiepingen in het resort ontgrendeld. Deze knoppen vind je weer als je een bepaalde boss verslaat op een verdieping, en deze bosses zijn niet altijd even makkelijk. Naarmate je verder komt in de game, vind je ook je vrienden terug, maar niet voordat je het aan de stok krijgt met een van die lastige bosses.
Ghostbusters, eat your heart out!
Luigi hoeft de spoken gelukkig niet met zijn blote handen te verslaan, want onze slungelige groene held is uitgerust met de Poltergust G-00, een soort multifunctionele stofzuiger (zeg maar het Zwitserse zakmes onder de stofzuigers) en deze heeft een aantal coole functies. De basishandelingen die de Poltergust heeft zijn onder andere een zaklamp waarmee je spoken kunt verblinden en je kunt ermee zuigen en blazen. Door met deze basiszaken te spelen kun je dus spoken vangen, waar menig Ghostbuster jaloers op zou zijn. Maar deze handelingen zijn er niet alleen om spoken mee te vangen, je hebt ze ook nodig om puzzels op te lossen. En dat is niet alles wat Luigi kan; zo kun je ook een soort burst uitvoeren die je een beetje de lucht induwt om zo bijvoorbeeld rondliggend afval te vermijden, kun je verborgen geesten en geheimen vinden met een speciale Black-Light en kun je wc-ontstoppers op objecten afvuren om deze vast te pakken en te verplaatsen. De meest coole mogelijkheid die je tot je beschikking hebt is om Gooigi op te roepen. Deze groene slijmerige kloon van Luigi kun je gebruiken om op plekken te komen, waar Luigi zelf niet kan komen. Je zal Gooigi vaak nodig hebben bij het oplossen van diverse puzzels. Ten slotte krijg je van professor E. Gadd nog de Virtual Boo, een VR headset die gebaseerd is op de (geflopte) Nintendo Virtual Boy. Dit is zeg maar het selectie- en communicatie menu die je tijdens de game kunt gebruiken, en vervangt de Game Boy Horror uit de voorgaande games.
Al deze leuke gadgets maken het verkennen van het enorme en gevarieerde hotel superplezierig en een ding dat bijdraagt aan het plezier is hoeveel goodies er te vinden zijn. Je kunt je verzamelde geesten en Boo’s (waarvan er in totaal 16 zijn) in het lab bekijken en er zijn 102 verborgen edelstenen te vinden. Er is ook een enorme lijst met de e behalen prestaties, dus achievement hoarders kunnen een lange tijd in Luigi’s Mansion 3 doorbrengen om alles te vinden wat de game te bieden heeft.
Luigi’s all over the place
Naast de singleplayer content kent Luigi’s Mansion 3 ook nog een aantal multiplayer-modi. De eerste is ScareScraper, waar je met in totaal tot 8 spelers lokaal of online kan samenwerken om een verdieping te veroveren en te behouden. De meesten zullen deze mode al kennen uit de 3DS-game Luigi’s Mansion: Dark Moon. De tweede mode is ScreamPark, welke 3 multiplayer-minigames kent in de vorm van Coin Floating, Ghost Hunt en Cannon Barrage. Hoewel dit best tof klinkt, zijn deze mini-games wel erg eenvoudig en niet leuker dan de gemiddelde Mario Party-mini-game. De multiplayer is een leuke zoethouder wanneer je de hoofdgame hebt uitgespeeld, maar ik denk niet dat dit iets is wat je nog jaren lang gaat spelen. Vooralsnog zijn de modi ontzettend leuk uitgewerkt en zeker de moeite waard om eens te gaan spelen.
Het is een irritatiefactortje!
Tot zover alle lofzang over Luigi’s Mansion 3, want de game kent toch wel één irritatiefactortje en dat is over het algemeen de besturing. Het richten op de Poltergust G-00 kan namelijk tergend lastig zijn. Dit komt omdat de rechter joystick Luigi in een vaste bepaalde richting stuurt, en dus niet dynamisch meewerkt zoals je in de meeste games gewend bent. Dit voelt nogal clunky en past in zekere zin wel bij Luigi, want het ziet er gewoon hilarisch uit dat je per ongeluk alles in je nabije omgeving opzuigt, maar het zorgt af en toe ook voor de nodige verwarring als je aan het richten bent met je stofzuiger. Er is een optie om dit te verhelpen, maar dit zorgt er dan weer voor dat je niet op en neer kunt richten, dus dat schiet dan ook weer niet op en is dus een kleine gemiste kans.
Superduper mooi man!
Luigi’s Mansion 3 is misschien wel een van de mooiste en gedetailleerde games die ik ooit heb mogen spelen op de Nintendo Switch en de productiewaarde ligt dan ook erg hoog als je naar deze game kijkt. Een gigantisch hotel is misschien niet zo intiem als het landhuis uit de originele Gamecube game, maar de hoeveelheid details welke Nintendo in de spookachtige gangen en kamers heeft weten te proppen is ongeëvenaard. Van de meest simpele tot de meest extravagante ruimtes, er is geen plek in de game die niet uitzonderlijk is versierd en aangekleed. De sfeer wordt nog eens versterkt door de mooie belichting die de kamers kennen, welke ervoor zorgen dat Luigi’s onrust ook geloofwaardig over komt. Interactiviteit is altijd een belangrijk onderdeel geweest in de Luigi’s Mansion-games en dat is hier zeker niet anders.
De mooiste details zijn echter te vinden in de karakteranimaties en vormgeving. Terwijl E. Gadd een beetje verontrustend kan zijn om naar te kijken in HD, maakt Nintendo goed gebruik van de kracht die de Switch heeft. Daarnaast wordt de humor aangedikt door de bewegingen en gezichtsuitdrukkingen van Luigi, de Toads, Polterpup, Hellen Gravely en alle andere personages die de game kent.
Conclusie
Games worden niet veel leuker dan Luigi’s Mansion 3! De sfeervolle en mooie spelwereld, de fantastisch geanimeerde personages, de heerlijke humor, de koddige stemmetjes en de uitdagende gameplay die de game kent zijn top-notch. De game blijft van het begin tot het einde interessant en de multiplayer die de game kent was niet nodig, maar is wel een hele leuke toevoeging. Ondanks dat de besturing iets is wat je wel een beetje onder de knie moet krijgen, is dit een game die elke Switch bezitter gespeeld moet hebben!
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
