Pokémon is een begrip in de gamewereld! Want laten we eerlijk zijn, wie kent deze game reeks met zijn kleurrijke figuurtjes nu niet. Daar waar Games Freak 24 jaar geleden nog een zwart-wit game op de markt bracht met simpele monotone pingelgeluidjes, is Pokémon nu een gemoderniseerde game, uitgebracht door de Pokémon Company en uitgegeven door Nintendo. En daar waar het bij Pokémon een zoektocht is om alle beestjes te vinden in de game, is het mijn zoektocht met deze review om te kijken of de games het nu echt waard zijn om te kopen en te spelen.
Ik hou van Pokémon! Al mijn hele leven en heb bijna alle spellen wel gespeeld. Toch ligt mijn hart bij de eerste generatie. De in 1996 voor het eerst in Japan uitgekomen game is een meesterwerk! Toen was het een uniek concept waar we mee kennis maakten. Het vangen en grootbrengen van kleine virtuele monstertjes. Vechten met tegenstanders en als uiteindelijk doel om kampioen te worden. En daar ligt ook de kracht van deze reeks. De basis blijft hetzelfde. Natuurlijk is er in de loop der jaren wel wat veranderd, maar in principe komt het allemaal op hetzelfde neer. Het vangen, het grootbrengen, het vechten en uiteindelijk kampioen worden.
Gotta catch them all
In Pokémon Sword en Shield is daar dan ook gelukkig niets aan veranderd. Het spel speelt zich af in de Galar regio die veel weg heeft van Engeland in de industriële tijd. Je hebt ook in dit spel alleen maar een moeder en je woont opnieuw in een schattig klein huisje in een pitoresk dorpje. Ook in deze game heb je een vriend tegen wie je op vriendschappelijke basis vaak Pokémon battles uitvecht en die met jou vele avonturen beleeft. Ook in deze game heb je je eigen Nemesis die je lekker weet te irriteren en voor de voeten loopt, maar wie dat is moet je lekker zelf ontdekken. Helaas is professor Oak, die je jouw starter Pokémon geeft, nergens te bekennen, maar krijg je deze van de broer van je beste vriend die hij heeft meegenomen van een reisje. Wat een lieve schat is het ook… En dan ga je op reis, van stad naar stad en van gym naar gym. Druk ontdekkend, zoekend en vechtend. Hier zit dus al het grootste verschil vergeleken met de vorige games uit de reeks. Daar waar je namelijk altijd een vaste route had die je moest volgen heb je in deze game de zogenaamde wildgebieden. Daarover later meer.
De basisformule, wat Pokémon zo ontzettend populair heeft gemaakt de afgelopen jaren, is in grote lijnen intact gebleven. De game is in wezen een variant van het welbekende steen-papier-schaar spel, maar dan tussen verschillende Pokémon-soorten. Ook zal je proberen het best mogelijke team samen te stellen voordat je het opneemt tegen andere trainers. Dat gezegd hebbende, lijken de dingen deze keer aanzienlijk eenvoudiger te zijn, omdat de Pokémon veel meer schade aan lijken te richten met hun aanvallen, waardoor gevechten veel sneller worden afgerond dan in eerdere games. Zelfs als je Pokémon ver uit het veld worden geslagen tijdens een gevecht, kun je nog steeds de overhand houden op je tegenstander. Zolang je maar een Pokémon kiest waarvan het type niet de directe zwakte van je tegenstander is.
Ondanks dat beide games best tof zijn, voelt het aan alsof de moeilijkheidsgraad van de oudere games volledig is weggenomen om plaats te maken voor iets, wat misschien wel te gemakkelijk is voor de gemiddelde Pokémon fan.
The next generation
O, o, wat is er online veel besproken over deze twee nieuwe Pokémon games. En dan niet alleen over de nieuwe Pokémon die er te vinden zijn, maar ook of de vorige generaties allemaal terug te vinden zijn in beide games. Want daar slaat de Pokémon Company beetje de plank mis. Het gros van de fans wil namelijk dat alle generaties Pokémon, zo’n 900 exemplaren, te vangen zijn in de game. Helaas heeft de ontwikkelaar besloten maar zo’n 400 exemplaren in de game te verwerken. Of er later meer gaan komen door middel van DLC die je moet kopen of via gratis updates is nog niet bekend. Wel ben ik erg te spreken over het design van de 3 starters Pokémon, genaamd Sobble, Scorbunny en Grookey. Deze respectievelijke water, vuur en aarde Pokémon zien er super schattig en strak uit. Over het uiterlijk van de rest ben ik wat minder te spreken. Ze beginnen steeds meer op echte beesten te lijken en niet op de prachtige fantasiebeestjes. Denk aan Wooloo, het is gewoon echt een schaap met staartjes. Lame….
Pokémon go, maar dan net even anders
Goed laat ik even verder ingaan op die wildgebieden die je tegenkomt, want om eerlijk te zeggen begint daar toch echt het grote plezier. Het zijn wijd open gebieden waar je vrij doorheen kan lopen of fietsen. Deze visueel prachtige kleurrijke gebieden zitten vol met tal van Pokémon, maar het mooiste is dus wel dat je raidgevechten kan doen met mensen die online zijn. Een raidgevecht is net als in Pokémon go een gevecht wat je met meerdere spellers doet. Dit kunnen spelers zijn die je online tegenkomt, maar ook gegenereerde karakters die de game voor je toevoegt als je zelf niet aan 3 andere medespelers komt. Ook zie je vaak poppetjes langs je heen fietsen of lopen. Dat zijn dus real time spelers die op dat moment ook zijn daar waar jij bent, en dat is vet gaaf! Spreek ze gerust aan, je krijgt namelijk vaak een leuke verassing. Ook zie je af en toe een Pokémon die zich buiten de grasgebieden bevindt. Ook een nieuw dingetje en wel één waar je goed moet oppassen, want die loslopende Pokémon zijn vaak een stuk sterker dan dat jij bent. Top om ze toe te voegen aan je team, juist omdat ze dus betere specificaties hebben dan hun soortgenoten in de grasvelden. Wat ook fijn is, is dat je je camera kan draaien als je in een dergelijk wildgebied bent. Ideaal. Het jammere is weer dat dat dus alleen kan in een wildgebied en niet door de hele game heen.
Groot groter grootst…..
Ik weet niet welke idioot het bedacht heeft maar ook een nieuwe toevoeging in het spel zijn de Dynamax en Gigantamax varianten van Pokémon. Tijdens een gevecht kan je door middel van een armband je Pokémon laten groeien. En dat is het dan ook letterlijk. Een grotere Pokémon op je scherm die een iets andere aanval doet die dan wel sterker is. Alle Pokémon kunnen Dynamaxen maar er zijn er maar enkele die kunnen Gigantamaxen. Leuk om te verzamelen maar meer dan dat is het niet. Ik denk dat het de bedoeling was om wat anders in de gevechten toe te voegen, wat naar mijn mening compleet is mislukt. Over de aanvallen maar niet te spreken trouwens. Want nondeju wat zijn die animaties daarvan prut zeg. Kon het nog saaier en simpeler. Positief puntje is dan wel dat het muziekje wat je hoort tijdens een Dynamax gevecht super cute is. Over muziek gesproken. De deuntjes in de game zijn overal best leuk en verfrissend.
Conclusie
Pokémon Sword & Shield zijn goede maar iets tegenvallende games met een paar leuke aanpassingen en vooral veel van hetzelfde. De vernieuwing die we hoopten te zien zoals een open wereld, zijn grotendeels niet waargemaakt. De game ziet er visueel weer keurig uit, maar de verhaallijn is uitermate simpel. Zelfs nog simpeler dan we al gewend zijn, want een echte sideline story is er niet te vinden, en als je er al een denkt te ruiken moet je toch eerst wat meer knokken. We missen toch zeker meer dan de helft van de uitgebrachte Pokémon en de Dynamax gevechten zijn ronduit ‘meh’ (Wooloo) te noemen. Ook het verschil tussen de twee versies had wat groter gemogen. Op andere Pokémon per game na is er dus niets anders en ik ben daardoor niet geneigd de andere game aan te schaffen. Ook mis ik de voice-overs van de karakters enorm. Je ziet mondjes bewegen maar er komt geen geluid uit. Een gemiste kans die bijvoorbeeld Fire Emblem wel oppakte waarmee men, naar mijn mening, het niveau van de game flink wist te verhogen.
Gooi je je geld weg als je een van deze games koopt? Nee zeker niet, want op de genoemde punten na is het gewoon weer een sterke game in de Pokémon reeks die mij weer uren lang zoet weet te houden. Wees wel verstandig en koop alleen Sword of Shield. Die paar gemiste Pokémon ruil je online wel. Trust me!
Bron: Janneke / StarGamers
