Gameland

Amerikaans show-worstelen is een sport die in Amerika razend populair is en al decenia lang miljoenen kijkers naar de buis trekt om hun favorieten het tegen elkaar op te zien nemen. Wij Nederlanders zijn een stuk nuchterder, en in ons koude kikkerlandje leeft de sport dan ook niet echt. Desondanks krijgen we normaliter jaarlijks een nieuwe WWE 2K-game voor onze kiezen, maar door de tegenvallende resultaten van de voorgaande editie werd besloten om een jaartje over te slaan. In plaats daarvan krijgen we dit jaar iets anders, en dan in de vorm van WWE 2K Battlegrounds. Of deze game wel hoge ogen weet te gooien, lees je in de onderstaande review.

Waar de voorgaande games voornamelijk meer realisme naar je console of PC moesten brengen, gooit 2K Games het met WWE2K Battlegrounds over een andere boeg. Deze game is namelijk meer een arcade-achtige brawler met een cartoony uitstraling. Alle personages worden dan ook als koddige karikaturen weg gezet, en kennen relatief kleine lichamen met grote hoofden. Daarnaast is de gameplay ook laagdrempelig weggezet en kent het ook grappige power-ups zodat iedereen de game snel op kan pikken en het niet al te moeilijk speelbaar moet zijn. In de eerste instantie voelt dit fris aan, maar naar gelang je de game voor een langere tijd speelt gaat het allemaal wel een beetje vervelen en wordt de gameplay wellicht iets te oppervlakkig. 

Leven in de brouwerij

Maar voordat ik in de intro alles gelijk vertel, laat ik eens beschrijven wat je allemaal kunt verwachten in WWE 2K Battlegrounds. Als eerste is daar de campaign mode. Hierin volgen we een aardig verhaal waarin Paul Heyman probeert grote baas Vince McMahon te overtuigen om een extremere versie van WWE neer te zetten. Dit willen ze doen door het evenement te verplaatsen naar diverse locaties door de VS. Om dit voor elkaar te krijgen schakelt Paul Heyman de hulp in van Stonecold Steve Austin om zo nieuwe talenten te vinden die eventueel kunnen doorbreken in de WWE en ervoor kunnen zorgen dat er nieuw leven in de brouwerij komt. Het verhaal in de campaign wordt verteld door middel van een comic book-stijltje. Hier neem je de rol aan van een beginnende worstelaar die zich graag naar de top wil werken. Tijdens de campaign ontmoet je een aantal onbekende en bekende worstelaars waartegen je zal moeten vechten om verder te komen. Ondanks dat het verhaal leuk is neergezet, valt de gameplay naarmate van tijd behoorlijk tegen. Uiteindelijk ben je namelijk steeds met hetzelfde bezig en daarnaast is de campaign stiekem een hele lange grind om nieuwe battlegrounds, worstelaars en power ups vrij te spelen. Je kunt bepaalde zaken ook eerder verkrijgen door het gebruik van de welbekende microtransacties.



Lekker schuiven

Dat 2K Games niet vies is van het gebruik van microtransacties hebben we al kunnen lezen in de NBA 2K21 review. Ook in WWE2K Battlegrounds word je hiermee doodgegooid, en kan je worstelaars vrijkopen met geld (Battle Bucks) welke je in-game verdient door de game te spelen of dus met echt geld. Worstelaars vrij spelen met Battle Bucks duurt een eeuwigheid, en dus is het gebruik van echt geld de snelste manier om helden zoals Hulk Hogan of John Cena vrij te spelen. Als je dan uiteindelijk je favoriete worstelaar hebt gekocht, krijg je ook de optie om verschillende outfits van deze worstelaar te kopen. In totaal zijn er 70 worstelaars beschikbaar in deze game, waarvan er 50 achter een paywall zitten. Dit is eigenlijk best schandalig te noemen, en het feit dat je ongeveer 130 euro kost om alles met microtransacties vrij te kopen, maakt het nog schandaliger voor een game die voor 40 euro in de winkelschappen ligt.

Weg charisma

Gameplay technisch is Battlegrounds op het eerste gezicht een koddig en schattige game om te spelen. Zoals ik al eerder vermeldde in deze review, kent de game 70 bekende worstelaars en deze zijn weer onderverdeeld in verschillende klassen zoals Powerhouse en All-rounder. Deze klassen moeten ervoor zorgen dat worstelaars verschillend van elkaar aanvoelen, maar hier slaat Battlegrounds de plank finaal mis. De klassen onderling verschillen wel van elkaar, maar personages in dezelfde klas spelen precies identiek en er is dus geen verschil te merken in de movesets van de diverse worstelaars wat de game gelijk erg saai maakt. Buiten de signature moves van bepaalde personages voelen ze gewoon allemaal hetzelfde aan, omdat ze dezelfde aanvallen en grepen kennen. Wel zijn er een aantal power-ups te verdienen in de game, welke zorgt voor belachelijk spectaculaire moves, zoals vurige vuisten en worpen die kraters achterlaten, maar dit is meer een gimmick dan dat het werkelijk iets uithaalt in de gameplay. Dit alles zorgt ervoor dat bekende personages, zoals The Undertaker, Hulk Hogan en The Rock, hun charisma kwijt zijn door het gebrek aan variatie in de gameplay, omdat ze ondanks hun verschillende uiterlijkheden precies hetzelfde spelen. Dat is best jammerlijk te noemen, want het haalt flink wat plezier uit de game weg.

King of Bugs

Naast de campaign kent WWE 2K Battlegrounds nog een aantal andere modes, zoals toernooien en King of Battlegrounds. De laatst genoemde modi is een soort online multiplayer waar je met drie andere spelers in de ring gegooid wordt. De bedoeling is om het zo lang mogelijk uit te houden door niet uit de ring te worden gegooid. Klinkt leuk, maar het is dan weer zo jammer dat de game wederom de nodige bugs kent. Zo gebeurde het regelmatig dat ik plots door de ring verdween en zomaar ineens de pot verloor. Ook de commentator tijdens de potjes die ik speelde ging al snel op mijn zenuwen werken, aangezien deze veelvuldig achter elkaar dezelfde zin herhaalde of juist aardig achterliep met wat er werkelijk op het scherm gebeurde. In PlayStation 2 tijden had ik dit niet heel erg gevonden, maar in 2020 verwacht je wel iets anders van een game van dit kaliber. 2K Games wilde eens iets anders doen met de WWE-serie, maar Battlegrounds is gewoonweg een afgeraffeld product geworden, wat blijkbaar snel ontwikkeld moest worden om wat centen te verdienen.



Conclusie

WWE 2K Battlegrounds oogt als een leuke worstelgame, maar niets is minder waar. De game is voor de eerste paar uurtjes misschien leuk om te spelen, maar naarmate van tijd wordt het gewoon ontzettend saai. Daarnaast is de charme van de bekende worstelaars verdwenen doordat ze allemaal precies hetzelfde aanvoelen. De gameplay is gewoon te oppervlakkig om leuk te blijven en de game kent de nodige slordige bugs. Het feit dat microtransactions een grote rol spelen in de game, en deze constant door je strot geduwd worden, zorgt ervoor dat je WWE 2K Battlegrounds door middel van een Tombstone Piledriver de prullenbak in wilt werpen.