Gameland

Wie de naam “Neon City Riders” Googelt, zal niet lang nodig hebben om te begrijpen waarom deze game mijn aandacht trekt. Ik ben namelijk het type “pixelhoer” die erg lekker gaat op retro indie-/pixelgames. Al snel na het bekijken van de trailer, stond het spel op mijn Xbox, klaar om los mee te gaan. Vaak komt na de hype al gauw de teleurstelling, maar was dit ook het geval bij “Neon City Riders”? Lees verder!

Hij komt, hij komt, die badass vette synth

Zorg bij aanzetten van de game dat je een dokter in de buurt hebt en je een zonnebril op hebt gezet. De game heeft een bak neon waar je U tegen zegt. Flitsen, donderschokken, flikkerneon en andere effecten waar je zorgverzekering niet blij mee is. En damn wat ziet het er heerlijk uit. Rete vette retro met een heerlijke vibing jaren ’80 stijl en passende muziek. En de gameplay begint ook prima: je ontdekt je skills, leert er mee omgaan en voor je het weet raak je alles weer kwijt, want echte powers moet je natuurlijk verdienen.

O, kom er eens kijken, wie zich in je turf bevindt

De game is ontwikkeld door Mecha Studios, een nieuwe studio waarvan dit de eerste game is en best ambitieus, gezien de grafische kunstwerkjes. Jij speelt Rick, een gemaskerde knaap die het liefst met zijn loden pijp de smoeltjes bewerkt van al het vijandige dat op zijn pad terecht komt. En gelukkig valt er genoeg af te matten, want laat Neon City nou net overgenomen zijn door vier bendes met superkrachten. Aan jou de taak deze bendes te trakteren op een bezoekje.

De open wereld bestaat uit een neutraal gebied, omringd door 4 gebieden van 4 bendes. Behalve dat ze Neon City lastigvallen, hebben ze ook nog eens jouw superkrachten afgenomen. Tijd om een bezoekje aan hun turf te brengen en eens een hartig woordje met de baas te spreken, en hoe communiceer je nou beter, dan met vuisten?

‘t is een vreemdeling zeker, die verdwaald is zeker

Neon City is een open wereld, maar met gebieden die afgesloten zijn. Je hebt een van je superkrachten nodig om toch de diepere delen van de stad te verkennen. Dit is natuurlijk niet een nieuw principe (o.a. de Zelda games kennen dit concept), maar het werkt wel. Iedere keer als je een geheim denkt te vinden waar je nog niet bij kunt, geef je die plek aan op de kaart, zodat je later weet dat je daar nog terug moet komen. Helaas werkt de worldmap niet echt lekker, aangezien je alleen hele gebieden aan kan geven in plaats van een locatie.

Op ieder van de 4 turfs moet je een tussenbaas verslaan om je krachten te heroveren. Na wat extra quests kun je ook de baas onder handen nemen, hoewel je daarvoor wel eerst alle krachten nodig hebt (en dus alle 4 tussenbazen hebt moeten overtuigen jouw krachten terug te geven). Deze bossfights kennen allemaal een eigen concept, waardoor het meer is dan alleen rammen. Stiekem heeft deze game veel afgekeken bij “A Link to the Past” kwa concept en dat is natuurlijk niet de minste game. Ook deze gevechten zijn goed te doen als je ze een paar keer hebt geprobeerd. Je kunt daarnaast altijd nog proberen om ze te verslaan zonder health te herstellen voor een achievement.

Jongens, heb je het al vernomen

Het verhaal zal verder niemand te veel boeien en is slechts een middel om het geheel vast te lijmen. Gameplay en fijne retro nostalgie is waar deze game om draait. Het heerlijke is ook dat de stad vele verschillende gebieden kent met een eigen stijl, waardoor je toch nieuwsgierig gehouden wordt en meer wil ontdekken. Ieder gebied kent haar eigen stijl, muziek en vijanden en dat is genoeg om mij enthousiast te krijgen.



Hij strijdt in donkere nachten

Verder speelt de game lekker weg en worden gevechten en puzzels plezierig afgewisseld. Op beide vlakken zul je echter geen hele spannende nieuwe dingen ontdekken. Zo zijn er vijanden die teleporteren, lasers schieten, sorcerer’s die projectielen schieten en de puzzels zullen voor menig gamer ook vrij bekend voorkomen, maar in ieder geval is er voldoende variatie in de game en voelt het veelal bevredigend om te spelen. Online lees ik genoeg reviews over mensen die het te lastig vinden, maar ik ben blij dat Neon City Riders zich niet aanpast aan hun gebrekkige skills en doorzettingsvermogen en dat doet Neon City Riders dan ook niet.

Daarnaast zijn er overal save points/checkpoints, waardoor je bij een verloren leven nooit veel voortgang verliest. Tevens zijn er werkelijk overal vending machines te vinden waar je je leven aanvult en een voorraadje meeneemt voor in de strijd. Al die items zijn voor een prikkie te krijgen en voor je het weet heb je meer munten dan je lief is. Neon City Riders geeft je een lekkere uitdagende game, waarbij jij bepaalt hoe uitdagend het wordt met behulp van deze healing items.

In een of andere hoek

Waar ik echter minder over te spreken ben, zijn de puzzels. Ook die zijn goed te doen, maar soms teleurstellend. Als je een doelzoekend raket over een gebied moet loodsen terwijl je controls reversed zijn, dan werkt dat meer dwarsbomend. Daarnaast komt een puzzel nooit alleen en wordt het idee meerdere keren herhaald. Zit er dus een puzzel tussen die wat frustrerend voelt, zoals een langzaam doelzoekend projectiel over de map door nauwe straatjes begeleiden, dan liggen er vaak nog 5 van dit soort puzzels in het verschiet. Maar, over het algemeen zijn de puzzels echter prima en goed op te lossen.

Voor wie echter nog een stap meer uitdaging zoekt, is er ook een old-school mode, waarbij alles net even wat harder en sneller gaat en ook je healthbar, als je niet uitkijkt. Voeg daar nog aan toe dat je ook alle hoeken van de stad nog kan verkennen voor geheimen en items en je hebt met Neon City Riders toch een game waar je zo’n 8 uurtjes zoet mee kan zijn.



Conclusie

Retro zoals retro hoort te zijn, compleet met de jaren ’80 vibe, synth muziek en referenties naar de cultuur: dat is Neon City Riders. Een game die mij pakte met pixelkunst, maar behalve dat gewoon een prima concept is voor een game. Een simpel gevechtssysteem dat toch lekker voelt. Het ontgrendelen van nieuwe skills zorgt ervoor dat de stad zich steeds meer opent. Hoewel niet alle districten van de stad even bijzonder zijn aangekleed, zorgt de variatie er toch voor dat ik steeds verder de stad in wou trekken. Neon City Riders is uitdagend, simpel in de uitvoering zonder te veel opsmuk in de gameplay. Die opsmuk hebben ze bewaard voor het grafische en de muziek en daar maak je mij blij mee.