Basketbal is een sport die in Nederland misschien niet echt leeft. In ieder geval niet zoals voetbal ons koude kikkerlandje in zijn greep kan houden. Toch is basketbal wel een toffe en flitsende sport, en de games omtrent deze sport lopen toch wel aardig. Rowdy stamt zelf nog uit een tijd waarin NBA JAM furore maakte op de SNES en Megadrive. Zo nu en dan wil hij nog weleens een basketbal game proberen, en dit keer ging hij aan de slag met NBA 2K20!
Waar EA de koning is in voetbalgames, is uitgever en ontwikkelaar 2K Games de keizer van de basketbal games. In het verleden heb ik mezelf een aantal keren mogen wagen aan de NBA 2K-serie en stiekem hield ik de serie wel een beetje in de gaten. Al meer dan tien jaar is de NBA 2K-serie het enige basketbalspel wat de moeite waard is om te spelen en met NBA 2K20 is dit zeker niet anders, ondanks dat het wel meer van hetzelfde blijkt te zijn.
Microtransaction galore!
NBA 2K19 was een aardige game, maar het grootste probleem van deze titel waren de vreselijke opdringerige microtransacties en de manier van progressie in de game. En hoewel NBA 2K20 een handvol kleine verbeteringen ten opzichte van zijn voorganger weet te brengen, heeft het ook hetzelfde probleem. Zo mogen we opnieuw grinden om ons een weg te banen door de MyCareer-modus en genoeg Virtual Currency (VC) bijeen rapen om je aangepaste basketballer te upgraden. Nu zijn microtransactions sowieso iets wat veel gamers haten, en het VC concept werpt een hele lange schaduw over 2K20.
Tenzij je echt geld wilt gebruiken om sneller progressie te boeken in de game, is de voorgang in deze game via de MyCareer en MyTeam modi een ontzettend lange en zieldodende grind. Geen van de beide modi is echt interessant genoeg om je aandacht lang vast te houden. MyCareer is dit jaar te lang en te repetitief opgezet, want zo zijn er teveel obstakels waar je jezelf doorheen moet slaan, voordat je werkelijk in de NBA-league opgesteld wordt. Als bijgevolg wordt het al heel snel behoorlijk saai.
My shitty Career
MyCareer is gebouwd rond het verdienen van VC en het verbeteren van je speler. Behalve dat je VC zo traag verdient, word je er constant aan herinnerd dat je die shit via een kortere weg kunt omzeilen door gewoon de VC rechtstreeks te kopen. MyTeam heb ik eerlijk gezegd niet eens aangeraakt. Dit kwam dan ook voornamelijk door het feit dat 2K Games een trailer heeft uitgebracht die in feite leek op een casino-advertentie. Dit deed mij al vermoeden dat de MyTEAM-shizzle min of meer op dezelfde manier werkt als de MyCareer mode.
Zodra je bent opgesteld en op weg bent om een NBA topspeler te worden, wordt ‘The Neighborhood’ geopend en kun je het park en alle gebruikelijke “points of interest” verkennen. Als je het voorgaande deel nog kent, zul je al snel opmerken dat er weinig veranderd is in The Neighborhood. Alle interessante plekken zijn nog aanwezig en het enige wat werkelijk nieuw is zijn een aantal mini-games. The Neighboorhood is een leuke afwisseling in de gameplay, maar het doet eerlijk gezegd ook niets extra’s.
Aardige B-Bal game
In zijn kern blijft NBA 2K20 best wel een goede basketbalgame, en als je alle pay-to-win zooi en andere irritaties kunt negeren, kun je jezelf flink vermaken met deze game. Het is nog een reden waarom MyCareer zo pijnlijk is, omdat je jezelf in deze mode meer bezig houdt met het vertellen van het verhaal in lange, enigszins saaie tussenfilmpjes dan dat je kunt genieten van de vloeiende gameplay. Hoofdpersonage Che is een relatief bescheiden, herkenbare karakter, althans, in tegenstelling tot eerdere hoofdpersonen, zoals AI, Freq of Prez. Maar Che’s verhaal over de zogenaamde NBA-roem heeft niet genoeg spek om het lijf om je interesse werkelijk te behouden.
Ondanks de verschillende tekortkomingen qua modi is NBA 2K20 in wezen dezelfde fantastische basketbalsimulatie die het ooit geweest is. Er zijn gebreken zoals de langdradige MyCareer modus en de game heeft de nodige bugs. Deze bugs waren ook wel te verwachten aangezien NBA 2K20 gebruik maakt van een gloednieuwe engine. NBA 2K20 voelt wel iets anders aan dan eerdere games in de serie, omdat de beweging van de karakters langzamer lijken te zijn en verdedigend spel wat rommelig aan kan voelen in matches.
Mooie plaatjes
Er moet wel gezegd worden dat de nieuwe engine van NBA 2K20 wel ontzettend mooie plaatjes op levert. De karaktermodellen, de lighting in de game en de omgeving zijn gewoon topnotch te noemen. Maar hoe mooi een game ook kan zijn, en hoeveel schoonheid en aandacht voor visuele details een ontwikkelteam ons kan geven, het draait allemaal om de gameplay en het spelplezier van een game.
Het is echt jammer, want de NBA 2K20 wordt prachtig gepresenteerd en de vette MyGM- en MyLeague-modi zijn ook weer terug om je uren lang spelplezier te geven. Online presteert het spel ook aardig, al zijn niet alle servers even stabiel. Maar de problemen van de game worden nog erger gemaakt door enkele vreselijke laadtijden, die vooral problematisch zijn als je alleen maar probeert je MyPlayer-statistieken te upgraden met de VC die je hebt verdiend of waarvoor je hebt betaald.
Conclusie
NBA 2K20 is niet echt de nieuwe revolutie waar velen op hadden gehoopt.. De game lijkt zo veel op het spel van vorig jaar dat het moeilijk is om het je van harte aan te raden. Mocht het zo zijn dat je al een tijdje geen NBA 2K-game hebt aangeraakt, aarzel dan zeker niet om deze game in huis te halen. Maar als je nog steeds graag NBA 2K19 speelt, is er echt geen reden om over te te stappen naar deze game. Hopelijk ziet 2K Games wel in dat de NBA 2K-franchise moet veranderen, want met de focus op microtransactions gaat de serie het zeker niet redden.
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
