Gameland

Twintig jaar geleden was het een grote schok dat Final Fantasy VII niet voor een Nintendo console verscheen. Ontwikkelaar Square was namelijk nogal ambitieus met deze game, en door een gebrek aan ruimte op de cartridge van de Nintendo 64 verscheen de game uiteindelijk exclusief voor de Playstation. Final Fantasy VII was een ongelooflijk groot succes op Sony’s console, en zorgde ervoor dat de console over de toonbank vloog. Sony was vastbesloten om Nintendo te laten zien wat voor franchise ze hadden verloren, en dit gebeurde door middel van een aantal brutale advertenties met diverse sneren naar de N64.  Maar twintig jaar na dato kunnen bezitters van een Nintendo Switch of een Xbox One eindelijk genieten van de definitieve editie van een van de beste JRPG’s ooit gemaakt.

Wat kan er eigenlijk nog over Final Fantasy VII geschreven worden? De game wordt door velen beschouwd als niet alleen een bepalende game in zijn genre, maar ook als een van de beste videospellen ooit uitgebracht. Het heeft een van de meest beroemde plotpoints aller tijden. De personages en het ontwerp waren iconisch, meer dan in welk spel dan ook. Final Fantasy VII zorgde ervoor dat JRPG’s populair werden voor een wereldwijd publiek en het maakte het genre ontzettend tof en toegankelijk. Dit gegeven houdt nog steeds stand, ondanks dat de game al dik twintig jaar oud is, want de game is en blijft een meesterwerkje!

Pijn aan de oogjes

Ondanks dat Final Fantasy VII best een uitgebreide maar ook toegankelijke game is, doet de game wel aardig pijn aan de oogjes anno 2019. De game is iets opgefleurd qua resolutie en ziet er ook een stuk strakker uit dan het origineel. Toch is dit zonder twijfel wel de lelijkste Final Fantasy-game die je kunt spelen. De 16-bit games hebben hun charme met de pixelachtige vormgeving, en de games die na dit zevende deel kwamen hadden veel betere 3D graphics en veel mooier uitgebeelde personages en omgevingen. Final Fantasy VII is nogal een puinhoop als het komt op graphics, de personages zijn blokkerig en kennen weinig detail. Schakelen we over naar de turn-based gevechten, dan merken we op dat alles er net ietsje beter en gedetailleerder uit ziet, maar toch is het niet iets waarvoor je al juichend je Nintendo Switch of Xbox One aanzet. Ook de gevierde tussenfilmpjes, welke in 1997 ontzettend vet oogden, dienen nu slechts als een herinnering aan hoe ver de technologie is gekomen in deze moderne tijd. Weet je nog toen je een Summon deed in de originele game? Dat was toen zo ontzettend vet, maar in deze tijd waarin we nogal verwend zijn geraakt door oogverblindend mooie games, is het nu een hele klus om deze animaties uit te zitten. De vooraf gerenderde omgevingen die de game kent zijn wel het grote voorbeeld van hoe slecht de graphics zijn, want deze schilderachtige kunstwerkjes zien er door de lage resolutie eigenlijk best crappy uit…

Gameplay voor graphics

Maar ondanks dat de game er misschien niet uitziet, weet Final Fantasy VII je toch te pakken. Gameplay voor graphics wordt er weleens gezegd, en het is een verdomd goede zaak dat de core gameplay zo sterk is uitgewerkt, zelfs in deze tijd. Uiteraard zijn er sommige zaken aanwezig die de moderne gamer zullen irriteren. Het aantal random encounters is nogal aan de hoge kant, maar gelukkig is het mogelijk om de game vooruit te spoelen om zo je Battle Power te vergroten. Ook de aanwezige minigames voelen nogal verouderd aan, maar over het algemeen is de game opmerkelijk solide. Het vechtsysteem is diep en bevredigend. De wereld zelf zit vol geheimen waardoor het exploreren van de spelwereld wordt gestimuleerd. De vooruitgang en het upgraden van je vaardigheid, hier vertegenwoordigd door het Materia-systeem, is sterk aanpasbaar en stimuleert het nemen van risico’s tijdens de gevechten. De game kent een heerlijke learning-curve, en alles bij elkaar genomen zijn dit allemaal vrij revolutionaire dingen voor zijn tijd.

Shockingly big

Vraag gamers, die Final Fantasy VII speelde in de jaren 90, over hun meest epische moment uit de game en velen zullen je vertellen hoe geschokt ze waren toen ze uiteindelijk Midgar verlieten en erachter kwamen dat dit maar een klein stipje was in de gigantische spelwereld. Om nu jaren later weer deze game te doorlopen merk je al snel op hoe uitgebreid de game is, en hoeveel liefde erin gestopt is qua verhaal, design en gameplay. Final Fantasy VII liep ontzettend ver voor zijn tijd uit en het begin van de game is een soort masterclass geweest voor andere games, waarin langzaam de spelwereld en de mechanica worden uitgelegd aan jou als speler. De game zelf speel je binnen 50 uur wel uit, maar de echte perfectionist die alles wil verzamelen mag hier het dubbele bij optellen.

Emotionele AVALANCHE

Het plot van Final Fantasy VII is een van de beste verhalen ooit in een videogame, en ik moet zeggen dat deze nog steeds erg vet en emotioneel aanvoelt. In de game neem jij de rol aan van Cloud Strife,  een ex-militair die lid wordt van de eco-terroristische groep genaamd AVALANCHE. Zij zijn in een strijd verwikkeld om de planeet te redden van Shinra. Je komt al snel in een episch verhaal terecht over identiteit, verraad en het lot van de wereld. Vele jonge gamers kennen Cloud Strife voornamelijk van zijn bijrolletjes in games als Super Smash Bros. en Dissidia Final Fantasy NT, waar hij een beetje nors en arrogant rond loopt met zijn gigantische zwaard. Maar diegene die Final Fantasy VII hebben gespeeld weten dat zijn karakter veel dieper is dan dat. Natuurlijk zijn er typische momenten van JRPG-melodrama, welke ontzettend goed zijn uitgewerkt, maar er zijn ook genoeg grappige en absurde momenten te vinden in deze game. Het plot van Final Fantasy VII is ongelooflijk diepgaand, met genoeg epische en memorabele momenten, dat het eigenlijk niet samen te vatten is. Je moet die shit gewoon spelen, BASTA!

Conclusie

Ondanks dat Final Fantasy VII een game is uit 1997, is het een van de beste videogames ooit, en dat is het zelfs nu nog steeds.  Vergeet de graphics en kies ervoor om te verdwalen in een van de diepste werelden in de geschiedenis van games. Ik weet zeker dat je er geen greintje spijt van zult krijgen!