Warhammer Chaosbane is een nieuwe videogame in de rijke wereld van Warhammer. De afgelopen jaren zijn er voor de fans van Warhammer aardig wat games uit gekomen. Chaosbane is een actie-rpg hack-and-slash game, aangezien deze nog ontbrak in de alsmaar groeiende catalogus van Games Workshop. Nu houd ik wel van een goeie actie-rpg maar tegelijkertijd heb ik geen kaas gegeten van Warhammer. Ik weet wat Warhammer is, dat dan weer wel, maar vraag me niet om de lore of wat dan ook want dan krijg je als antwoord een hele lange euh. Maar is enige kennis gewenst bij het spelen van Warhammer Chaosbane of niet, en is het überhaupt een goeie actie-rpg? Dat vertel ik je maar al te graag.
Aangezien Warhammer Chaosbane een actie-rpg is, is de vergelijking met Diablo III snel gemaakt. Nu was ik echter van plan om Chaosbane te spelen en te beoordelen zonder Diablo III in mijn achterhoofd. Maar hoe langer ik speelde hoe minder makkelijk Eko Software, de ontwikkelaar van Warhammer Chaosbane, het mij maakte om niet aan Diablo III te denken. Vanaf het opstarten van de game is duidelijk dat Diablo III de grootste inspiratie bron is geweest tijdens het ontwikkelen van Chaosbane, ik denk zelfs dat ze daar op kantoor constant Diablo III aan het spelen waren tijdens de ontwikkeling van hun eigen game.
Trein gemist
Je hebt de keuze uit 4 personages, De soldaat die gemixt is met een Templar Konrad Vollen, de slayer dwerg Bragi Axebiter, de magische High-elf Elontir en de boogschietende bos elf Elessa. Het eerste wat opvalt is dat het je standaard classes zijn. Na het kiezen van je personage, die je overigens niet kan aanpassen, begint het verhaal. Ieder personage heeft zijn eigen intro en deze zijn voorzien van getekende plaatjes en een diepe voice over, die de trein nog moest halen. Ik heb namelijk het idee dat de 4 intro’s vijf minuten voor vijf op een vrijdagmiddag nog ingesproken moesten worden terwijl het bier al klaar stond, zo snel wordt er gepraat.
Maar waar zagen we zo’n soortgelijke intro voor personages ook al weer eerder? Ooh ja, Diablo III. Kan niet anders zijn dan toeval, hup vergeet die game van Blizzard we zijn bezig met Warhammer. Je begint de game in een klein gebied waar je je missie krijgt. En van daaruit ga je de wereld in om je missie te voltooien en de nodige monsters af te maken. Het is alleen zo jammer dat er weinig variatie zit in de gebieden. Je brengt zo ontzettend veel tijd door in dezelfde gebieden als je een missie aan het doen bent dat het gewoon saai wordt.
Niks nieuws
Uiteraard stijgt jouw personage in levels naarmate je verder speelt, en daar horen ook steeds nieuwe skills bij. En uiteraard heb je verschillende actieve skills als ook verschillende passieve skills. Helaas getuigen de skills ook niet echt van originaliteit. Er komen, helaas, genoeg skills voorbij die overgelopen zijn uit Diablo III. Nu is de gameplay an sich helemaal niet verkeerd van Chaosbane, maar het voegt nergens ook wat nieuws toe. Daarbij komt ook nog eens dat de er weinig variatie zit in de vijanden die je tegenkomt. Je bent haast constant de zelfde vijanden aan het afmaken, en dat gaat snel vervelen.
Aangezien de game is opgebouwd in vier hoofstukken krijg je aan het eind van elk hoofdstuk een Boss fight. Deze gevechten zijn dan ook het lichtpuntje in de duisternis. Waar je elke andere vijand haast blind kan afmaken vereisen de bazen daadwerkelijk tactiek. Het is alleen jammer dat het even duurt voor je dat doorhebt als je net honderden hersenloze vijanden hebt afgemaakt. Ik had graag gezien dat de hele game wat meer van die tactiek in bezit had gehad, in plaats van alleen de eindbazen. Wat ook jammer is, is dat je niet eens weet waar je tegen vecht. De eindbazen hebben een naam en zijn te vinden in de bestiary. De overige vijanden hebben niet eens een naam, laat staan dat je ze kunt vinden in de bestiary. Op deze manier kan ik ook niks leren van de wereld van Warhammer.
Allemaal net niet
Goed, de game speelt op zich best lekker ondanks dat het niks nieuws doet, maar hoe ziet de game eruit? Degelijk. Maar het blaast je ook nergens omver. Daarbij voelen de levens vaak ook leeg aan, ondanks de vele vijanden. En de kampen waar je na elk hoofdstuk terug komt voelen ook niet levendig aan. Je praat met de gene die jou een missie geeft en that’s it eigenlijk. Alleen de Chaos Realm in het laatste hoofdstuk is de echt de moeite waard. Deze ziet er ook het beste uit en brengt wat meer afwisseling. Als je de game hebt uitgespeeld kun je uiteraard, zoals het hoort, nog flink gaan farmen voor betere gear. Dit doe je in de Expedition mode of de Boss Rush mode. Boss Rush is gewoon zo snel mogelijk de eindbaas afmaken. En Expedition mode is simpelweg gewoon een level doorlopen en alles afmaken wat je tegenkomt. Wat meer content had de replay waarde flink kunnen verhogen.
De voice acting in de game is eigenlijk van het zelfde niveau, degelijk. Het is nergens echt storend, maar heel goed is het ook niet. Beetje overacting hier en daar. En over de soundtrack kan ik weinig zeggen, ik kan me niet herinneren dat ik die gehoord heb namelijk. Je kunt de game ook online co-op spelen, maar doe dit alleen met vrienden. En zelfs dan is het niet altijd een pretje. Je mist al snel wat features die er gewoon horen te zijn. Zo kun je geen items ruilen, je kunt spelers level niet eens zien, je kunt geen online game kiezen die je wilt joinen en ook de moeilijkheidsgraad en een chapter is niet te kiezen.
Conclusie
Warhammer Chaosbane haalt zijn inspiratie duidelijk uit Diablo III maar voegt daar helaas weinig aan toe. En het spel speelt op zich best lekker en je kunt je er zelf zeker wel een tijdje mee vermaken. Warhammer Chaosbane is toegankelijk en heeft voor de echte Warhammer fan genoeg lore te bieden, maar als je weinig tot niks met Warhammer hebt zijn er betere opties. Diablo III is in elk opzicht dan de beter keuze of wacht tot Torchlight 2 in september naar de consoles komt. Een gebrek aan variatie en een eigen smoel nekt Warhammer Chaosbane, de snelle en strakke actie zorgt in ieders geval nog voor een voldoende.
Bron: Rob van Gorsel / StarGamers
