Laat ik duidelijk zijn: Ik doe niet aan drugs, maar dankzij EA Games heb ik wel een indicatie gekregen hoe het moet voelen als je een hallucinerend middel gebruikt hebt. Fe is een game welke visueel zo vreemd kan zijn, gevuld met zulke abstracte kleuren en ontwerpen, en zo afhankelijk van buitenaardse geluiden dat ik een redelijk beeld heb gekregen hoe dit alles moet aanvoelen.
Fe is het nieuwste spel van ontwikkelaar Zoink en de eerste titel welke lanceert als onderdeel van het nieuwe Indie-gerichte ‘EA Originals’-label van uitgever Electronic Arts . De game is heel bondig aangenaam vreemd te noemen. Het is een soort van ecologische fictie die volledig zonder dialoog wordt verteld, maar sterk afhankelijk is van geluid.
Vreemde lichtbollen
In de game bestuur je de gelijknamige Fe, een schimmig vos-/ hagedis-achtig wezentje, welke leeft in een soort kleurrijk schimmenwereldje. Wanneer Fe’s leefomgeving wordt binnengevallen door een soort van golems die de wereld om zich proberen te veroveren en de wezens die hier leven opjagen, is het aan Fe om dingen recht te zetten. Maar er is iets diepers aan de hand, en naarmate je verder komt in de game, zul je vreemde lichtbollen vinden. Deze bollen laten je flitsen zien van ervaringen van de golems welke inzicht geven in wat ze in het bos aan het doen zijn.
Mengelmoesje
Fe is een leuke mengelmoes van gameplay elementen. Zo is het gedeeltelijk een platformgame, maar kent het ook Metroidvania, stealth en puzzel elementen. Dit alles loopt meesterlijk in elkaar over en het speelt voor het grootste gedeelte verrassend intuïtief weg. In eerste instantie kan Fe alleen zingen voor de andere dieren in het bos. Deze vaardigheid bestuur je met de rechter trigger. De druk die je uitoefent op de trigger verandert de toonhoogte van Fe’s zang. Als je precies goed resoneert met een ander wezen maak je contact en zal deze je helpen.
De eerste fysieke vaardigheid die je leert, is hoe je bomen op kunt springen. Zo kun je naar hogere punten komen. Terwijl je het sprookjesachtige bos ontdekt, mag je de golems ontwijken en andere dieren helpen, en geleidelijk aan ontgrendel je nieuwe vaardigheden. Ook door het helpen van bepaalde sleutelwezens, kun je hun taal leren, zodat Fe op zijn beurt toegang krijgt tot nog meer mogelijkheden. Naarmate je auditieve repertoire toeneemt, kun je gebieden bereiken die je voorheen niet kon bereiken, waardoor een bevredigende lus van verkenning wordt gecreëerd die de game zo aantrekkelijk maakt.
Knap design
Wat echt opmerkelijk is, is hoe ontwikkelaar Zoink het gamedesign in elkaar heeft geknutseld. De game vertelt je zonder weinig tot geen woorden te gebruiken hoe alles werkt en verloopt. Zo kom je er bijvoorbeeld al snel achter dat je jezelf moet verbergen voor de golems voordat ze je zien. Hun angstaanjagende ontwerp brengen deze boodschap al naar je over. Als je ze ziet bewegen met schokkende schaduwen, hun magere ledematen en in het oog springende spotlight-ogen, merk je al snel op dat ze gevaarlijk zijn. Of het feit dat de wereld doorspekt is met zwarte, stekelige struiken terwijl jezelf een zwart, stekelig wezen bent, geeft het punt net zo duidelijk weer als een standaardbericht op je scherm.
Stenen die sprankelen van onbekende energie wenken je om voor hen te zingen, en onthullen visuele hints of achtergrondleer als je dat gouden strotje opentrekt. Fe biedt een wereld die je uitnodigt om te verkennen en te experimenteren, en beloont je vaak voor je nieuwsgierigheid.Echter, met absoluut geen dialoog en alleen de meest minimale controle-verklaringen wanneer nieuwe krachten worden ontgrendeld, kunnen delen van Fe te obscuur zijn voor zijn eigen bestwil.
Verrukking wordt frustratie
Toch kent de game de nodige kanttekeningen. Zo is er een puzzel, vroeg in de game, waarin je een vogelei uit een grot moet halen die bewaakt wordt door een soort berentrol. De truc is om het mystieke ei te verwisselen met een soortgelijk glanzend object, maar het te vinden object gloeit met dezelfde tint als de rest, waardoor het moeilijk te herkennen is. Uiteindelijk heb ik deze puzzel kunnen halen doordat ik werkelijk alles wat op te pakken was in de grot met me mee heb gesleurd. Andere puzzels gedurende het spel vallen ten prooi aan soortgelijke ontwerpfoutjes, waardoor momenten van verrukking kunnen worden omgezet in frustraties.
Maar verrukking en verwondering blijven de overweldigende emotie die je zult ervaren bij het spelen van Fe. Het is een verbluffend mooie wereld, overspoeld met kleur en licht. De game blijft verassen naarmate je vordert. Of het nu het totem-ontwerp is van de wezens die je talen leren, of de ontzagwekkende reuzen die je tegenkomt. Dit samen met een betoverend audio-ontwerp dat veel AAA-games weet te overtreffen, en een keur aan bijna meditatieve muziek, zorgen ervoor dat je wordt meegesleurd in deze fenomenale spelwereld.
Conclusie
Fe is een geweldige game ervaring welke in het zelfde rijtje gezet mag worden als Ori and the Blind Forrest en Unraveled. Het is een game welke meer dan origineel genoeg is om op zijn eigen benen te staan, terwijl het ook aardig wat leentjebuur speelt met eerder genoemde games. Het psychedelische kleurgebruik en de spectrale omgevingen werken soms tegen Fe’s belangen, maar ondanks dat is dit een ontdekkingsreis door een wel heel bijzondere wereld.
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
