Het heeft even geduurd, maar na een lange tijd in Early Acces te zijn, is de game Hello Neighbor er eindelijk! Een shitload aan bèta’s en alpha’s verder waren de verwachtingen hoog gespannen omtrent deze indiegame. Een heleboel bekende YouTubers speelden de game en creerde een hype. Wij waren benieuwd naar het idee en laten jullie dan ook weten of de full release de verwachtingen waar weet te maken!
De volledige game begint totaal anders dan wat je gewend bent de diverse bèta’s en alpha’s. Maar één ding blijft de rode draad in de game te zijn: Je wordt gedropt voor het huis van je overbuurman en het is niet gelijk duidelijk wat je doel is. Je bent in ieder geval getuige van iets verschrikkelijk wat je hoort en op basis daarvan besluit je het huis van je buurman binnen te dringen. Wat de motivatie hiervoor is, is niet duidelijk en wellicht ook wel een beetje storend. Er is een acuut gebrek aan verhaalvertelling en dat had de game toch een stuk interessanter kunnen maken.
Lilliputter dingen
Hello Neighbor is verdeeld in acts en in de eerste act spelen we als een klein jongetje. Op zich irritant, want we wandelen rond alsof we een lilliputter zijn die op zijn knieën loopt… Het voelt alles behalve aangenaam, maar de game doet wel goed waar het om geroemd wordt, namelijk lekker puzzelen. Ik zal niet zeggen dat het enorm ingewikkeld is, maar het is wel heel erg fijn om te exploreren en te puzzelen in deze game. Dat is iets wat de game over heel de speelduur goed doet, dus op dat vlak lost het in de verwachtingen wel wat in.
De donkere zijde van je buurman
Maar toch schort er iets aan de game. Het springen is namelijk ontzettend frustrerend en objecten neerzetten en oppakken is vervelend en niet goed afgestemd. Je kan daarnaast je keybinds van je keyboard of controller niet aanpassen, wat dit ook allemaal lastig maakt. Die dingen verstoren de gameplay lichtelijk, wat toch wel jammer is. Maar wat het meest jammere is, is dat je een kleine dertig euro neer flikkert voor een game die binnen anderhalf uur uit te spelen is. Dat is een smak geld voor zo’n korte indiegame, al belooft de ontwikkelaar naarmate van tijd meer toe te voegen aan het spel. Maar daar koop je nu uiteraard geen reet voor. Toen Hello Neighbor in zijn Early Access-fase zat kon je bepaalde punten door de vingers zien, maar door deze mindere punten voelt de verhouding tussen prijs en kwaliteit gewoon niet goed aan. Daarnaast is de A.I. in de game ook niet echt iets om over naar huis te schrijven. De ontwikkelaar bejubeld deze, maar is in werkelijkheid vrij matig te noemen. Je buurman leert tijdens je speelsessie waar je geweest bent en zet zodoende vallen, maar overall is hij makkelijk in te pakken en is hij maar half zo angstaanjagend als in de vroegere proefversies. En dan is er nog een kindervriendelijke optie waar hij tammer van wordt. Dit om het helemaal wat makkelijk te maken voor de onervaren gamer.
Ondanks de wazige controls en de dubieuze prijs- kwaliteitsverhouding, zijn het exploreren en puzzelen op zich best leuk. Er zijn steeds nieuwe manieren te vinden om je doel te bereiken. Ook visueel ziet de game er goed uit, dankzij het kleurrijke uiterlijk en het gekke designs.
Conclusie
Ondanks de hoge verwachtingen welke ik had van Hello Neighbor, moet ik toegeven dat het allemaal iets tegenvalt. De game is gewoon nog niet af, in ieder geval zo voelt het. De controls zijn niet echt fijn, de A.I. is niet bijzonder en de game is gewoon veelste kort voor het geld dat het kost. De game kent genoeg uitdaging met puzzels en ziet er best leuk uit, maar het weet zijn potentieel in ieder geval niet waar te maken. Een gemiste kans en dit is heel erg jammer…
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
