Na twee jaar van afwezigheid is Assassin’s Creed terug van weggeweest! Na de tegenvallende recensies van voornamelijk Unity en het gebrek aan innovatie in Syndicate gaf Ubisoft de serie een kleine sabbatical om de serie een nieuwe weg in te laten slaan. Deze kleine pauze is wellicht goed voor de serie geweest want Assassin’s Creed Origins weet oude elementen te combineren met een fris windje in de serie. Rowdy stapte in zijn tijdmachine en kwam terecht op de rug van een kameel in het oude Egypte.
Assassin’s Creed staat bekend om zijn verhaallijnen. Hierin wordt het verleden afgewisseld met het heden, en in de eerste drie delen mochten we dan ook genieten van het verhaal van Desmond Miles. Deze man die in de huidige tijd leeft mocht dankzij een apparaat, genaamd de Animus, uitstapjes maken in het verleden. Dit concept was in de eerdere games een geslaagde formule te noemen, maar naarmate er meer Assassin’s-games verschenen, werd dit alles er niet geloofwaardiger op. Black Flag, Unity en Syndicate zorgden er zelfs voor dat je de hedendaagse secties in de game compleet over wilde slaan omdat het verhaal niet goed genoeg overgebracht werd.
Walk like an Egyptian
Met Origins probeert Ubisoft dit trucje nog een keer en ze komen er dit keer weer aardig mee weg. In de game neem je de rol aan van Bayek, een Egyptische strijder welke bij een orde hoort genaamd de Medjay. Dit is een soort geheime dienst uit het oude Egypte en deze strijders werden dan ook op pad gestuurd om de Farao te beschermen. Bayek is de laatste van de Medjay en tijdens het spelen van de game kom je erachter waarom hij dit is.
Het plot in Assassin’s Creed Origins is goed uitgewerkt, maar kent de nodige dramatiek die we kennen uit de franchise. Je bent een man, welke op een wraaktocht gaat om je gedode zoon te wreken. Hier komen een aantal bekende mensen om de hoek kijken, welke in die tijd hebben geleefd. Denk hierbij aan Cleopatra en Julius Caesar. Aan jou de taak om uit te zoeken wie je zoon heeft vermoord en ervoor te zorgen dat Egypte vrij blijft van de corrumperende macht welke er heerst. Het hoofdverhaal is boeiend te noemen, het is alleen zo jammer dat de voice-acting niet echt aansluit op het thema van de game. Je bent in het oude Egypte, maar de mensen praten in een soort van Jamaicaans accent met elkaar. Hierdoor voelde ik me tijdens mijn avontuur in Origins niet echt verbonden met de diversiteit aan personages… Gelukkig kunnen we in deze game wel rijden op kamelen, wat de pijn weet te verzachten!
Nieuw maar vertrouwd
Gameplay technisch heeft Ubisoft in Origins geprobeerd om te innoveren binnen de franchise en daarvoor hebben ze duidelijk gekeken naar enkele grote RPG’s welke de afgelopen jaren zijn verschenen. Zo kun je opmerken dat The Witcher een grote invloed heeft gehad op de ontwikkeling van Origins. Zo is de manier waarop je jouw paard of kameel kunt roepen en deze te berijden alsof we in The Withcer zitten. Dit is zeker geen slecht iets, want Ubisoft neemt een boel goede dingen van andere games en heeft het in een Assassin’s Creed jasje gegoten. Ondanks dat het geen nieuwe baanbrekende zaken zijn, zorgt het er wel voor dat Origins erg fris aanvoelt. De opzet blijft in grote lijnen wel hetzelfde: een hoofdverhaal afwerken met hier en daar wat sidequests, de nodige locaties verkennen en hoge plekken opzoeken om zoals vanouds te synchroniseren. Het klinkt aardig vertrouwd als een echte Assassin’s Creed, maar de manier waarop de wereld ingevuld is, en de gameplay is aangepast zorgt voor een veel betere game en dito ervaring. Helemaal nu je naast paardrijden ook op een kameel plaats kunt nemen!
Assassin meets RPG
Er zijn dus genoeg andere vernieuwende zaken. De missies bijvoorbeeld: Origins speelt nu meer als een RPG en hierdoor heeft elke missie nu een niveau meegekregen. Bayek vergaart in deze game namelijk XP door het voltooien van missies en hierdoor stijgt de beste man in level. Wanneer je een missie probeert aan te gaan die ver boven je eigen level is, ga je kansloos ten onder. Ook dit is een systeem wat we kennen uit The Witcher. Wil je dus vorderen in de game, dan ben je dus verplicht om her en der wat sidequests te voltooien. Ook zorgt deze mechanic ervoor dat je keuzes moet maken en een motivatie hebt en meer dingen wil doen om in level te stijgen. Daarnaast zijn de (shitload) aan sidequests ook een stuk origineler als ‘ga naar daar en haal dat’-type van quests uit de voorgaande delen. Het is dan alleen zo jammer dat ik de verhalen achter deze quests niet zo boeiend vond. Ik wilde in level stijgen, startte een sidequest en drukte door het achterliggende verhaal omdat dit me niet wist te grijpen. Deze kleine verhaaltjes variëren van “Ik ben mijn boek kwijt” tot “Red mijn zoon van de bandieten”-achtige dingen. Wellicht had Ubi hier iets meer moeite in kunnen steken om deze zaken meer aansluiting te geven op het hoofdverhaal.
Een ander bekend RPG-element welke we kennen uit vele games is de welbekende skill tree. Tijdens het levellen verdien je vaardigheidspunten. Deze mag je uiteraard spenderen in de skill tree om nieuwe vaardigheden te vergaren. Denk hierbij aan dingen als lijken vergiftigen. Een arme bewaker ziet het lijk liggen en buigt zich erover. De beste man wordt besmet en gaat ook de pijp uit. Er is een strontlading aan diverse skill-uitbreidingen welke zeker de moeite waard zijn.
Nog zo’n RPG-element is dat de wapens en schilden level-vereiste hebben. Je vindt op een gegeven moment een vet kromzwaard, met dikke vette damage en perks waar je bek van openvalt. Helaas is je level te laag en kun je het nog niet gebruiken. Dit zorgt voor een lekkere stimulans om door te spelen om eindelijk dat kicke zwaard te gebruiken. Deze elementen zijn een hele nieuwe manier om Assassin’s Creed te spelen en het zorgt daarbij dat je de game door wilt spelen. Er zit weer leven in de serie en dat samen met de locatie van de nieuwe game, geeft je als speler weer de verkenningsdrang die we kennen uit de eerste games in de franchise. Daarnaast ziet het oude Egypte er ook nog eens schitterd uit en is ook nog eens huge-ass gigantisch groot. En dan te bedenken dat je de hele spelwereld kunt verkennen op de rug van een kameel!
Digitale all-inclusive vakantie
Origins kent enorm veel regio’s en deze verschillen onderling toch sterk van elkaar. Zo zijn er diverse havenstadjes, schitterende hoofdsteden zoals Alexandria, woestijnen en piramides. Als je op een hoge locatie uitkijkt over Egypte zie je veel indrukwekkende dingen zover het oog reikt. Het leuke is dat je ook werkelijk overal kunt geraken met wat je echt ziet. De structuur van de open spelwereld is fantastisch en overal is er wel iets te doen. Een sidequest, de diverse papyrusrollen vinden, locaties veroveren, tombes verkennen; Origins heeft het allemaal en houdt je gegarandeerd tientallen uren bezig. Een all-inclusive vakantie naar Egypte heb je na het spelen van deze game in ieder geval niet meer nodig… Dankzij de photomode in Origins kun je zelfs de mooiste vakantiekiekjes maken en delen met al je vrienden, waarbij je ongemakkelijk op de rug van een kameel zit!
Dark Creed / Assassin’s Souls
Een van de belangrijkste elementen in Origins welke we even apart willen bespreken is de aanwezige combat. Zonder stealth ben je natuurlijk geen Assassin, en dit element is in grote lijnen hetzelfde gebleven. Al moet je uitkijken met je level, want vijandige captains met een hoger leven als jijzelf leggen niet in een keer het loodje als je ze bespringt. De normale combat is daarentegen compleet op de schop gegaan. Waar je in de voorgaande games als een malle aan het counteren was om aanvallen af te slaan en instant-kills te maken, is dit in Origins compleet verdwenen. De combat voelt meer aan als een iets vergevendere versie van Dark Souls. De sleutel ligt in het combineren van aanvallen, blocken en ontwijken. Daarbij moet je goed timen wanneer je een aanval ontwijkt om zelf terug te slaan. Ook kennen de vijanden een diverse samenstelling en zijn vijanden met een schild een grotere uitdaging dan het gewone kannonnenvoer. Dit doe je dus door bijvoorbeeld te ontwijken of juist een krachtige aanval te gebruiken om door een verdediging te breken. Dit alles zorgt ervoor dat de combat tactischer aanvoelt. Ook kent Bayek de mogelijkheid om een speciale aanval reeks te doen, nadat er een meter is opgevuld. De combat vergt behoorlijk wat oefening als je de oude Assassin’s Creed-games gewend bent, maar het voelt zo verdomde goed als je als winnaar uit de strijd komt na met veel moeite drie vijanden een kopje kleiner te maken.
Ondanks dat de combat best vet te noemen is, is het zo jammer om te zien dat deze geteisterd wordt door kleine bugs. Het moment dat je een keel doorsnijdt van een vijandelijk bewaker, terwijl je ziet dat je kromzwaard niet eens zijn keel raakt. Het moment dat je van boven iemand stealthy wilt vermoorden, maar dat de knoppen niet altijd mee willen doen en je dus gewoon omhoog klimt en je kill-window mist. Of wat dacht je van dat je iemand vermoordt, jezelf verstopt en dat een andere vijand het lijk gewoon niet ziet. Het zijn weliswaar kleine bugs,maar die trekken je helaas nog weleens uit de game. Wellicht dat Ubi dit nog uit de game haalt door middel van de nodige patches die zullen verschijnen. Gelukkig dat de kamelen in de game natuurgetrouw overkomen…
Conclusie
Na een sabatical van twee jaar is Assassin’s Creed terug en dit doet de game op stijlvolle wijze. Het oude Egypte is een welkome locatie om een aangenaam verhaal te vertellen met genoeg adembenemende plekjes waar je je ogen uit zal kijken. De bekende gameplay mechanics worden afgewisseld met nieuwe RPG-elementen en een pittig combat-systeem. Toch kent de game de nodige dingen welke afbreuk doen aan de spelbeleving. Denk aan kleine bugs en de soms ietwat ongeloofwaardige voice-acting. Maar al met al weet Ubisoft eindelijk weer een Assassin’s-game af te leveren welke iets nieuws doet en daardoor ook zeker de moeite waard is, met als grootste pluspunt het berijden van een kameel!
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
